Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Είμαστε το στρατόπεδο όπου πραγματώνουν τα όνειρά τους

... Και ενώ οι δυνάμεις  του αρνητικού προελαύνουν  μέσα στη έρημο της μη αντίδρασης, θα ήταν ίσως καλό, να βγάλουμε κάποια συμπεράσματα. Συμπεράσματα πού πιθανόν το μόνο όφελος πού έχουν, είναι να  συμπυκνώσουν το πλαίσιο του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο κινούμεθα.
Καταρχήν ζούμε μια μεγάλη αλλαγή του κυρίαρχου συστήματος , πού μοιάζει να είναι προσανατολισμένο στη  κατάργηση οποιουδήποτε κοινωνικού συμβολαίου που είχε συνάψει με τους υπηκόους του μετά το τέλος του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι υπήκοοι χάνουν τα οποιαδήποτε δικαιώματα  είχαν κατακτήσει, ή τους είχαν παραχωρηθεί, με σκοπό  την απρόσκοπτη κίνηση του συστήματος.
Τα τεράστια χρέη κρατών και πολιτών  και η αδυναμία του συστήματος να βρει μια επαρκή λύση, φαίνεται να είναι η αφορμή αυτής της αλλαγής . Όμως  η  αιτία αυτής της κρίσης-αλλαγής είναι βαθύτερη. Η εξουσία της οικονομίας πάνω σε όλες τις πλευρές της ζωής είναι ευνόητο ότι απαιτεί όλο και μεγαλύτερη συγκέντρωση   της εξουσίας στα χέρια  πολύ λίγων ανθρώπων, με αποτέλεσμα  τα δημοκρατικά καθεστώτα ή ότι είχε απομείνει από αυτά, να καθίστανται εμπόδιο  στο όραμα της απόλυτης εξουσίας των αγορών.
Άρα  η σταδιακή αλλοίωση του πολιτεύματος  να είναι μονόδρομος για την εξουσία.
Βρισκόμαστε λοιπόν μπροστά σε μια επάνοδο πιο απολυταρχικών καθεστώτων με το μανδύα μιας δημοκρατικής επίφασης  και πολλές φορές δίχως αυτή την επίφαση.
Στη κατεύθυνση πού παίρνει λοιπόν το σύστημα , η Γερμανία καθίσταται  καθοριστικός παίκτης  στη σκακιέρα .Το ναζιστικό άρωμα της Γερμανίας συνάδει με τα σχέδια του κυρίαρχου συστήματος και οι Γερμανοί έχουν δυστυχώς αποδείξει,  ότι όταν το παιχνίδι φανερώνει το αποτρόπαιο πρόσωπο του, είναι πάντα εκεί για να συμβάλλουν συντελεστικά . Τα γεγονότα πού ζούμε δεν διαφέρουν πολύ ,ίσως και καθόλου ,από την εποχή του μεσοπολέμου. Το όραμα της Γερμανίας για ηγεμονία  είναι διαχρονικό και μόνο κάποιος πού είναι ανιστόρητος, δεν αντιλαμβάνεται  την ομοιότητα των πραγμάτων .
Η Ευρώπη  είναι πλέον το βασίλειο της Γερμανίας , η οποία αποφασίζει και πραγματώνει την επιθυμία της . Άρα οι ατελείωτες μπούρδες για κάποια ενωμένη  Ευρώπη των λαών ,κάποια στιγμή θα πρέπει να πάψουν να τροφοδοτούν  κυρίαρχες ψευδαισθήσεις. Όποιος  εξακολουθεί να τις τροφοδοτεί και να τις ισχυρίζεται ,το μόνο πού κάνει είναι να δηλώνει  την διάθεση του να συνταυτιστεί με ένα όραμα απρόσκοπτης δύναμης των λίγων εις βάρος των πολλών.
Η αριστερή προοπτική με τον τρόπο που εκδηλωνόταν  τα τελευταία χρόνια ,έχει κάψει ριζικά τον εαυτό της σε όλα τα επίπεδα και το μόνο πού μπορεί να προκαλέσει είναι τον γέλωτα και την χλεύη . Δυσκολεύεσαι πολλές φορές να ξεχωρίσεις ποια είναι η διαφορά της  από το σύστημα και τις επιδιώξεις του. Το όραμα μιας αριστερής αλλαγής χάθηκε μέσα στα σχέδια ανάπτυξης του Λένιν ,στο αίμα της Κρονστάνδης , στις δίκες της Μόσχας , στον ισπανικό εμφύλιο, στη πολιτιστική επανάσταση του Μάο και o κατάλογος δεν έχει τέρμα .
Πρέπει να παραδεχτούμε ,όσο και αν αυτό ακούγεται ανέλπιδο ότι δεν υπάρχει αυτή την στιγμή πού μιλάμε ,κανένα  αντίπαλο δέος στη κυρίαρχη στάση.Η ευρεία μάζα των λαών, έχει πιαστεί με τα παντελόνια και τα φουστάνια κατεβασμένα. Εγκλωβισμένοι όλοι σε  μια ψευδή υπόσχεση ευημερίας  παρατηρούμε τα τεκταινόμενα ,πού θα ορίσουν τις ζωές μας για τα επόμενα  χρόνια, με απεριόριστη παθητικότητα . Η μόνη αντίδραση πού υπάρχει είναι  η θερμότητα πού παράγεται από το  καναπέ πού καθόμαστε . Είμαστε δίχως εναλλακτικό όραμα και προοπτική .

Ο κόσμος  της πραγματικότητας , πού ορίζεται από την διάθεση και τις προοπτικές  της εξουσίας του κεφαλαιοποιημένου  ψεύτικου , μας έχει συνολικά απορροφήσει.
Οποιοδήποτε σχέδιο  φαντάζεται η εξουσία , έχει πρόσβαση μέσα μας . Είμαστε το στρατόπεδο πού πραγματώνουν τα όνειρα τους .
Δεν κατορθώνουμε ούτε καν να συσπειρωθούμε ,με αίσθημα αυτοσυντήρησης ,όχι για να αλλάξουμε τον κόσμο και να προτείνουμε το δικό μας όραμα, αλλά τουλάχιστον να βάλουμε ένα εμπόδιο για να σώσουμε την αξιοπρέπεια μας.  Το να διαβάζεις και να αναλύεις τα κακώς κείμενα ,η αντίδραση  δίχως  διαφορετικό όραμα και προοπτική ,κάνει τον εχθρό να χαμογελά .
Η αναγνώριση ότι μας έχουν πάρει τα σώβρακα σε όλα τα επίπεδα και η ανάδειξη των πραγματικών αιτιών πού αυτό έχει γίνει ,δεν είναι αυτό πού αποδυναμώνει, αλλά αντίθετα αυτό πού μπορεί να ορίσει μια νέα αρχή.
Όσο επαναπαυόμαστε σε ονειρώξεις και ψευδαισθήσεις ,θα βιώνουμε απλώς κοινωνικά και προσωπικά δράματα.

12 σχόλια:

  1. Ότι ειναι να γίνει, θα γίνει

    https://www.youtube.com/watch?v=MqoANESQ4cQ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και που μας γαμήσανε την αδελφή μας τη μικρή μπρος στα μάτια όλων κι αυτό γραφτό ήταν! Γι αυτό και μεις κοιτάγαμε αλλού!

      Διαγραφή
  2. Φίλε Ανώνυμε,
    δεν το θέτεις σωστά. Ότι αφήνουμε να γίνει, γίνεται. Τα πράγματα μέσα στη κοινωνία γίνονται από πράξεις ανθρώπων και από την συνενοχή αυτών των πράξεων από τους υπολοίπους.
    Όσον αφορά το βιντεάκι δεν κατάλαβα την σημασία του.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Από απάντηση ανώνυμου σε γνωστό σκουπίδι της αρθρογραφίας.(λέω να την κάνουμε κοπι πεϊστ κατα περίσταση)
    [Το φρι-πρες που διευθύνει ζει από την διαφήμιση πορνείων και από άλλα θεσμικά.Γράφει υποστηρίζοντας την "τάξη", την "νομιμότητα", την "αλήθεια" τα μνημόνια κτλ. Ότι της πούνε της φελούκας δηλαδή.
    Τώρα γράφει ακόμη ένα εντιτόριαλ (γνωρίζω -ευτυχώς λίγο- κόσμο που με περισσή αφέλεια περιμένει τα εντιτόριαλ του την Πέμπτη για να θρέψει την πολιτική του άγνοια και να τα αναπαράξει κοινοποιώντας τα σε κάποιο τραπέζι την Παρασκευή-και να μας "τα σπάσει" αν έχουμε την ατυχία να είμαστε εκεί. Το κόψαμε όμως κι αυτό.) και μπλέκει τα μπούτια του προσπαθώντας να μπλέξει και τους αναγνώστες του που κατα μέσο όρο παλινδρομούν μεταξύ φονσεξ και πολιτικών αναλύσεων του κώλου. Είναι φανερό στα θετικά σχόλια.
    Όπως είπαμε και θα ξαναπούμε:
    Τέτοια σκουπίδια της αρθρογραφίας αξίζουν μόνάχα την περιφρόνησή μας.
    Άντε το πολύ πολύ μια καλή πλάκα αραια και που.]
    Γράφει λοιπόν ο ανώνυμος on Thu, 28/03/2013 - 2:50μμ. πχ. :Συζητούσα κάποτε με έναν Βούλγαρο, φασίστα, χιτλερικό, που έλεγε ότι πολύ καλά έκανε η Βουλγαρία και συμμάχησε με τον ισχυρό Χίτλερ και δεν είπε «όχι» γιατί έτσι απέφυγε τουλάχιστον τις καταστροφές που υπέστη η Ελλάδα στην διάρκεια της Γερμανικής κατοχής. Έρχονται τώρα οι ΝΔ ΠΑΣΟΚ ΔΗΜΑΡ και οι δημοσιογράφοι τους (embedded journalists) και επαναλαμβάνουν τα ίδια στην ουσία επιχειρήματα με τον Βούλγαρο χιτλερικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Η δε εξουσία είναι σάπια ή ίδια. Είναι ένα σκηνικό η ίδια. Πίσω από αυτό σκουλικιάζει.
    Βλέπουμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Λυγκέα, τα σχόλια στο κείμενό σου αποδεικνύουν από μόνα τους ότι "τα στρατόπεδα που πραγματώνουν τα όνειρά τους" είναι τόσα όσα και ο καθένας μας. Με άλλα λόγια: άλλα λόγια να αγαπιόμαστε ονειρεύεται ο καθείς αλλά δυστυχώς τελικά ούτε αγαπιόμαστε... Όπως λέει και ο Β. Η κοιτάμε αλλού... είναι καιρός να αντιληφθούμε ότι τελικά συνυπάρχουμε στην ιστορία με όλα τα κουμάσια και η μεγαλύτερη δοκιμασία είναι να το αποδεχθούμε και τελικά να υλοποιήσουμε μέσα σε αυτό. Όλα τα άλλα είναι απλά ελίτ και δεν αναφέρομαι στις φρυγανιές... Η δεύτερη δοκιμασία είναι να υλοποιήσουμε μέσα στη θνητότητα. Τελικά όταν είσαι θνητός ο χρόνος καθίσταται γραμμικός και αυτό επηρρεάζει τον τρόπο σκέψης. Πιστεύω ότι σε αυτή την ιστορική στιγμή που ζούμε είναι ευκαιρία να εξετάσουμε τι έδωσε η ιδεολογία ως αξία στο ανθρώπινο γένος. Αν το πήγε μπροστά ή πίσω. Και να πάψουμε να βλέπουμε τους εαυτούς μας ως τους τυχερούς που επιτέλους θα βίωναν την ανθρωπότητα να λύνει τα αιώνια προβλήματά της.... Λυγκέα προτείνω δράση και παρατήρηση, μόνο αυτές μπορούν να μας βγάλουν από την εσωστρέφεια των στρατοπέδων και των αλλοίθωρων φρουρών ... είμαστε όλοι χρυσοθήρες που αφήσαμε τον χρυσό να τρέξει στο ποτάμι, ας γελάσουμε με τα παθήματά μας και με την αθεραπεύτη ατέλειά μας. όλοι θα πεθάνουμε στο κάτω κάτω της γραφής... και δεν είμαι σίγουρη ότι γελάει καλύτερα όποιος πεθαίνει τελευταίος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φίλε Ιζυ,ΒΗ,
    φαίνεται ότι ο βαθμός εξημέρωσης μας αντί φυσιολογικά να μειώνεται,αλματωδώς αυξάνεται. Ίσως και αυτό να είναι ένα σημάδι των καιρών πού θα πρέπει να λάβουμε σοβαρά υπ'όψιν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Για την Δανάη Ταλ,
    Δεν θέλω να πραγματώσω τίποτα "μέσα στη ιστορία με όλα τα κουμάσια".
    Ούτε πιστεύω ότι αυτά πού γράφονται είναι ελιτίστικες ιδεολογίες. Αντιθέτως,σε ότι με αφορά, ιδεολογία είναι να κάνεις γαργάρα τον τρόπο πού εξαθλιώνεται ο κόσμος,αναζητώντας δικαιολογίες και ερμηνείες πού ανήκουν σε άλλη σφαίρα. Αυτός ο κόσμος απαιτεί ριζική ανακαίνιση και το αίτημα κάθε γενιάς ανθρώπων οφείλει να ξεκινά από αυτό.
    Είμαστε λοιπόν ήδη "πεθαμένοι" μέσα σε αυτόν τον κόσμο και ως "νεκροί" προσπαθούμε να αναστήσουμε τους εαυτούς μας επειδή ακόμα, διατηρούμε όραμα ζωής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Κι ο ποταμός που τον λένε ο Αγαδίρ
    ποτές δεν θα μπορέσει
    να ξεπλύνει τις βρωμιές μας

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ως πότε τα ταβάνια μας θα στάζουν φόβο; Ως πότε τα ποτήρια μας θα ξεχειλίζουν ύπνο; Ως πότε θα είμαστε ανίκανοι να σταθούμε στο ύψος της Ιστορικής Στιγμής;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Προς Λυγκέα :
    Είναι εξαιρετικά γενικολογη η τοποθέτησή σου και δεν μπορώ να την παρακολουθήσω. Δεν νομίζω ότι έχουμε ανακαλύψει κανένα τροχό. Υπάρχει μια επανάληψη σε όλα αυτά που ζει το ανθρώπινο γένος. Στη φιλοσοφία έχουν επικρατήσει δύο τάσεις ο υλισμός και ο ιδεαλισμός στην πολιτική αντίστοιχα δύο. Αλλά όλη αυτή η τοποθέτηση που υπάρχει και στο κείμενο και στο σχόλιο μπορεί να ευαγγελίζεται τη διάθεση της ανακαίνισης αλλά τίποτα άλλο. Δεν περιμένω να μου δώσεις τη λύση ή τη στόχευση. Αλλά περιμένω με τρόπο ειδικό και σαφή να μου δώσεις τον τρόπο σκέψης σου. Μέσα από όλο αυτή τη γενική διατύπωση μου δίνεται η εντύπωση ότι ακόμα και αν υπάρχει ο τρόπος σκέψης στροβιλίζεται γύρω από μια αέναη αναβολή και δεν υλοποιείται ποτέ - σαν να μην έχει πίστα να τρέξει... Και κάτι ακόμα. Ο κόσμος δεν εξαθλιώνεται τώρα, συνεχίζει εξαθλιωμένος αιώνες και χιλιετίες τώρα. Τώρα εξαθλιωνόμαστε εμείς, οι μικροαστοί αυτού του κόσμου και αν με ρωτούσες θα σου έλεγα ότι επιτέλους ήταν καιρός να ξεγυμνωθούμε, αυτή η γαλλική επανάσταση και ο διαφωτισμός μας είχαν ανεβάσει πολύ ψηλά... Είναι επικίνδυνο πράγμα να θεωρητικοποιούμε το θυμό μας, ιδίως οι πιο διαβασμένοι από εμάς... αλλά από το κείμενό σου Λυγκέα καταλαβαίνω ότι κανένα σχόλιο δεν μπορεί να σε προβληματίσει. Έχεις ήδη πάρει το δρόμο σου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Προς Δανάη Ταλ,

    Δεν υπάρχει τρόπος να πείσεις κάποιον ,όταν παρουσιάζεις μια εικόνα ή μια ανάλυση και αυτός βλέπει κάτι άλλο,ή κάτι διαφορετικό τον απασχολεί. Πείθεις όσους είναι συντονισμένοι και βλέπουν τα ίδια ή παραπλήσια πράγματα.
    Οι υπόλοιποι είτε αδυνατούν να κατανοήσουν,είτε διαφωνούν αλλά δεν το αποκαλύπτουν,προβάλλοντας προφάσεις "επί των αμαρτιών τους".
    Με αυτήν την έννοια,έχεις δίκιο έχω πάρει τον δρόμο μου, αλλά και επίσης τα όσα γράφω δεν επιχειρούν να ανοίξουν ένα ατέρμονο διάλογο αν είναι έτσι ή αλλοιώς.Απλώς διευκρινίζουν την ματιά μου στον κόσμο και την αντίθεση μου σε αυτό πού ήδη συμβαίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...