σαν
φακός που εστιάζει
και
σχηματίζουν ένα μεγάλο
συλλογικό
νου
Όσο
συγκεντρώνονται οι ψυχές
στην
ανυπέρβλητη δυσκολία
Όσο
σφίγγονται τα κορμιά
και
τεντώνονται
να
συνδράμουν ψυχή και νου
τόσο
γίνεται αισθητή η παρουσία
ενός
παλιάνθρωπου
η
παρουσία μιας θέλησης που
όλα τα
σκορπάει
και
την κατάλληλη στιγμή
αδίστακτη
οπλίζει ένα
ακόμα χέρι,
όμως η
ταπεινή ρίγανη
τα νησιά
τα βουνά
το πέλαγος
ξαγρυπνούν,
απελπισμένα
και μάταια
τα σχέδια
ενάντια στη γεωγραφία,
αγνοούν ότι
οι άνθρωποι
είναι φτιαγμένοι από
πεισματάρικο χώμα.
Ωραίο ποίημα, αφορμή για εικόνες αλλά και για σκέψεις. Ο παλιάνθρωπος είναι πεισματάρης κι αυτός, μα δεν έχει μαζί του τα νησιά, ούτε τα βουνά, ούτε το πέλαγος. Κι αν τον ακούμε καμιά φορά μέσα μας να μας μιλάει, αρκεί να σηκώσουμε το βλέμμα στα σύννεφα, να πιάσουμε λίγη γη, και θα λουφάξει.
ΑπάντησηΔιαγραφή