Η Επιστροφή των Δωριέων

Κλαυθμηρίζουν οι ποιητές

               μπρος στην κατάντια της τέχνης τους.

Άδεια όμως τα δάκρυά τους από θλίψη.

Γιατί τι είναι ποίηση?

Δεν είναι ο λόγος ο συμπυκνωμένος στο έπακρο?

Και τι συμπυκνώνει τούτος ο λόγος

                        αν όχι τον Λόγο τον ίδιο

                                     που είναι το νόημα

                           του γιατί κανείς να υπάρχει?

Και πως τούτη η τέχνη να στέκει στα πόδια της

όταν κείνο το νόημα έχει προ πολλού διαλυθεί?

Τα χρόνια που όλοι ασχολούνταν με την  τέχνη

του λόγου, τις διακυμάνσεις του ύφους, 

την ευφυή επιλογή των λέξεων και τις εντρυφήσεις

έκατσε κανένας φρουρός? 

Τώρα όμως που το Μεγάλο Εκκρεμές του Χρόνου

αρχίζει την επιστροφή του με υπόκωφο τριγμό

ξαναμπαίνοντας σε ιλιγγιώδη αιώρηση

κι αφανέρωτοι άνθρωποι παντού

αμήχανα προσεγγίζουν την Ουσία του Κόσμου

τώρα η εποχή της νέας συγκρότησης

τώρα η ανάγκη της νέας διατύπωσης 

τώρα ξανά 

η  Ποίηση έρχεται. 

                              

                                                                                                                                                                                          Β.Η