Τρίτη 30 Απριλίου 2013

Ευθύτητα, ειλικρίνεια, αλήθεια


(σημειώσεις από μια συζήτηση)



Άλλο η ευθύτητα κι άλλο η αλήθεια. Είσαι ευθύς εάν πεις σ’ έναν ανάπηρο, «καλημέρα ανάπηρε!». Εδώ όμως η ευθύτητα είναι εκδήλωση ωμότητας και όχι έκφραση αλήθειας. Γι’ αυτό και το να είναι κανείς ευθύς, δεν αποτελεί οπωσδήποτε προτέρημα.

Και η ειλικρίνεια διαφέρει από την αλήθεια. Όταν ο Χίτλερ δήλωνε ότι θα εξοντώσει τους Εβραίους, τους Τσιγγάνους, ή τους ανάπηρους, ήταν ειλικρινής, όπως αποδείχτηκε. Ε, και; Εδώ η ειλικρίνεια είναι κυνικότητα, δεν εκφράζει αλήθεια.

Αλήθεια χωρίς φροντίδα για τον άλλο δεν υπάρχει. Αλήθεια δεν νοείται χωρίς την αγωνία εάν αυτό που θα πεις, κι ο τρόπος που θα το πεις, θα βοηθήσει τον άλλο να σηκωθεί όρθιος ή μην τυχόν τον σπρώξει να πέσει παρακάτω. Κλείστε τ’ αυτιά σας σε «αλήθειες» που ξέρουν μόνο να σκάβουν λάκκους.
 
 

Κυριακή 14 Απριλίου 2013

Ο Πάγος





                        
                        Ο Νταγκ έχει στήσει ένα πιάνο
πάνω στους παγετώνες
μελωδίες ξεχύνονται απ’ την κορφή του κόσμου.
θα εκδικηθεί
θα καταστρέψει
                        όλα τα βιβλία που γράφτηκαν με αμίαντο,
όλα τα κτίρια που χτίστηκαν χωρίς καρδιά.
Είναι εχθρός κάθε χειρονομίας κάλπικης.
Μιλάει σαν τον πάγο που καίει.
Κι εσύ Δημοκρατία που διαρκώς απολογείσαι
εμάς να φοβάσαι
τους φίλους του Νταγκ.

                        Πολικές χορωδίες ξεχύνονται στα λευκά σκοτάδια.
                        Ούτε η Νύχτα είναι αυτό που ήταν.
                        Ο Κοπέρνικος μές στη σιωπή του εργαστηρίου του
                        προσπαθεί κουρασμένος να υπολογίσει πόσα
                        άστρα σβήστηκαν από την
αδιάκοπη φωτοχυσία
και την πρόοδο της αλλοτρίωσης
που έφερε τη μόλυνση.

Στέκεται όρθια στην κουζίνα
ετοιμάζει την καφετιέρα
ξέρει ποια είναι η επόμενη σωστή κίνηση
αν είναι ειλικρινής
αποκλείεται να κάνει λάθος
χρειάζεται όμως να είναι
                                    δυνατή.

Το όνομά της είναι Έλορ
είναι φίλη του Νταγκ
έχουν καιρό να ιδωθούνε
ξέρει ότι δεν έχει χρόνο
ξέρει ότι έχει κινήσει υποψίες.
Πράγματι σ’ ενάμισι χρόνο
                                    από τώρα
θα τη χαρακτηρίσουνε εξαιρετικά
                                    επικίνδυνη.

                        Είναι και μερικοί άλλοι
εδώ και κει
ξένοι παντού
αναγνωρίζονται μεταξύ τους
με ένα βλέμμα
χωρίς να το κάνουν
μεγάλο θέμα.
Τους συντροφεύει το χαμόγελο
κάποιων πονηρών Γέρων
και κάποιων Υπέροχα Νεκρών
που η Ανθρωπότητα θα ήθελε
να είχαν ξεχαστει.

Για πόσο καιρό πέταξε
το γεράκι μοναχό?
Αιώνια χιόνια στο Μακ Κίνλεϋ.
Πόσο καιρό μπαινοβγαίνει στη φωλιά του
                        ο αρουραίος των αγρών?
Αργόσυρτοι ψίθυροι στο τροπικό Δάσος.
Υπέροχος Πλανήτης!
Άμμος στα κατώφλια των σπιτιών!
Εν τω μεταξύ μαζεύτηκε τόσο χρήμα
απ’ αυτούς που το είχανε κιόλας  στην κατοχή τους
όσο δεν θα μπορούσανε ποτέ να μετρήσουν
                                    οι Ασσυροβαβυλώνιοι.
Άλλωστε και φέτος δεν αργήσανε να ανθίσουν
                                                τα κρινάκια Νταγκ?
Δεν θα τελειώσει ποτέ αυτός ο Ωκεανός!

Κι έπειτα το χρήμα φέρνει αγαθά, ανέσεις, απολαύσεις
και ως γνωστόν μια πολυτέλεια που σου παίρνει τα μυαλά!

Αλλά τούτοι δω,
ο Νταγκ, η Έλορ και οι άλλοι
δεν νοιάζονται γι’ αυτά.
Στο μήνυμά τους τα ονόμασαν
εξωτερικά σημάδια του Πλούτου
καθαρά επιφαινόμενα
τα αποκαλέσαν  « παιχνιδάκια».

Ζήτησαν, όχι μόνο για τον εαυτό τους
αλλά –παράξενο πολύ– για τον καθένα
που αναπνέει πάνω στη γη
ίσο δικαίωμα στην πιο 
            κρυφή απόλαυση.
Αυτή που επιμελώς αποσιωπάται
εντέχνως αποκρύπτεται
και φυλάσσεται σαν
            τα Άχραντα Μυστήρια.

Τη Διεύθυνση του Κόσμου.

Τη Διεύθυνση των Υποθέσεων του Κόσμου.
Και τον καθορισμό της Ουσίας του.

Δεν έχω γνωρίσει πιο επικίνδυνη
                                    Ιδέα!


                                                                                             Β.Η

Τετάρτη 10 Απριλίου 2013

Πλούτος, Αξία, Εργασία







«Η εργασία παράγει τον πλούτο των κοινωνιών»
Πρίμο: Διεθνής Χορωδία Αστών Οικονομολόγων
Σεκόντο: Ηνωμένοι Εργατιστές

«Ποτέ κανείς δεν πλούτισε δουλεύοντας»
Λαϊκή σοφία


Ενάντια στη διεθνή χορωδία με τα πρίμα και τα σεκόντο της, παίρνουμε σθεναρά το μέρος της λαϊκής σοφίας και διακηρύσσουμε: Η εργασία δεν παράγει κανένα πλούτο! Ούτε αυτοσκοπός της είναι η παραγωγή. Ούτε σήμερα, ούτε ποτέ. Η εργασία παράγει πράγματα. Η παραγωγή πραγμάτων δεν είναι ούτε αυτοσκοπός, ούτε πλούτος. Τα πράγματα δεν είναι πλούτος.


Πλούτος δεν είναι η δραστηριότητα που παράγει πράγματα. Πλούτος είναι η δραστηριότητα που ορίζει τα πράγματα, η δραστηριότητα που ορίζει ποια πράγματα έχουν ενδιαφέρον και ποια δεν έχουν, ποια έχουν αξία και ποια δεν έχουν, ποια αξίζει να παρακινήσουν τον άνθρωπο και ποια όχι.

Γι’ αυτό, ούτε η παραγωγή, ούτε η κατανάλωση πραγμάτων είναι αυτό που κάνει τον άνθρωπο πλούσιο. Πλούσιος δεν είναι εκείνος που παράγει πράγματα. Πλούσιος δεν είναι εκείνος που μαζεύει πράγματα. Πλούσιος δεν είναι εκείνος που καταναλώνει πράγματα. Κλείστε τ’ αφτιά σας στις ψαλμωδίες των αστών οικονομολόγων και των εργατιστών! Το συμφέρον τους είναι κοινό: Να μην αποκαλυφθεί η αληθινή φύση του πλούτου ώστε να μην αποκαλυφθεί κι ο δικός τους κοινωνικός ρόλος στο παιχνίδι συγκάλυψης της αληθινής φύσης του πλούτου.

Πλούσιος είναι εκείνος που είναι σε θέση να ορίσει και να θεσμοθετήσει κοινωνικά τι έχει αξία και τι δεν έχει αξία, τι έχει ενδιαφέρον και τι δεν έχει ενδιαφέρον για τον άνθρωπο. Πλούσιος είναι εκείνος που είναι σε θέση να οργανώσει τους άλλους ώστε να εργάζονται υπακούοντας στο δικό του ορισμό του πλούτο,σε αυτό που εκείνος έχει ορίσει ως ενδιαφέρον και αξιόλογο για τον άνθρωπο.

Ποια «εργασιακή δύναμη» και ποιος«νόμος της αξίας» λοιπόν; Ανέκαθεν η κεντρική κοινωνική διαπάλη γινόταν κι εξακολουθεί να γίνεται γύρω από τον ορισμό του πλούτου, γύρω από το τι αξίζει και τι δεν αξίζει να παρακινήσει τον άνθρωπο, και όχι γύρω από μαθηματικούς τύπους, οικονομικές παραμέτρους και λοιπά στατιστικά πυροτεχνήματα. Ανέκαθεν η κεντρική κοινωνική διαπάλη αφορούσε κι εξακολουθεί να αφορά στην αποκάλυψη ή τη συγκάλυψη του κυρίαρχου κάθε φορά ορισμού του πλούτου. Ανέκαθεν η κεντρική κοινωνική διαπάλη κρινόταν και κρίνεται από τη διατύπωση και την ενεργοποίηση ενός νέου, βαθύτερου, πλατύτερου και αυθεντικότερου ορισμού του Λόγου για τον οποίο αξίζει να ζούμε.

Όλα τα άλλα είναι πλώς οδοντόκρεμες…


Ατενίζοντας τον Πολύφημο,
Ο υμέτερος Χολοσκάει


Σάββατο 6 Απριλίου 2013

Οι έμποροι των εθνών


«[…] Δεν θέλομεν διηγηθή ουδέν, όπερ να μην παρέχη ημίν αφ’ εαυτού την ύλην προς περιγραφήν του. Ο ουρανός και η απελπισία λαλούσι με αποσιωπητικά, ως είπε ποιητής τις, όστις δια τούτο ίσως και προώρως εσιώπησε...

Μην κινήτε τας μυστηριώδεις ταύτας ίνας, ας πάντες αισθάνεσθε και τον μηχανισμόν αυτών δεν κατανοείτε. Δεν είναι χορδαί κιθάρας, ή δεν ευρέθη η χειρ, ήτις θα ψαύση αυτάς,και το πλήκτρον, όπερ θα τας κρούση. Δεν είναι χορδαί κιθάρας, είναι χορδαί της καρδίας σας. Ηξεύρω, ότι ουδείς τολμά ποτε ν’ ατενίση εντός εαυτού ως εις βαθύ και απύθμενον φρέαρ, προς ό ιλλιγγιά η δράσις. Κατοπτρίζεσθε μάλλον εν τοις πράγμασι του πλησίον, και ευλόγως πράττετε. Συμβουλεύω εις πάντας την υποκρισίαν και η συμβουλή μου είναι όλως περιττή, όσο και αν σας συμβούλευον την ειλικρίνειαν, ήτις είναι όλως αδύνατος εν τω κόσμω. Αλλ’ η υποκρισία υμών είναι τόσον διαφανής, ώστε ουδ’ εαυτήν δύναται να αποκρύψη ουδέ την του ομοιοπαθούς υμών να αντικατοπτρίση.

Ζητήτε ηθικά βιβλία; Αλλά πού θα εύρητε την ηθικήν; Ουδέν άλλο είμεθα ή Ηχώ. Προτιμάτε τους φαρμακείς,τους παρασκευάζοντας υμίν προς σιτισμόν τα ιδίας υμών κακίας, τα ίδια υμών πάθη κεκοσμημένα; Προτιμάτε την εποποιΐαν των κοινωνικών βδελυρών και ασχροτήτων ή τον σατιρισμόν αυτών; Εις μάτην θέλομεν περιμένει την απάντησίν σας περί τούτου. Αύτη δεν θα είναι οριστική. Δια τούτο θέλομεν εξακολουθήσει την ειμαρμένην ημών και κοπιώδη πεζοπορίαν.

Αλλ’ αρκούντως επλανήθημεν εν τω κενώ, ας βαδίσωμεν ήδη επί του λιθοστρώτου.

Ο Ιωάννης Βενδίκης […]»

Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, Οι έμποροι των Εθνών (1882)


Σημ. του H.S. Τι μάστορας Θεέ μου! Γνώστης ήδη καλός του μιμητικού μηχανισμού… Και διορατικός. Ένα από τα καλύτερα ελληνικά «ιστορικά μυθιστορήματα». Τα λόγια περιττά. Διαβάστε το!

Πέμπτη 4 Απριλίου 2013

Περί την ώραν της Τελευταίας Φρουράς!

Αργά στρέφονται οι νυχτερινοί ουρανοί.
Κάτωθεν των άστρων τηρώ σιγήν.
Υπό το βλέμμα της κρύας Σελήνης τηρώ σιγήν.
Ομιλώ σαν νεκρός
γράφω σαν σε διαθήκη.
Και χορεύω σαν ο πρώτος άνθρωπος.
Πλαγιάζω με τη γυναίκα
σκεπάζοντάς την
σαν να είμαι εγώ ο πρώτος άνδρας
και αυτή η πρώτη ή η τελευταία γυναίκα.
Μπρος στο αγρίμι κλίνω το γόνυ.
Φυλάττω τας δυνάμεις
έχοντας επίγνωσιν
της εποχής
όπου τα λόγια περισσεύουν
και η ανθρώπινη αδυναμία βασιλεύει.


                                                       B.H.

Δευτέρα 1 Απριλίου 2013

Αντιποίηση Αρχής


Τον λαό τον έχουμε! Τους ηγέτες επίσης!
Υπό δυσμενέστατες καιρικές συνθήκες! 
Ποιοί είναι αυτοί που παριστάνουν λαό και ηγεσία στη θέση τους?
Τι εμποδίζει τη Στιγμή Διαύγειας
όπου τα πάντα γίνονται ορατά
και το Σχέδιο κατανοητό 
ώστε οι κατάλληλοι άνθρωποι να πάρουν την κατάλληλη θέση?

Ποιοί, εξ ορισμού, έχουν ως καθήκον 
να υποβοηθούν τη σωστή στάση μες τον λαό
η οποία δίνει τους φυσικούς ηγέτες
και ποιό ακριβώς είναι τώρα αυτό το καθήκον?


                                                              Β.Η.


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...