Κυριακή 26 Φεβρουαρίου 2012

Το παρόν προδικάζει το μέλλον


«Τι τραγικό βασίλειο κι αυτό, αναλογίστηκε. Αυτοί εδώ είναι φυλακισμένοι και το αποκορύφωμα της τραγωδίας τους είναι ότι δεν το ξέρουν. Νομίζουν ότι είναι ελεύθεροι, γιατί ποτέ δεν υπήρξαν ελεύθεροι και δεν ξέρουν τι σημαίνει ελευθερία.
Είναι μια φυλακή και λίγοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν.»
                                                    Philip Dick, Θεϊκή Εισβολή

«Κύριε, είμαι από την Άλλη Χώρα…»


Είμαστε στο κέντρο μιας παγκόσμιας περιδίνησης.  Αυτό πού μέχρι χτες αποτελούσε βεβαιότητα , σήμερα δεν αποτελεί εχέγγυο ασφάλειας. Κατ’ κάποιο τρόπο, μάλλον κάποιος θα έλεγε , ότι οι σταθερές μας κλονίστηκαν, αφήνοντας ρωγμές πού επιτρέπουν τον φόβο να εισβάλλει μέσα στις ζωές μας. Η αυνανιστική ηρεμία του όλα είναι υπό έλεγχο, φαντάζει  ήδη μακρινό όνειρο.

Κάποιοι κρυφογελούν χαιρέκακα, γιατί αυτό πού  βροντοφώναζαν  και κανείς δεν τους άκουγε, σήμερα αποτελεί  κοινό τόπο.  Έτσι τώρα ρεφάρουν  και κοιτούν τους άλλους υποτιμητικά, επειδή νομίζουν  ότι αυτό τους δίνει ένα καλύτερο πλεονέκτημα να αντιμετωπίσουν την κατάσταση στο παρόν και μια διαύγεια πνεύματος  στο ότι πρόβλεψαν, όταν οι υπόλοιποι κοιμόντουσαν  τον ύπνο της υποτιθέμενης ευημερίας.  Ακόμα όμως και όσοι προέβλεπαν, δεν φαίνεται να είναι σε καλύτερη μοίρα από τους υπολοίπους.  Όλους μάς ακουμπά ο φόβος της αστάθειας, μαζί όλοι αναρωτιόμαστε με απορία ποιο θα είναι το αύριο για όλους μας.

Αυτή η απώλεια πρότερων σταθερών έχει ένα χαρακτηριστικό: δεν ήταν επιλογή μας, αλλά μάς επιβλήθηκε. Κάποιοι την είχαν αποφασίσει για μας, όταν εμείς περί άλλων τυρβάζαμε, την είχαν σχεδιάσει  και όταν οι καιροί έγιναν ευνοϊκοί  για τα σχέδια τους  άρχισαν να την κάνουν πράξη.  Αυτοί λοιπόν οι αόρατοι Άγνωστοι, πώς άραγε αισθάνονται για το έργο τους; Είναι ευχαριστημένοι, είναι δυσαρεστημένοι, ή απλώς σχεδιάζουν το αύριο;

Σχεδιάζουν το αύριο με την ίδια ψυχρή διαύγεια πού σχεδίαζαν  αυτό πού υπάρχει στο σήμερα;  Αυτοί άραγε φοβούνται;  Τι μπορεί να φοβάται άραγε  κάποιος ,που σχεδιάζει  συνέχεια το μέλλον; Μάλλον να μην του βγουν τα σχέδια του. Τι μπορεί να του συμβεί σε μια τέτοια περίπτωση, ποιες μπορεί να είναι οι επιπτώσεις πάνω του;

Σίγουρα στο κόσμο υπάρχουν Παίκτες που παίζουν παρτίδες σχεδιασμού και πάνω στο τραπέζι υπάρχουμε όλοι εμείς, που απλά ζούμε την ζωή μας αμέριμνοι και μάλλον νηφάλιοι μέσα στη απόλυτη άγνοια.  Απλώς, φαίνεται σαν να έχουμε διαθέσει τον εαυτόν μας σε μια παρτίδα που, εν τέλει, δεν έχουμε καταλάβει τους κανόνες .

Ο κόσμος στη πλειονότητα του φαίνεται να είναι αρνητικός σε σενάρια  πού  θέλουν  τη κοινωνία να ελέγχεται  από «πεφωτισμένους», ικανούς να επιβάλλουν την θέληση τους και να σχεδιάζουν πίσω από τις κουρτίνες το παρόν και το μέλλον. Η κοινωνία αρέσκεται να φαντάζεται ότι ελέγχει την μοίρα της, ακόμα και όταν η ιστορία της αποδεικνύει  ότι οι αποφάσεις  του κοινωνικού γίγνεσθαι παίρνονται πίσω από κλειστές κουρτίνες. Μας αρέσει να πιστεύουμε ότι έχουμε το έλεγχο της ζωής μας, αλλά κυρίως μας αρέσει να μην ασχολούμαστε  με την ουσία του προβλήματος, με το αν  αυτός ο έλεγχος που νομίζουμε ότι έχουμε, είναι ουσιαστικός και πραγματικός.

Έτσι στη τελική, παθητικά υποδεχόμαστε τις εξελίξεις. Έκπληκτοι αντιμετωπίζουμε αποφάσεις που οδηγούν την ζωή μας  σε εντελώς διαφορετικά μονοπάτια τα οποία μας ανατρέπουν καθημερινά. Που συνεχώς μας οδηγούν σε διαφορετικούς προορισμούς, από εκείνους που καρδιά μας, ή η λογική μας, θέλουν.

Έτσι, αυτό πού αποκαλούμε ζωή, μετασχηματίζεται διαρκώς, δίχως να το κατανοούμε, σε επιβιωσιακό  δράμα. Μάλλον κατεβαίνουμε  υποβιβάζοντας την ζωή σε ποσότητα . Η ποιότητα γίνεται ανάμνηση και στο τέλος θα την ξεχάσουμε εντελώς.

Το χτες δεν ήταν  ποιοτικά καλύτερο από το σήμερα και σίγουρα το αύριο θα είναι χειρότερο από το σήμερα. Η κοινωνία νοσεί και όσοι δεν το αντιλαμβάνονται  απλώς  προσπαθούν να αποφύγουν  να δουν  το προφανές. Είναι  λάθος να μπερδεύουμε τον ρεαλισμό με την απαισιοδοξία. Η κοινωνική νόσος είναι τόσο πλατειά διαδεδομένη  πού μπορεί να μας δημιουργεί  βάρος, κατάθλιψη, απογοήτευση, αδυναμία και φόβο, αλλά το να κάνουμε ότι δεν βλέπουμε το πρόβλημα δεν μας λυτρώνει από όλα τα προηγούμενα, αντίθετα, μας αποτρέπει να δούμε τις πιθανές λύσεις.

Η ανθρωπότητα είναι ικανή για το χειρότερο, το έχει αποδείξει. Μιλά για ειρήνη και κάνει πολέμους , μιλά  για ευμάρεια και δημιουργεί  πείνα, μιλά για ευτυχία και παράγει δυστυχία, μιλά για την γνώση και συνεχώς βρίσκεται σε σύγχυση. Κάπου υπάρχει ένα καθοριστικό κρυμμένο λάθος στον τρόπο πού βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα γύρω μας και μέσα μας. Αυτό το λάθος όσο και να το εξορκίζουμε με εκλογικευμένες εξηγήσεις, φαίνεται  ότι παραμένει λάθος αόρατο και δεν εξορκίζεται. Η νύκτα μπορεί να είναι μεγάλη αλλά δεν υπάρχει περίπτωση κάποια στιγμή θα ξημερώσει. Όσοι θέλουν να αποφασίζουν να παρατείνουν την νύκτα μπορεί  να νικάνε πρόσκαιρα, αλλά δεν θα νικάνε για πάντα.

Το  Άτομο  και η Κοινωνία μπορεί επί του παρόντος  να ναρκισσεύονται στον καθρέπτη, αλλά δεν παύουν να κυοφορούν όλες εκείνες τις ποιότητες που μπορούν να τους μετασχηματίσουν σε αυτό για το οποίο είναι τελικώς πλασμένοι: να αναζητήσουν το Φως και την Ποιότητα  πού θα τους αναβιβάσουν στη κλίμακα της Δημιουργίας. Κάποια στιγμή τα τείχη της φυλακής θα σπάσουν  και οι σκλάβοι της συνήθειας, οι σκλάβοι της ανάγκης, οι σκλάβοι της παθητικότητας, οι σκλάβοι της τυφλής επιβίωσης, θα διαπιστώσουν ότι αυτό που τόσο καιρό ονειρευόντουσαν, την ζωή μέσα στο Βασίλειο της Ποιότητας δεν αποτελεί  μόνο συνθήκη τρελών και οραματιστών, αλλά αυτό για το οποίο ήταν πάντοτε προορισμένοι να πετύχουν.

Όσοι είναι ικανοί  για το χειρότερο, είναι εξίσου ικανοί και για το καλύτερο.


                                                                      Λυγκέας

13 σχόλια:

  1. ...Πρέπει να περιμένουμε τα πάντα. Δεν υπάρχει τίποτα που να μην το τολμά η Φορτούνα [τύχη]..Τίποτα δεν πρέπει να θεωρούμε αναπάντεχο. Οφείλουμε να στρέφουμε τις σκέψεις μας στο μέλλον και να αναλογιζόμαστε όχι τι συμβαίνει συνήθως , αλλά τι μπορεί να συμβεί. Σφάλουμε αν πιστεύουμε πως κάποιο μέρος στον κόσμο εξαιρείται και είναι ασφαλές.. Η φύση δεν έχει δημιουργήσει τίποτα που να είναι αμετακίνητο....Καμιά υπόσχεση λοιπόν δεν τους έχει δοθεί γι αυτή τη νύχτα που επέβαλαν...Από Αρκαδία μεριά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. "Είναι μια φυλακή και λίγοι άνθρωποι το καταλαβαίνουν".

    Το ερώτημα μου κ. Λυγκέα προς εσάς και προς όποιο μπορει να βοηθήσει:

    Σε τι διαφέρουνε από τους άλλους ανθρώπους αυτοί οι λίγοι που το καταλαβαίνουνε; Γιατί δεν γίνεται, κάπου και κάπως διαφέρουνε αφού πετυχαίνουνε μια συνειδητοποίηση, που οι πολλοί δεν την κατορθώνουνε.

    Πήρανε διαφορετική παιδεία απ' τους γονιούς τους; Πήγανε σε εξαιρετικά σχολειά; Τους ήρθε κάποια θεϊκή φώτιση; Τι τελοσπάντων;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Είναι ίσως της θρησκείας του βολέματος..αποφεύγουν τις κορυφές και μένουν στις χαμηλές πλαγιές και στις πεδιάδες. Εκεί που ο νους δεν ψηλώνει...Aς πιούμε λοιπόν στην υγειά των τρελών, των απροσάρμοστων, των επαναστατών, των ταραχοποιών.

    Σε αυτούς που βλέπουν τα πράγματα διαφορετικά.
    Μπορεί να τους επαινέσεις, να διαφωνήσεις, να τους τσιτάρεις, να δυσπιστήσεις, να τους δοξάσεις ή να τους κακολογήσεις. Αλλά δεν μπορείς να τους αγνοήσεις. Γιατί αλλάζουν πράγματα. Βρίσκουν, φαντάζονται, βοηθάνε, ερευνούν, φτιάχνουν, εμπνέουν. Σπρώχνουν μπροστά τα πάντα.Ίσως, πρέπει να είναι τρελοί. Γιατί οι άνθρωποι που είναι αρκετά τρελοί για να πιστεύουν ότι μπορούν ν’αλλάξουν τον κόσμο, είναι αυτοί που στο τέλος το κάνουν.. Από μια κορφή της Αρκαδίας για τη θαλασσσινή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λυγκέας προς Θαλασσινή :

    Καλό ερώτημα Θαλασσινή. Δεν ξέρω να σου απαντήσω.Ο τρόπος με τον οποίον σχηματίζεται η συνείδηση στο άνθρωπο αποτελεί μυστήριο.Μπορείς να πεις πολλά,αλλά και πάλι δεν μπορείς να το εξηγήσεις ικανοποιητικά.Σίγουρο είναι ότι η συνειδητοποίηση δεν αναπτύσσεται ομοιόμορφα σε όλους τους ανθρώπους αλλά μέσα από την ποικιλία των χαρακτήρων και εν τέλει των επιλογών πού κάνει ο καθένας. Αυτό μπορεί να μην μας ικανοποιεί αλλά έχει την ομορφιά του. Η ιδιαιτερότητα του καθένα καθορίζει την συνείδηση του.
    Νομίζω ότι πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε αυτή την ποικιλομορφία. Όπως και να έχει αυτό πού θίγεις είναι μεγάλο θέμα με πολλές προεκτάσεις.Ευχαριστώ
    Προς την Ανώνυμη Αρκαδινή:Η νύκτα μπορεί να είναι μεγάλη ,ιδιαίτερα του χειμώνες ,αλλά δεν είναι αιώνια.Πάντα μα πάντα ξεπροβάλλει το Φως και η λύτρωση.
    Φιλικούς χαιρετισμούς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Χρυσόμαλλον ΤέραςΤρί Φεβ 28, 02:47:00 μ.μ.

    Αρκαδικές βουνοκορφές και μαϊστράλια θαλασσινά, τι όμορφες συναντήσεις σε τούτο εδώ το ιστολόγιο βρε παιδιά! Από τα μακρινά λιβάδια, Χ.Τ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Μια καλημέρα, για ένα ώριμο κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Φίλε Λυγκέα,
    δεν ξέρω αν ο τρόπος με τον οποίον σχηματίζεται η συνείδηση είναι (μόνο) ένα μυστήριο, μήπως είναι και συνισταμένη των κοινωνικών σχέσεων και του πολιτισμικού τους υποβάθρου;
    Αν ισχύει έστω και στο ελάχιστο αυτό, η ροπή προς το κακό
    αφορά τις κυρίαρχες (με την έννοια της εξάπλωσής τους) τάσεις των κοινωνίων, άρα και τους πάνω και τους κάτω.
    Και αυτούς που έχουν ισχύ και τους αδύναμους. Αυτούς που επιτρέπουν στους πάνω να είναι ισχυροί και να οργανώνουν τις ζωές των πολλών.

    Σε τι θα μπορούσε να μας βοηθά η γνώση του ποιος μπορεί να βρίσκεται πίσω από όλους τους σχεδιασμούς, πέρα από το να βρεί ο φόβος μια συγκεκριμένη αιτία και ίσως και οι αδύναμοι,συγκεκριμένους εχθρούς; Θα μας βοηθούσε, π.χ. να ανακαλύψουμε ξανά το χαμένο κόσμο της ποιότητας;

    Το άτομο, μπορεί ακόμη και ενάντια στην λαίλαπα της "ποσότητας" να αναζητά την ποιότητα, αν θεωρεί ότι είναι ελεύθερο, ελεύθερο να απαντά στο δίλημμα που τίθεται. Να αφεθεί στο κακό ή να αναζητήσει το Φως.
    Και αυτή η ελευθερία είναι κάτι που του έχει χαριστεί, δεν μπορεί να του το αφαιρέσει κανείς.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Το θέμα ειναι αν η συνείδηση των λίγων μπορει να αλλάξει τη συνειδηση των πολλών. Αν δεν μπορει, τότε τι σημασια έχει πώς τους ήθρε; Να την εχουν, να τη χαίρονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λυγκέας προς kafsokaliva:
    Ευχαριστώ για το σχόλιο
    Λυγκέας προς Κώστα:
    Φίλε Κώστα :
    Σίγουρα η συνείδηση μπορεί να δημιουργείται και από κοινωνικούς παράγοντες και πολιτισμικούς .Το θέμα, τουλάχιστον για μένα, είναι αν εξαντλείται σε αυτούς τους παράγοντες.
    Τώρα ,όσον αφορά ,γιατί πρέπει να γνωρίζουμε τι και ποιοι σχεδιάζουν ,η γνώμη μου είναι ότι όσο καλύτερα αντιλαμβάνεσαι τον αντίπαλο σου ,τόσο καλύτερα κατανοείς την έκταση του προβλήματος πού σε έχει βάλεις να παίζεις. Π.χ όταν κάποιος συνθέτει 10 παράγοντες και κατανοεί και επακριβώς τις ρίζες των παραγόντων πού τον περιέχουν και κυρίως περιέχουν και σένα ,εσύ δεν μπορείς να απαντάς σε έναν , π.χ οικονομία ,και να αναμένεις να νικήσεις . Αλλά κυρίως,όταν κάποιος σχεδιάζει για αυτόν και για σένα,να τον κατανοήσεις σημαίνει να κατανοήσεις κάτι και για τον εαυτό σου.Και εν προκειμένω κάτι πολύ σημαντικό .Πώς γίνεται κάποιος να μπορεί να σε ελέγχει διαρκώς, εσύ να μην μπορείς, επίσης διαρκώς να αντιδράσεις αποτελεσματικά ; Κάτι τρέχει εδώ,κάτι πιο βαθύ και περίεργο.
    Λυγκέας προς Ανώνυμο:
    Ποτέ δεν μπόρεσε η συνείδηση των λίγων να αλλάξει τους πολλούς,παρά μόνο με την επιβολή. Όποιος δεν βάδισε αυτό το μονοπάτι ,για το οποίο προσωπικά αδιαφορώ πλήρως,έμεινε πάντα στο περιθώριο της ιστορίας .Ξέρω ότι πάντα θα υπάρχουν μειονότητες και η πλειοψηφία ,το ζήτημα είναι τι πνευματικό πλούτο αυτές διαθέτουν και πόσο γόνιμη είναι η αντιπαράθεση τους .
    Ευχαριστώ για τα σχόλια .Με βοήθησαν πολύ!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αγαπητέ Λυγκέα,
    με τη διάσταση που βάζεις συμφωνώ και επαυξάνω. Δηλαδή,
    καλό είναι να γνωρίζεις, ειδικά αν πρόκειται για τη γνώση του αντιπάλου. Και το παράδειγμα που δίνεις με την οικονομία είναι χαρακτηριστικό.

    "Αλλά κυρίως,όταν κάποιος σχεδιάζει για αυτόν και για σένα,να τον κατανοήσεις σημαίνει να κατανοήσεις κάτι και για τον εαυτό σου"

    Εδώ όμως πιστεύω ότι μπορεί να ισχύει και το αντίθετο!
    Όσο γνωρίζεις καλύτερα τον εαυτό σου, τόσο πιο γρήγορα και πιο βαθειά γνωρίζεις και τον εχθρό. Και έτσι να αμυνθείς χωρίς να χάσεις κυρίως αυτό που είναι δύσκολο να ελεχθεί: την ψυχική και πνευματική σου ακεραιότητα.

    Θέτω εδώ ένα ερώτημα: μήπως αφηνόμαστε να ελεγχθούμε, δίνοντας χώρο στο φόβο και τον πανικό να φτάσει στα βάθη της ύπαρξης; Με όλες τις συνέπειες που έχει αυτό στις αποφάσεις μας και τη δυναμική μας;

    Αυτή η αίσθηση (του ελέγχου) γεννιέται και αναπαράγεται από το σημερινό πολιτικό οικονομικό σύστημα, αλλά η ζωή -και εννοώ τη ζωή του κάθε ανθρώπου ξεχωριστά- δε μπορεί να περιοριστεί σε μια λογιστική ελέγχου/φόβου/πολέμου. Αρκεί να βλέπει και μια διάσταση πέρα από αυτά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φίλε Κώστα,
    Είναι απολύτως σαφές και συμφωνώ απόλυτα,ότι το πλέον άμεσο και επιτακτικό ,είναι η συνεχής προσπάθεια για την γνώση του ποιοι ,τελικά, είμαστε. Είναι το αξεπέραστο σημείο αφετηρίας . Η έλλειψη αυτής της γνώσης είναι αυτό τελικά πού προκαλεί,όπως πολύ σωστά αναφέρεις τις παραχωρήσεις ,εννοώ τον φόβο.
    Δυστυχώς,φοβούμαι ότι επειδή όλη η πάλη είναι διμέτωπη -μέσα και έξω- είναι δύσκολο πολλές φορές να ξεκαθαρίσεις την Ήρα από το στάχυ.
    "Η διάσταση πέρα από αυτά" δεν αναζητείται συνεχώς;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Πολύ ανθρώπινο το κέιμενό σας και ρεαλιστικό άρα και ελπιδοφόρο.Τουλάχιστον έτσι ένιωσα εγώ...Συμφωνώ απόλυτα με το τελευταίο σχόλιό σας περί γνώσης του εαυτού.Νομίζω ότι αυτή είναι και η λύση.Τότε θα καταλάβουμε οτι έχουμε το δικαίωμα για ποιότητα στη ζωή και τότε θα απελευθερωθούμε.Και η απελευθέρωση φέρνει και την ανάγκη για υπευθυνότητα για τη ζωή μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Νάνσυ,
    σε ευχαριστώ για το σχόλιο.Δύσκολη υπόθεση η γνώση του εαυτού,αλλά πραγματικά αναγκαία προϋπόθεση για οποιαδήποτε ουσιαστική αλλαγή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...