Σάββατο 14 Απριλίου 2012

Κάποιοι θα πλήρωναν για να θαφτούν ζωντανοί εκεί μέσα!




με αφορμή το video που ανάρτησε ο izy στο danger few στις 8 Ιανουαρίου 2012 (και το πρόσφατο του Η.S στο ίδιο)

Αγαπητέ izy, οι εικόνες από το εργοστάσιο της BMW στην Λειψία, μου έδωσαν την εντύπωση μιας νεκρόπολης από τις τόσες που ξεπετάγονται ολοένα και συχνότερα. Σε μια παλαιότερη ανάρτησή μου στον "Πύραυλο των Υπογείων" (στις 25 Απριλίου 2011) περιγράφω τα super-market και τα πολυκαταστήματα σαν τοπία θανάτου. Είμαι ευαίσθητος σ’ αυτό το θέμα γιατί η σταθερή προέλαση της αποστείρωσης μας κλέβει την ανθρωπινότητα μας. Σ’ όλες τις περιπτώσεις: ο άνθρωπος με πρότυπο τη μηχανή, ο άνθρωπος σαν μηχανή, ο άνθρωπος εξάρτημα της μηχανής, η κυριαρχία του νεκρού πάνω στον ζωντανό. Και στο συγκεκριμένο video, μακρυά εκεί έξω- το χιόνι, υπόμνηση ενός άλλου κόσμου.
Θέτω λοιπόν το ερώτημα που με απασχολεί: Είναι ο κόσμος τέλειος? ΄Η είναι ατελής? Είναι ο κόσμος ένας ναός, ένας τόπος λατρείας? Ή ένα χωράφι? Ένα πεδίο? Τα ερωτήματα αυτά έχουν απαντηθεί από διαφορετικούς πολιτισμούς. Οι τροφοσυλλέκτες, οι κυνηγοί, μέχρι πρόσφατα οι νομάδες, θεωρούσαν τον κόσμο τέλειο. Αν κάποια στιγμή έλειπε η τροφή, μετακινούνταν. Δεν άλλαζαν τον κόσμο, άλλαζαν οι ίδιοι θέση μέσα στον κόσμο. Οι κοινωνίες των εγκατεστημένων, δηλαδή οι γεωργικές και οι βιομηχανικές κοινωνίες, κυριολεκτικά, του άλλαξαν την πίστη. Ο κόσμος όφειλε, πάση θυσία, να τους εξυπηρετήσει. Τον είδαν σαν χωράφι πρώτα και μετά σαν βιομηχανική ζώνη. Ένα πεδίο εργασίας. Πεδίο και αφορμή δραστηριότητας. Πολιτισμοί και θρησκείες χτίστηκαν πάνω στις δυο διαφορετικές αντιλήψεις.
«Ο Κάιν σκυφτός τσαπίζει. Ο Άβελ παίζει τη φλογέρα του ψηλά στη βουνοπλαγιά με τα πρόβατά του. Ο Κάιν σταματά για ν' ακούσει. Ισιώνει με δυσκολία την πλάτη του. Έπειτα πετάει την τσάπα και ορμάει και σκοτώνει τον Άβελ.» Από φθόνο? Και είναι γνωστό το ενδοφλέβιο μίσος που τρέφουμε για τους τσιγγάνους.
Οι βάρβαροι μίσησαν τις πόλεις! Τις ονειρεύτηκαν μες τη φωτιά. Και μετά το ποδοβολητό, η επιστροφή στη στέπα! Σκόνη, μίσος, αίμα, μαγεία!
«Κύριοι της επιδρομής, αχόρταγοι για αύξηση και ωστόσο αηδιασμένοι για ιδιοκτησίες, οδηγημένοι από τη φαντασία όλων των ταξιδιωτών που μάταια λαχταρούν μια μόνιμη κατοικία.
Κανένας λαός εκτός από τους Ιουδαίους δεν ένοιωσε πιο έντονα τις ηθικές αμφιβολίες της μόνιμης εγκατάστασης. Ο Θεός τους είναι μια προβολή της αμηχανίας τους. Το Βιβλίο τους, η Παλιά και η Καινή διαθήκη, μπορεί να διαβαστεί σαν ένας μνημειώδης διάλογος ανάμεσα σ' Εκείνον και τον Λαό του γύρω από τα καλά και τα κακά της ζωής πάνω στη γη».
Έπρεπε να είναι μια γη με χωράφια και σπίτια? Μια γη με καλαμπόκια και κρασί? Με πόλεις που εκείνοι δεν έχτισαν και αμπέλια που δεν φύτεψαν? Ή μήπως έπρεπε να είναι η χώρα της μαύρης σκηνής και του κατσικόδρομου? Μια χώρα νομάδων με γάλα και άγριο μέλι? Ένα Βασίλειο όπου οι άνθρωποι "μπορούν να κατοικούν σε ένα δικό τους τόπο και να μην ξαναμετακινηθούν?" (Βασιλειών Β΄, Ζ΄ 10). Ή μήπως έπρεπε να είναι όπως υπέθετε ο Χάινε "ένα φορητό βασίλειο" που θα μπορούσε να υπάρχει μόνο μες τις καρδιές των ανθρώπων?»
----
«Καμία φορά, μακρινά γαβγίσματα και ο ήχος των κουδουνιών φανέρωναν την παρουσία τους. Πλέκουν με απόκλαδα και βέργες λυγαριάς τις ημισφαιρικές καλύβες που θα τους στεγάσουν για μια εποχή, καταφύγια που οι μαυριδερές και μαδημένες καλαμένιες σκεπές τους θα σημαδεύουν αργότερα το μέρος όπου καταστάλαξαν για λίγους μήνες και ύστερα χάθηκαν. Δεν έχουν δικό τους τίποτε πιο μόνιμο παρά τούτες τις κατοικίες από λυγαριά και βούρλο. Τούτη η φευγαλέα φυλή - περίπου 80.000 ψυχές, με κοπάδια που αριθμούν κάμποσα εκατομμύρια κεφάλια - έχει το χάρισμα να είναι αόρατη.
Οι Σαρακατσάνοι του βορρά είχαν τη μεγαλύτερη ακτίνα δράσης. Όσοι θεωρούν πατρίδα τους τα βουνά της Ροδόπης - εκείνοι ακριβώς που ζούσαν στα ψηλώματα πάνω από τους Θρακιώτικους κάμπους - ήταν εξαιρετικά τολμηροί ως προς την έκταση των χειμερινών περιπλανήσεών τους. Όχι μόνο τραβούσαν κατά τα βορινά αλλά προτού γίνει ο Έβρος σύνορο απαραβίαστο, τα καραβάνια τους έφταναν ως την Κωνσταντινούπολη και οι σκηνές τους υψώνονταν κάτω από τα τείχη του Θεοδοσίου. Άλλοι έστηναν τις εγκαταστάσεις τους στις ακρογιαλιές του Μαρμαρά και απλώνονταν στους πλούσιους λόφους, στα Δαρδανέλια. Πολλοί περνούσαν τον Ελλήσποντο και κατασκήνωναν στο κάμπο της Τροίας. Οι βαρκάρηδες της Ασιατικής πλευράς άκουγαν τα κουδούνια των κοπαδιών και έμπαιναν στις βάρκες. Ορισμένοι τολμηροί συνέχιζαν τον δρόμο τους ως τα λιβάδια της Βιθυνίας και ξεχειμώνιαζαν κάτω από τις λεύκες, ή προχωρούσαν ίσαμε την Καππαδοκία και σκόρπιζαν τα κοπάδια τους στην ηφαιστειακή έρημο του Ürgüb, το ελληνικό Προκόπι. Οι πιο τολμηροί απ' όλους έφταναν ως το Ικόνιο, τον τόπο του Τζελαλεντίν και μητρόπολη των περιδινούμενων δερβισάδων. Ποτέ τους δεν θεώρησαν εκπατρισμό αυτά τα μακρότατα ταξίδια. Τα αόρατα σύνορα του νομαδισμού επικαλύπτονταν μεταξύ τους και συμπλέκονταν με τα σύνορα εκείνων των άλλων περιπλανώμενων ποιμένων, των Γιουρούκηδων. Αυτοί οι ανατολίτες βοσκοί, κατ' όνομα μουσουλμάνοι, έβοσκαν τα κοπάδια τους στην ενδοχώρα της Μικράς Ασίας αιώνες προτού έρθουν οι Σελτζούκοι, ανταπέδιδαν μάλιστα πότε-πότε τις αποδημίες, φτάνοντας ως την Μακεδονία».
Τι απέγινε αυτός ο λαός ευγενών? Αυτός ο λαός ο τόσο διακριτικός? Κλείστηκαν μέσα σε σύνορα στα 1923 και έκτοτε κτυπήθηκαν από τους αγρότες, τους δρόμους και τη βιομηχανία.
Θεωρώ λοιπόν ότι ήταν μέσα στις προγραμματικές δηλώσεις της γεωργικής επανάστασης και της βιομηχανικής τοιαύτης να καταστήσουν τον άνθρωπο ξένο. Να μεταβάλλουν τον άνθρωπο σε έποικο πάνω στον πλανήτη Γη. Σαν να αποικούν το φεγγάρι. Το εργοστάσιο της BMW στη Λειψία το είχαν ονειρευτεί χιλιετίες πριν. Και το σιωπηλό χιόνι εκεί έξω σαν ένα τελευταίο απειλητικό σημάδι ενός εχθρικού πλανήτη. Μια ανησυχητική ένδειξη της πραγματικής ζωής.
----
«Το χτίσιμο. Μα είναι έργο ανθρώπινο? Ριγώ στη σκέψη των Αρχαίων Αιγυπτίων.»
«Η παράδοση της υπαίθριας φωτιάς αντικρίζει εκείνη της πυραμίδας».
Οι νομαδικοί λαοί αρρώσταιναν λιγότερο και θεραπεύονταν γρηγορότερα. Έχουν, επίσης, την τάση να θρησκεύονται ελάχιστα.
«Οι νωθροί και καθιστικοί λαοί, όπως ήταν οι Αρχαίοι Αιγύπτιοι -με την δοξασία τους για κάποιο μεταθανάτιο ταξίδι στον Αγρό των Καλάμων - μεταθέτουν στον επόμενο κόσμο τα ταξίδια που παρέλειψαν να κάνουν εδώ.»
«Οι Βουσμάνοι που περπατάνε μεγάλες αποστάσεις απ' άκρη σ' άκρη στην Καλαχάρι δεν πιστεύουν ότι η ψυχή επιζεί σ' έναν άλλο κόσμο. “Όταν πεθαίνουμε, πεθαίνουμε” λένε .“Ο άνεμος φυσά σβήνοντας τα χνάρια μας, κι αυτό είναι το τέλος μας.»
«Η ζωή του Διογένη: έζησε σ' ένα πιθάρι. Έτρωγε ωμά χταπόδια και λούπινα. Έλεγε πως είναι κοσμοπολίτης. Συνέκρινε τις περιπλανήσεις του στην Ελλάδα με την αποδημία των πελαργών: βόρεια το καλοκαίρι, νότια, για ν' αποφύγει το κρύο, το χειμώνα.»
«Εμείς οι Λάπωνες έχουμε την ίδια φύση με τον τάρανδο: την εποχή της άνοιξης λαχταρούμε τα βουνά, το χειμώνα αποσυρόμαστε στα δάση.»
«Χωρίς εξαναγκασμό δεν θα μπορούσε να ιδρυθεί κανένας συνοικισμός. Οι εργάτες δεν θα είχαν επιστάτη. Τα ποτάμια και η πλημμύρα δεν θα ’φερναν τη σοδειά.»
Και μια ινδική παροιμία λέει: “Η ζωή είναι μία γέφυρα. Διάσχισε την, αλλά μη χτίσεις σπίτι πάνω της.”
Γειά σας, Μπρούς Τσάτγουιν και Πάτρικ Λή Φέρμορ προγενέστεροι μου πάνω σ' αυτή τη γη, αδέλφια μου!
Ούτε ξεχνώ τον Μπαλτάσαρ Γκρασιάν: δεν έχουμε παρά τον χρόνο, χρόνο που τον χαίρονται αυτοί που δεν έχουν ρίζες.
…Η φωτιά χθες τη νύχτα στη βάση της πυραμίδας. Σήμερα πρέπει να έχει μετακινηθεί μια μέρα δρόμο προς τα δυτικά.
---
Τελικά το ερώτημα παραμένει: Για έναν άνθρωπο που έρχεται ακόμα και σήμερα στη γη, είναι ο κόσμος τέλειος, τόπος λατρείας και μελέτης ή ατελής, πεδίο και αφορμή δράσης με σκοπό την αλλαγή του?
Έχοντας επίγνωση ότι άνοιξα ένα τεράστιο και αποσιωπημένο θέμα σταματώ εδώ. Ευχαριστώ.
Β.Η.

22 σχόλια:

  1. @ Β.Η. προς στιγμή μπερδεύτηκα γιατί το post το υπογράφει ο Λυγκέας και λίγο έτσι παραξενεύτηκα γιατί ο Λυγκέας δεν μου φέρνει για "νεοπριμιτίβ", αλλά έπειτα είδα την υπογραφή σου στο τέλος του κειμένου. Λοιπόν έχουμε και λέμε. Βρίσκεις τους νομάδες τέλειους Μια ερώτηση λοιπόν: Οι έμποροι, που στήσανε το χρήμα που έχει διαλύσει τις κοινωνίες και που έχει φέρει τη πιο μαύρη αποξένωση στην ανθρωπότητα, οι έμποροι λοιπόν νομάδες δεν είναι; Από τη φάρα των νομάδων δεν προέρχονται; Η κοσμοθεώρησή τους κασμοθεώρηση νομάδων και συλλεκτών δεν είναι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ου έμπουρας έχ'σπίτ' πιδί μ....Ο νουμάς έχ΄;
      Ντιπ δεν καταλαβαιν΄ς πια;

      Διαγραφή
    2. Τασούλα μ' ιέν έ΄εις ακούσ για τα καραβάνια των εμπόρων μπρε; Για κάτσι κι ψάξτου πιδί μ.

      Διαγραφή
  2. Oι Σαρακατσάνοι, οι Βουσμάνοι, οι Λάπωνες, ο Διογένης, έμποροι? Αυτοί "στήσανε" το χρήμα? Αν βρίσκω τους νομάδες τέλειους? Μου ταιριάζουν.
    Μην αρπάζεσαι όμως Λ. Σκαλίζω τη σκόνη του χρόνου ψάχνοντας γιά προτάσεις και στάσεις ζωης οι οποίες χάθηκαν μες τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο που έλαβε χώρα...εν αγνοία μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. B.H. ότι αυτοί δεν ητανε νομάδες δε πάει να πει πως οι εμποροι δεν ήτανε νομάδες ή πως δεν ξεπήδησσν μεσα από νομαδικες φυλές και νοοτροπίες (πχ Εβραίοι μιας και τους αναφέρεις κιόλας). Κι από την άλλη πολύ βαθιά εχθρική στάση απέναντι στις πόλεις είχανε ανέκαθεν και οι γεωργοί που τους "θάβεις" πολύ χοντρα. Το σύνορο που χαράζεις (νομάδες / γεωργοί και κινητικότητα / εγκατάσταση) δεν βγάζει δλδ κάπου.

      Διαγραφή
  3. Λυσίμαχε,

    είναι φοβερή υπερβολή να συνταυτίζεις τους εμπόρους με τους νομαδικούς λαούς. Κι ούτε είναι σωστό πως οι Εβραίοι ήταν νομαδικός λαός. Υπάρχουν άλλωστε διάφοροι τύποι νομάδων με σημαντικές διαφορές μεταξύ τους. Άλλοι οι θηρευτές-τροφοσυλλέκτες, άλλοι εκείνοι που ασχολούνταν και με κάποιου τύπου καλλιέργεια της γης, άλλοι αυτοί που περιπλανώμενοι ασκούν διάφορες τέχνες και μορφές εμπορίου. Το να πούμε πως οι έμποροι και, ακόμα περισσότερο, η σημερινή μορφή του χρήματος προέρχονται από τους νομάδες, είναι τραβηγμένο από τα μαλλιά!

    Από την άλλη, θα συμφωνήσω μαζί σου ότι δεν είναι γόνιμη η - προσφιλής στους νεοπριμιτιβιστές (έχω υπόψη μου τον Ζέρζαν) - χάραξη ενός διαχωριστικού συνόρου μεταξύ νομάδων και γεωργών, ή γενικότερα μεταξύ "κινητικότητας" και "εγκατάστασης". Η σημερινή ηγεμονία του Κεφαλαίου και της Τεχνικής έχουν τόση σχέση με τους γεωργούς και την "εγκατάσταση" όση και οι νομάδες γενικά με τα διαρκώς μετακινούμενα golden boys, τους αεί ταξιδεύοντες τεχνοκράτες ηγέτες μας και το χρηματοπιστωτικό σύστημα. Δηλαδή καμμιά! Ή τελοσπάντων μόνο αν τραβήξουμε από τα μαλλιά κάποιες ομοιότητες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Βρε παιδιά, το δάσος !!!!!! Το κείμενο θέτει ένα πρωταρχικό ερώτημα το οποίο τελικά διατυπώνεται από τον καθένα μας με τρόπο διαφορετικό αλλά με ένα μαγικό τρόπο μας παραπέμπει όλους στην ουσία της κρίσης. Οχι της οικονομικής αλλά της άλλης της κρίσης του ανθρώπινου είδους. Θα αφήσω λίγο το χρόνο για να επανέλθω στην ουσία του κειμένου,μέχρι τότε θα είχε πολύ ενδιαφέρον να δούμε τι υπερισχύει στην απάντηση αυτού του ερωτήματος : η ιδεολογία ή η ανθρώπινή μας φύση;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. I-Πριν από χθες, ήταν ...

    - Έξω από τις πόλεις, κοινότητες που ζουν χωρίς ηγέτες, χωρίς ιερείς, χωρίς ιδιοκτήτες, με κοινή χρήση των πόρων από τη γη και λαμβάνοντας τα γεύματα τους από κοινού… [Οι Εσσαίοι]


    ... Και ήταν ...

    - οι κοινότητες χωρίς κράτος ούτε τάξεις, ούτε κάστες ούτε φυλές, πόλεις της ειρήνης, χωρίς θεότητες, οι πόλεις του ήλιου, οι αδελφότητες της γνώσης, των συνελεύσεων των ίσων…


    ... Και ήταν επίσης ...

    - Εξεγέρσεις σκλάβων, συνεστιάσεις της ερήμου, Οι έξοδοι του Λεβιάθαν…


    και ήταν ακόμα ...

    - τα σχίσματα με τις θρησκευτικές εξουσίες, οι αιρέσεις, τα κινήματα του Ελεύθερου Πνεύματος.


    Προχθές, είπαν:

    - " Σταθείτε λίγο μακριά από τον ήλιο μου " [ Μικρὸν ἀπὸ τοῦ ἡλίου μετάστηθι. Διογένης στον Μέγα Αλέξανδρο]


    και είπαν επίσης

    - "Δεν έχω παρά περιφρόνηση για τον θνητό που θερμαίνεται με κούφια ελπίδα" [συγγραφέας άγνωστος μερικές φορές αποδίδεται στο Σωκράτη]


    Ανέφεραν επίσης

    - «το βλέπω καλά, η σκέψη μας δεν θα ικανοποιηθεί ποτέ αν η αλήθεια δεν τη θρέψει και έξω από την οποία καμία άλλη αλήθεια δεν παίρνει την πορεία της» [Dante, Paradiso, Canto IV]


    II χθες, και το έκαναν:

    - Οι κομμούνες, οι συνωμοσίες, οι εξεγέρσεις, οι επαναστάσεις, επαναστατικά συμβούλια, απεργίες, καταλήψεις…

    ....

    Χθες, αυτοί και είπαν:

    - "Η κατανάλωση είναι ένας ανθρωπολογικός κατακλυσμός (...) Η κατανάλωση είναι μια τραγωδία για μένα» [Παζολίνι]


    Είπαν ακόμη

    - «Αυτός που δεν θέλει να μιλάει για τον καπιταλισμό, είναι σιωπηλός σχετικά με τον φασισμό." [Χορκχάιμερ)


    III-Σήμερα, είναι:

    - Παρεμβάσεις, εξέγερσης, ανταρσίες, ανατροπές, μπλοκαρίσματα, εναλλακτικές λύσεις .... Παρά το γεγονός ότι το κεφάλαιο έχει ενσωματώσει τα περισσότερα από την ουτοπία τους ....


    Τώρα λένε:

    - "Προσέξτε να μην γίνουμε αυτό ενάντια στο οποίο παλεύουμε ..." [CG Jung]


    ή καλύτερα να πω

    - "λέγοντας ότι δεν υπάρχει πλέον επαναστατική τάξη συνεπάγεται ότι θα πρέπει να εξηγήσουμε τη διαδικασία με την οποία - μέσα από την τρομοκράτηση ολόκληρης της ανθρωπότητας εδώ και χρόνια - το επαναστατικό φαινόμενο έχει σταματήσει. Διαφορετικά, είναι μαγική απολογητική της καθεστηκυίας τάξης. " [Camatte, Invariance, Σειρά IV, 1989]



    Αύριο θα πουν ...

    - «Ο χρόνος είναι μια εφεύρεση των ανθρώπων που είναι ανίκανοι να αγαπούν και έχουν μια ανεπαρκή ζωή" [J. Camatte, Invariance, 1968]



    Απόσπασμα από παρέμβαση τύπου agitprop, Jacques Guigou

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πώ πώ αισθάνομαι πολύ αδιάβαστη εδώ μέσα αλλά τολμώ να μπαίνω! Λοιπόν και κάτι ακόμα! Δεν είχα προσέξει τον τίτλο! Ο οποιος είναι κυριολεκτικά η ζωή μας. Όλοι μας με τον έναν ή άλλον τρόπο έχουμε πληρώσει για να θαφτούμε μέσα σε ένα σύστημα που πριμοδότησε την ύλη και κατεύθυνε το ανθρώπινο είδος σε μια συγκεκριμένη φόρμα εξέλιξης. Το πόσο πίσω έχουμε μείνει - δεν χρειάζονται αφορισμοί άλλωστε - αρκεί να πάμε στο αρχαιολογικό μουσείο και να δούμε την έκθεση με το ναυάγιο των αντικυθήρων για να διαπιστώσουμε την πρόοδό μας. Ο τιτλος του κειμένου είναι σκέτη ανατριχίλα και το ερώτημα ακόμα πιο ανατριχιαστικό... Η απάντησή του κύριοι δεν μπορεί να είναι θεωρία. Τέτοια ερωτήματα είναι στη βάση τους επαναστατικά γιατί μας ωθούν σε έναν άλλο τρόπο σκέψης και δράσης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "Η απάντησή του κύριοι δεν μπορεί να είναι θεωρία."

      Χμμμμμμ..... Θα έλεγα πως η απάντηση σε ερωτήματα διατυπωμένα με το λόγο στο χαρτί είναι πάντα απάντηση διατυπωμένη με το λόγο στο χαρτί, δηλαδή θεωρία. Η υποτίμηση της θεωρίας και η υπερτίμηση της πράξης προέρχεται από τη λατρεία της αποτελεσματικότητας και της παραγωγικότητας, και αποτελεί καίριο χαρακτηριστικό της σύγχρονης, τεχνολογικής κοινωνίας. Απεναντίας, σε όλους τους αρχαίους πολιτισμούς η θεωρία αποτελούσε ύψιστη αρετή.

      Διαγραφή
  7. Παναγιώτη ευχαριστώ γιά αυτό το πόνημα που έστειλες και σένα H.S γιά τις διευκρινίσεις. Ευχαριστώ Δανάη Ταλ που προσπάθησες να επαναφέρεις τη συζήτηση στο θέμα. Έχω πάντως την αίσθηση ότι η ουσία της ανάρτησης γιά μιά ακόμα φορά διέφυγε. Μπράβο της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Σχετικά με το τελευταίο ερώτημα μου έρχεται στο μυαλό μια φράση :μη πιέζεις το ποτάμι, πάει από μόνο του. προσωπικά πιστεύω οτι πολύ λίγο μπορεί να αλλάξει ο κόσμος αν δεν αλλάξουν οι άνθρωποι, οι οποίοι αποτελούν τον κόσμο.Η αυθεντική σχέση με εμένα και τον άλλον.Η αποδοχή στη διαφορετικότητα και η επίγνωση του ποιός είμαι η οποία δεν έχει να κάνει με το ηθικό και το ανήθικο, το καλό ή το κακό.Τότε θα αλλάξει και ο κόσμος...

    Ίσως είμαι εκτός θέματος(!) αλλά ήθελα να εκφράσω αυτό που αισθάνθηκα διάβάζοντας την τελευταία ερώτηση...

    Όσο για τα προηγούμενα της ερώτησης, δεν μπορώ να πω πολλά γιατί δεν έχω τη γνώση..

    πολλά θέματα μου φάνηκαν και δυσκολεύομαι να τα συνδέσω...

    Όσο για την ουσία της ανάρτησης....Υπάρχει μια;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ν' αλλάξει ο άνθρωπος ή ν' αλλάξει ο κόσμος? (Η κότα? Τ' αυγό?) Δεν γίνονται ταυτόχρονα Νάνσυ αυτά τα δύο? Πάντως η επανάληψη αυτού του παλιού ερωτήματος μου 'δωσε την ιδέα μιάς μικρής ανάρτησης,

      Διαγραφή
  9. @ Hollowsky, πάρε υπόψη σου πως στα αγγλικά η λέξη κεφάλαιο κατάγεται απ' τους νομάδες

    Cattle as Capital

    ◦Almost all English words for money come from the world of pastoral nomads. Cattle, chattel and capital come from the same root. Pecuniary comes from the Latin word for cattle, pecus

    από εδώ
    http://www.newint.org/features/1995/04/05/facts/

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Λυσίμαχε, και τι σημαίνει αυτό; Ότι ο καπιταλισμός έχει σχέση με τους ... νομάδες; Επιμένω: μόνο αν τραβήξει κανείς από τα μαλλιά κάποιες ομοιότητες, μπορεί να οδηγηθεί σε τέτοιου τύπου συσχετισμούς, που στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν!

      Διαγραφή
  10. @ Δανάη κάτι είπες ότι χάσαμε το δάσος, άμα σ' έπιασα καλά.

    @ Β.Η. κι εσύ λες πάνω κάτω το ίδιο, πως διέφυγε η ουσία της ανάρτησης.

    Λοιπόν ποια είναι η ουσία και το δάσος που χάσαμε; Το κείμενο λέει ξεκάθαρα πως όλο το ζήτημα είναι ότι κάποιοι πολιτισμοί βλέπουνε τον κόσμο τέλειο ενώ κάποιοι άλλοι σαν ένα πεδίο δράσης κι εργασίας. Σωστά; Και λέει το κείμενο πως αυτοί που βλέπουνε τον κόσμο τέλειο, δεν του μαμάνε τη μάνα, ενώ οι άλλοι που τον είδανε για πεδίο δράσης του έχουνε αλλάξει τον αδόξαστο κι ειναι αυτοί που φτιάξανε στο τέλος κι αυτά τα μαμημένα εργοστάσια που μέσα τους θάβονται 'ανθρωποι ζωντανοί. Σωστά; Έτσι δε λέει ουσιαστικά η ανάρτηση; Και τέλος λέει πως εκείνοι που είδανε τον κόσμο τέλειο και δεν τον πειράξανε ήτανε οι νομάδες, ενώ εκείνοι που τον είδανε σα πεδίο δράσης και τον ξεπάτωσαν ήταν οι γεωργοί. Έτσι λέει, σωστά; Λέει μάλιστα και πιο αγριεμένα πως (αντιγράφω) "ήταν μέσα στις προγραμματικές δηλώσεις της γεωργικής επανάστασης και της βιομηχανικής τοιαύτης να καταστήσουν τον άνθρωπο ξένο". Και στο τέλος βάζει ένα ερώτημα πάνω στο αν ο σημερινός άνθρωπος βλέπει τον κόσμο τέλειο (σαν τους νομάδες) ή σαν πεδίο δράσης (σαν τους κακούς γεωργούς).

    Αυτή δεν είναι η ουσία του κειμένου; Αυτό δεν είναι το δάσος του;

    Από που κι ίσαμε που το χασα αφού πάνω σ' αυτό τοποθετήθηκα κι είπα πως πουθενά δεν βγάζει ετούτη η διαίρεση που κάνει, νομάδες από τη μια και γεωργοί πό την άλλη, με τους πρώτους καλούς και τους δεύτερους να έχουνε ξεφτιλίσει τον κόσμο και τον άνθρωπο;

    Πάνω στην ουσία δεν είπα τη γνώμη μου;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαλάρωσε λοιπόν και δώσε την απάντηση (είναι ναός ή πεδίο?)

      Διαγραφή
  11. Για μένα πάντως, η ουσία του κειμένου δεν είναι αυτή που εντοπίζει ο Λυσίμαχος. Είναι, για να το πω απλά, ότι έχουμε πάψει να σεβόμαστε τον Κόσμο και γι' αυτό του έχουμε αλλάξει τα φώτα στην εκμετάλλευση (και στο σκουπίδι). Δηλαδή ότι οι καταστροφές που βλέπουμε γύρω μας, και που ζούμε, σχετίζονται άμεσα με την ασέβειά μας προς τον Κόσμο. Οπότε, αν θέλουμε να βρούμε λύση, οφείλουμε να ξαναβρούμε, έστω να ξανασκεφτούμε, τον Κόσμο σαν άξιο βαθύτατου σεβασμού.

    Τώρα, το αν αυτό σημαίνει να ξαναβρούμε το πνεύμα των νομάδων και να φτύσουμε το πνεύμα των γεωργών θα έλεγα πως είναι κάπως δευτερεύον ως προς το ουσιαστικό ερώτημα που βάζει το κείμενο. Διαφωνώ βέβαια με το διάζευγμα "νομάδες ή γεωργοί", αφού πιστεύω πως ένας βαθύτατος σεβασμός προς τον Κόσμο διέκρινε και τους αγροτικούς πολιτισμούς επί αιώνες αιώνων, όμως προτιμώ να συγκρατήσω σαν ουσιώδες το θέμα του σεβασμού, που βάζει το κείμενο, και όχι αυτό το διάζευγμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αν μέσα στους "εγκατεστημένους" υπήρχε-εν σπέρματι-το κατοπινό πνεύμα υπερεκμετάλλευσης, στους "εν κινήσει" υπήρχε συχνά η αρπαγη, η ζωοκλοπή, η ληστεία και εν τέλει ο πόλεμος. Άρα δεν μπαίνει θέμα καλών ή κακών. Το θέμα είναι οτι στους πρώτους, κάποια στιγμή, κατέρρευσε το αίσθημα σεβασμού προς τον κόσμο. Αυτό κρατούσε, ως τα χτες, τα πράγματα σε κάποιο λογαριασμό. Έπομένως το ερώτημα που ανακύπτει τώρα είναι- τι ρόλο έπαιξε σ'αυτή τη κατάρρευση η, όλο και επιταχυνόμενη ως το σημείο έκρηξης, τεχνολογία.
    Είναι φανερό ότι δεν χτίζω μιά ακόμα θεωρία. Κάνω νύξεις-δεν προσκομίζω αποδείξεις-γιά να φέρω στο προσκήνιο κάποια ερωτήματα και να φωτίσω το πρόβλημα από μιά άλλη γωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Όταν, στο τέλος λέτε: τόπος λατρείας και μελέτης, υπαινισσεστε μία εσωτερική ή και "εσωτεριστική" διαδικασία?

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...