Φτώχεια και πλούτος

Η αντίθεση πού χωρίζει αυτές τις δύο λέξεις ,είναι μια αντίθεση πού χωρίζει την κοινωνία  των ανθρώπων  ριζικά  σε όλο το εύρος της . Με πλαίσιο αυτή την αντίθεση, σε όλο το  βάθος της ιστορίας, αναπτύχθηκαν  θεωρίες ,επαναστάσεις ,νευρώσεις, απογοητεύσεις, επιτυχίες ,καταπίεση ,υπεροψία ,πίκρα και απόλαυση. Η φτώχεια και ο πλούτος  ορίζουν την βάση του κοινωνικού προβλήματος ,ενός προβλήματος πού η κοινωνία ενώ το γνωρίζει , αδυνατεί να το επιλύσει.

Είναι αλήθεια ,αν θέλουμε να είμαστε ειλικρινείς ,ότι  ζούμε μέσα σε ένα κόσμο πού οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα έχει τεθεί, εν τέλει δεν μπορεί να λυθεί. Αναδεικνύουμε  λίστες αντιθέτων  ,πού παραμένουν  μέσα στη ιστορία άλυτες και προχωράμε  δίχως  να επιλύουμε τίποτα. Μάλλον το ίδιο κάνουμε και με τους εαυτούς μας, έτσι η κοινωνική διαδικασία είναι απλώς συνέχεια μιας προσωπικής  ανεπάρκειας να δώσουμε λύση σε προσωπικά αλλά και κοινωνικά προβλήματα.

Αν η άποψη σας φαίνεται λίγο υπερβολική, είναι γιατί έχουμε εθιστεί  στο να αποκρύπτουμε τα σοβαρά  και να προχωράμε με την λανθασμένη πίστη ότι θα βρεθεί κάποιος πού θα τα λύσει,λυτρώνοντας μας από τον κόπο πού αυτά απαιτούν για να λυθούν.

Το ότι υπάρχουν φτωχοί και πλούσιοι μάς κληροδοτήθηκε  από την στιγμή πού γεννηθήκαμε . Το βρήκαμε μπροστά μας  σαν δεδομένο της  κοινωνίας . Όταν ρωτάγαμε τους γονείς μας  για το θέμα παίρναμε απαντήσεις κλισέ ,πού σκοπό είχαν να κρύψουν το πρόβλημα ,επειδή και αυτοί έτσι το βρήκαν και ποτέ δεν  έλυσαν το αίνιγμα. Μεγαλώνοντας,  αυτό πού κάναμε ήταν να το συντηρήσουμε  σαν  κατάσταση ,είτε όντας πλούσιοι απολαμβάνοντας τα πλεονεκτήματα του πλούτου μας, είτε ως φτωχοί ,με γκρίνια και μιζέρια για όσα η ζωή δεν μας  απέδωσε. Όσοι από μας ήταν περισσότερο «ευαίσθητοι» φρόντισαν να προσεγγίσουν  θεωρίες πού θα λύτρωναν δήθεν τους ανθρώπους  από την φτώχεια αποκαθιστώντας μια άλλη τάξη  μέσα στη κοινωνία, σπάζοντας τα μούτρα τους  μπροστά σε μια γενικότερη απάθεια  πού αντιμετώπιζε το πρόβλημα ως αναγκαίο κακό.

Το πρόβλημα της φτώχειας και του πλούτου είναι ομολογουμένως  σύνθετο και γίνεται ακόμα πιο σύνθετο από την θέση που το κοιτάς. Η ευαισθησία και η αναισθησία  το προσεγγίζουν, αλλά δεν το επιλύουν . Αντιθέτως ,μπορεί ,σε τελευταία ανάλυση, να το συσκοτίζουν . Επίσης η προπαγάνδα της κάθε πλευράς εντείνει την ένταση  και αποκλείει την λύση.

Όταν το ζήτημα τραβιέται στα άκρα, η κοινωνία βρίσκεται σε κατάσταση εμφύλιας σύρραξης. Όσοι υπέφεραν μέσα στη φτώχεια, μισούν  εκείνους πού καθησυχάσθηκαν μέσα στις απολαβές  του πλούτου τους . Ενδιάμεσα βρίσκεται η Εξουσία πού συνηθέστερα ,για να μη πούμε πάντα ,εξυπηρετεί τα συμφέροντα του πλούτου ,μια πού πλούτος σημαίνει την δύναμη να επιβάλλεις τη άποψη σου σαν την άποψη πού δεν επιδέχεται αντίρρηση.

Η  κρίση πού περνάμε σήμερα στην Ελλάδα ,στην Ευρώπη και στην κοινωνία του πλανήτη εν γένει ,δεν είναι παρά  η διόγκωση  της αντίθεσης ανάμεσα στη φτώχεια και στο πλούτο. Όταν η ψαλίδα μεγαλώνει ,η κοινωνία  βρίσκεται σε βρασμό. Αντιμετωπίζει ξανά ότι έχει αφήσει  άλυτο ,αδιευκρίνιστο και ασαφές.

Ότι νοείται ως πλούτος δεν είναι παρά μια απίστευτη συσσώρευση δραστηριότητας πού έχει σαν μέσο το χρήμα. Το χρήμα δεν είναι ο στόχος αυτής της δραστηριότητας . Ο στόχος είναι η δύναμη και η αυτοτέλεια πού απορρέει από την δύναμη. Ο στόχος είναι να μπορείς να ελέγχεις όσους περισσότερους μπορείς, με σκοπό να τους κάνεις  να δουλεύουν για την μονοδιάστατη δραστηριότητα πού υπηρετεί ο πλούτος. Για τον πλούσιο ο κόσμος δεν  έχει την ποικιλία και τα χρώματα πού αντικειμενικά έχει. Σκοπός του πλούσιου είναι να μπορέσει να υποτάξει  την ποικιλία στη δραστηριότητα του, δραστηριότητα πού μπορεί να του αποφέρει δύναμη, δύναμη που στη συνέχεια θα χρησιμοποιήσει για να πείσει και εν τέλει να επιβάλλει  ότι είναι η μοναδική δραστηριότητα για την οποία θα άξιζε κανείς να ζει.

Όποιος δεν θα επιλέξει την συγκεκριμένη δραστηριότητα αναγκαστικά θα περιπέσει στη φτώχεια.  Οτιδήποτε δεν είναι συνδεδεμένο με την συγκεκριμένη δραστηριότητα  αλλά και με τα μέσα και τους τρόπους πού την πραγματώνουν οδηγεί σε φτώχεια. Μάλιστα όταν σχεδόν όλες οι πλευρές της ζωής είναι μέρος της, τότε το πρόβλημα γίνεται ασφυκτικό. Αλλά η φτώχεια δεν εξαντλείται μόνο  στη στέρηση των αγαθών και της δύναμης . Επεκτείνεται στο να αντιλαμβάνεται ο φτωχός  την ίδια την ζωή , σαν να είναι μόνο η δραστηριότητα του πλούσιου .Αυτή είναι η τελική νίκη του πλούτου πάνω στη φτώχεια . Όταν η ιδέα του πλούτου για το πώς είναι ο κόσμος ,να είναι και ιδέα του φτωχού .

Όσο ο φτωχός εξακολουθεί να ψήνεται ότι ο πλούτος  είναι  αυτό πού πρέπει να επιτύχει ,θα διαλέγει όπλα και μέσα πού δεν είναι δικά του, αλλά όποιου θέλει να τον έχει δούλο.

Η δραστηριότητα πού θα βγάλει την κοινωνία από την κρίση δεν είναι αυτή της Ανάπτυξης . Η Ανάπτυξη είναι ακόμα ένα φόρεμα ,για να παρουσιάζει ο πλούτος  την δραστηριότητα του μέσα στη κοινωνία, ψήνοντας την να ακολουθήσει το σχέδιο του.

• Η ζωή δεν είναι επιδίωξη δύναμης έναντι των άλλων ,η ζωή είναι ένα θαύμα πού η ποικιλία του και οι επεκτάσεις του ξεπερνούν τα στενά όρια των πλαστών αντιθέσεων που κάποιοι δήθεν έξυπνοι προσπαθούν να επιβάλλουν σε όλους μας !!!