Σχετικά με την Παγκόσμια κρίση της Οικονομίας

Κατανομή του ελληνικού χρέους
τον Ιούλιο του 2011

Παρακολουθούμε την τελευταία τριετία να έχει ξεσπάσει μια γενικευμένη κρίση στις οικονομίες των κρατών της Ευρώπης και της Αμερικής. Μια κρίση πού με αφορμή ένα κραχ στη αγορά ακινήτων της Αμερικής επεκτάθηκε σαν πανούκλα σε όλο τον κόσμο που ελέγχεται από την νοοτροπία του κέρδους.

«Σοβαροί ηγέτες» πηγαινοέρχονται στις τηλεοράσεις βομβαρδίζοντας τους ανθρώπους με την ιδέα ότι κάτι πολύ κακό έχει συμβεί,κάτι πού κανείς δεν θα μπορούσε να το αποτρέψει, κάτι πού ριζικά θα έχει επιπτώσεις επάνω στις ζωές μας.  Εμβριθείς αναλυτές, δημοσιογράφοι, οικονομολόγοι και παρατρεχάμενοι των στοών της εξουσίας ,ακολουθούν μετά τους πολιτικούς, συνεπικουρούμενοι την σοβαρότητα της κατάστασης, αναλύοντας ότι οι άνθρωποι τα τελευταία χρόνια συμπεριφέρονταν με τρόπο αναντίστοιχο των δυνατοτήτων τους, κατανάλωναν περισσότερα από όσα μπορούσαν, δανείζονταν από τις τράπεζες, συμπεριφέρονταν εν γένει ως πλούσιοι δίχως να είναι. Αυτή η συμπεριφορά της κοινωνίας, συνέτεινε με κάποιο τρόπο, σύμφωνα με την γνώμη των πολιτικών και των αναλυτών , στη κρίση πού έχει ξεσπάσει.

Βέβαια, το ίδιο ακριβώς πράγμα για το οποίο μας κατηγορούν, έχει συμβεί στα περισσότερα δημοσιονομικά χρέη των κρατών της Ευρώπης αλλά και στη Αμερική. Φαίνεται ότι οι άνθρωποι πού μας διοικούν, ακολουθούν και αυτοί την ίδια συνταγή για την οποία μας κατηγορούν. Να διοικούν σπαταλώντας τα δικά μας χρήματα με τρόπο ασύνετο και άμετρο με αποτέλεσμα να μας οδηγούν στη χρεωκοπία. Οι τράπεζες τους είναι εκείνες πού συνέβαλαν στη κρίση και η δική τους άνευ ορίων λατρεία για το κέρδος . Αν εμείς φανήκαμε σπάταλοι , αν εμείς έχουμε ζήσει με τρόπο αναντίστοιχο με τις δυνατότητες μας, το μόνο σίγουρο είναι ,ότι θα μας το κάνουν να το πληρώσουμε ακριβά, αποσιωπώντας πάντοτε και επιμελημένα τις δικές τους ευθύνες. Είναι σαφές ότι αυτοί πού μας διοικούν, θεωρούν ότι έχουν ασυλία.

Αυτό λοιπόν πού στη παρούσα ισχυρίζονται οι ηγέτες μας είναι, ότι η κοινωνία δεν βαδίζει καλά ,έχει ξεχαρβαλώσει, άρα πρέπει να υπάρξουν ριζικές αποφάσεις πού θα την φέρουν στο ίσιο δρόμο. Οι αποφάσεις αυτές σε γενικές γραμμές είναι οι εξής : Οι οικονομίες των κρατών θα πρέπει να σφίξουν απελπιστικά και για γίνει αυτό θα πρέπει να γίνουν ριζικές περικοπές σε μισθούς ,συντάξεις , σε κονδύλια πού αφορούν την πρόνοια και την υγεία , κυρίως όμως να κοπούν δικαιώματα και διεκδικήσεις πού χαλαρώνουν τους ανθρώπους και τους κάνουν να αισθάνονται ότι είναι κάτι άλλο από αυτό πού είναι πραγματικά. Η εργασία δεν θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη, τα φράγκα δεν θα πρέπει να θεωρούνται δεδομένα ,οι εργοδότες επειδή δεν μπορούν και αυτοί να τα βγάλουν πέρα μπορούν να απολύουν όποτε θέλουν. Τα κράτη θα πρέπει να αποκαταστήσουν ειδικές σχέσεις με τις τράπεζες και τα κάθε είδους αόρατα ιδρύματα πού ελέγχουν την οικονομία του πλανήτη. Θα πρέπει να μπούμε σε πίεση και εμείς πού διοικούμε, θα ελέγχουμε την ένταση της πίεσης, για να μην σκάσετε. Σας χρειαζόμαστε για να παράγετε και να καταναλώνετε. Επίσης και κάτι τελευταίο, δεν μπορούμε να σας εγγυηθούμε αν θα βγει κάτι καλό απ όλα αυτά . Πάμε στο άπειρο με βάρκα τα κορμιά σας.

Η ιδέα δεν είναι καινούργια, απλώς τώρα πια έχει χάσει το όραμα της ευημερίας πού ευαγγελιζόταν. Είναι ατόφια ,καθαρή και ψυχρή και για αυτό σοκάρει . Είναι η στιγμή πού ο αφέντης πρέπει να βάλει το πλαίσιο πού αυτός νομίζει ότι τον συμφέρει στα ζώα του. Με μια μικρή διευκρίνιση, τα ζώα αυτά έχουν εκλέξει τον αφέντη τους . Μπορεί κάποιος επί ώρες να μιλά και να αναλύει ότι τίποτα από όσα λένε, δεν είναι αλήθεια . Λένε σε όλα ψέματα διαστρέφοντας την αλήθεια , καλλιεργούν κλίμα φοβίας και ανασφάλειας , ενοχοποιούν κυρίως όλο τον κόσμο για μια κρίση πού είτε την δημιούργησαν οι ίδιοι για να περάσουν τα μέτρα πού θεωρούν αναγκαία , είτε ευθύνονται αποκλειστικά και μόνο αυτοί διότι κατείχαν υποθετικά τον έλεγχο της οικονομίας .Στο πόλεμο, για την μάχη ευθύνεται το σχέδιο του στρατηγού και όχι οι καύλες των στρατιωτών. Ούτε οι ίδιοι πλέον δεν πιστεύουν τα ψέματα τους . Τα λένε γιατί έχουν κατά πάσα πιθανότητα συγκεκριμένο σχέδιο το οποίο επιμελώς αποκρύπτουν και δυστυχώς εμείς οι υπόλοιποι κάνουμε ότι δεν το καταλαβαίνουμε διότι το καθήκον πού μας επιβάλλεται αν αντικρίσουμε την αλήθεια μας ξεπερνά.

Το σχέδιο της θεαματικής καπιταλιστικής ευημερίας έχει καταρρεύσει ανεπιστρεπτί. Το Σύστημα δεν μπορεί πλέον να ανταποκριθεί στο συμβόλαιο πού είχε συνάψει με τους υπηκόους του μετά από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο. Το συμβόλαιο αυτό είχε τους εξής όρους:

«Να μας έχετε εμπιστοσύνη ,θα σας προσφέρουμε μισθωτή εργασία, τάξη, ασφάλεια και θα απολαμβάνετε κατανάλωση αγαθών. Ξέρουμε τι κάνουμε. Μην ζητάτε αρχές και νοήματα μην ασχολείστε με αξίες και ανατροπές της υπάρχουσας κατάστασης .Τίποτα δεν είναι πιο ελκυστικό από την ευημερία πού θα απολαύσετε και πού θα σας την έχουμε προσφέρει εμείς μέσα από την Αγορά. Δεν θα συμμετέχουμε όλοι ισότιμα στο πλούτο και στις αποφάσεις της διακυβέρνησης του κόσμου αλλά η ησυχία και η χαρά της κατανάλωσης θα μας αποζημιώνει όλους τον καθένα σε συνάρτηση με τις ικανότητες του. Ο Θεός μας θα είναι το χρήμα πού θα ορίζει και την θέση μας μέσα στη κοινωνία . Το μέλλον είμαστε εμείς. Έχουμε νικήσει».

Πενήντα χρόνια μετά ζούμε σε ένα κόσμο πού δεν έχει καμία πραγματική αξία ζωής. Σε ένα κόσμο πού νευρικές αγορές, αόρατες και άπληστες δεν διστάζουν να οδηγούν ατελείωτες μάζες ανθρώπων στη εξαθλίωση, πού θέλουν να περιορίσουν ακόμα περισσότερο το όριο της ανθρώπινης αξιοπρέπειας των υπηκόων τους και για να το πετύχουν, προσπαθούν να τους απογυμνώσουν από οποιοδήποτε προνόμιο και δικαίωμα είχε κατακτηθεί τα προηγούμενα χρόνια .Δεν τίθεται πλέον ζήτημα ,ούτε συμβατικής συμμετοχής σε αποφάσεις. Δεν μπορεί να διασφαλιστεί ούτε καν η δυνατότητα της προσωπικής ασφάλειας στους ιδιωτικούς χώρους, τα σπίτια,αλλά και στους δρόμους .Οι υπήκοοι είναι έκθετοι σε μορφές παραβατικότητας πού αναπτύσσονται με γεωμετρική πρόοδο, όσο η αηδία για αυτόν τον κόσμο και η αδυναμία να ζήσεις με αξιοπρέπεια, μεγαλώνει μέρα με την μέρα. Επίσης, η οριστική έλλειψη εμπιστοσύνης σε όσους διοικούν αποτελεί μια αρρώστια πού εξαπλώνεται σε όλο τον κοινωνικό ιστό. Μια διαφθορά απλώνεται σε όλες τις πλευρές της κοινωνικής και οικονομικής δραστηριότητας. Η εξουσία δεν μπορεί να αποκαταστήσει την εικόνα της ούτε σε πλασματικό επίπεδο, διότι είτε δεν είναι σε θέση να δηλώσει την αποτυχία της ,είτε δεν μπορεί να φανερώσει ακόμα το κρυφό σχέδιο της .Πασίδηλα είναι ορατό ότι αλλάζει τους όρους του συμβολαίου με τους υπηκόους της δίχως να τους ενημερώσει. Το χάσμα αυτό ανάμεσα στη εξουσία και τους υπηκόους της και στο ψέμα που παρεμβάλλεται κάνει το μείγμα μέσα στη κοινωνία εκρηκτικό.

Κύριοι,

δεν μπορείτε ή δεν θέλετε να προσφέρετε πλέον ούτε ΑΣΦΑΛΕΙΑ, ούτε ΕΡΓΑΣΙΑ, ούτε ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ κυρίως όμως δεν μπορείτε να αποκαταστήσετε ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ και τούτο γιατί δεν έχετε ΤΙΜΗ. Καταστρατηγείτε το κοινωνικό συμβόλαιο, απογοητεύοντας οικτρά όσους βλακωδώς το πίστεψαν και οδηγείτε στα άκρα όσους ποτέ δεν σας είχαν πιστέψει. Με βάση την εικόνα πού καλλιεργείτε για να εξυπηρετήσετε τα σχέδια σας, οι επιλογές σας θα είναι μονόδρομος.

Είτε θα οδηγήσετε την κοινωνία σε εξέγερση, είτε θα κάνετε πόλεμο για να λύσετε τις άλυτες αντιφάσεις πού αμολήσατε μέσα στη κοινωνία. Για τις δύο αυτές προοπτικές θα ευθύνεστε αποκλειστικά . Η φρόνηση δεν είναι από τα προτερήματα σας .