Τρίτη 15 Φεβρουαρίου 2011

Ζούμε σε ένα Κόσμο Μυστηρίου | 1

Υπάρχουμε σε ένα κόσμο πού, από όποια πλευρά και αν τον κοιτάξεις, περιβάλλεται από μυστήριο. Δεν εννοώ πολυπλοκότητα, είναι αντικειμενικά πολύπλοκος ο κόσμος. Είναι όμως απίστευτα πιο μυστηριώδης. Τα μυστήριο του δεν έγκειται στη πολυπλοκότητα του. Αυτή η πολυπλοκότητα,αν και ξεφεύγει πάρα πολλές στιγμές από το να γίνεται κατανοήσιμη, δεν παύει να είναι εν πολλοίς προβλέψιμη και εν τέλει έστω και με δυσκολία αναγνώσιμη। Φαίνεται ότι έχουμε μάθει να την χειριζόμαστε, σε κάποιο μέτρο. Η μυστηριώδης όμως πλευρά αυτού του κόσμου και των όντων πού τον κατοικούν, ανήκει σε μια σφαίρα πού βρίσκεται πραγματικά στο σκοτάδι της άγνοιας .

Οι κάτοικοι αυτού του κόσμου, εμείς όλοι δηλαδή, γεννιόμαστε, διανύουμε ένα διάστημα ζωής, πού δεν μπορούμε να ορίσουμε την διάρκεια του κατά την βούληση μας και πεθαίνουμε πάλι με τρόπο πού αδυνατούμε να ελέγξουμε. Ελέγχουμε,σχετικά πάντα, κάποια χρόνια ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατό μας.  Κυριολεκτικά,πλήρως δεν ελέγχουμε ούτε αυτά. Φαίνεται σαν να παίρνουμε κάποιες αποφάσεις πού οδηγούν την ζωή μας και πού για τις περισσότερες από αυτές ,επανειλημμένες φορές παραπονιόμαστε ότι ήταν λανθασμένες.Λίγες είναι οι αποφάσεις μας, πού μας οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα. Παρόλο δηλαδή πού αν το δεις λίγο από πιο μακριά ,λίγα ξέρουμε για μας και τα πιο καίρια εξ αυτών δεν τα ορίζουμε, συμπεριφερόμαστε με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ελέγχουμε και την ζωή μας αλλά και το περιβάλλον μας .

Για το δε περιβάλλον μας , επίσης δεν φαίνεται να γνωρίζουμε αρκετά. Μεγάλο μέρος της γης πού πατούμε είναι αδιάβατο και άγνωστο. Το νερό πού μας περιβάλλει αυτό και αν είναι άγνωστο. Για τον δεν ουρανό πού έχουμε πάνω από το κεφάλι μας,εκεί όχι μόνο γνωρίζουμε απειροελάχιστα,αλλά και εξ όσων γνωρίζουμε , έχουμε σχηματίσει και την ανόητη εικόνα ότι μόνο εμείς υπάρχουμε σε αυτό το σύμπαν .


Θα υπέθετε κανείς ότι αν μη τι άλλο , μέσα στους αιώνες της ύπαρξης μας ,θα είχαμε καλή γνώση του εαυτού μας και των άλλων ।Δυστυχώς ,όμως ούτε και αυτό συμβαίνει στη πραγματικότητα. Βλέπουμε για τους εαυτούς μας, μόνο αυτό πού μας συμφέρει να δούμε,άντε και μερικές φορές κοιτάμε και λίγο μακρύτερα ।Όσον αφορά την σχέση μας με τους υπολοίπους του είδους,εκεί είμαστε, αν μη τι άλλο, ξεκάθαροι. Μας παίρνει να είμαστε από πάνω; Οι συσχετισμοί είναι υπέρ μας; Τότε θα είμαστε από πάνω, πάει και τελείωσε . Δεν χρειάζεται να το πολυσκεφτόμαστε . Μας ενδιαφέρει να έχουμε από κάτω όσους περισσότερους μπορούμε , για όσους τώρα δεν μας παίρνει,υπάρχει ζήτημα και αυτό επίσης είναι ξεκάθαρο. Νοιώθουμε αδικημένοι.

Είναι περίεργο αλλά με τούτα και με κείνα ,έχουμε φτιάξει πολιτισμό, κυρίως δηλαδή τεχνολογικό πολιτισμό .Παρόλα αυτά και με αυτόν τον πολιτισμό πού έχουμε φτιάξει και πού ειρήσθω εν παρόδω , τον φτιάξαμε βρωμίζοντας και καταστρέφοντας ότι σχεδόν περνούσε από το χέρι μας ,θα μπορούσαμε να είμαστε σχετικά ευτυχισμένοι. Να ζούμε την ζωούλα μας με μια σχετική άνεση και επάρκεια ,τουλάχιστον σιγά- σιγά να αρχίζαμε να κοιτάμε και κάποια άλλα θέματα π.χ ποιος είναι ο λόγος πού ζούμε, γιατί πεθαίνουμε ,πως μπορούμε να ζήσουμε πιο ευτυχισμένα, τι υπάρχει έξω από εμάς και το στενό μας συμφέρον,πως μπορούμε να αγαπάμε πιο πολύ τον εαυτόν μας και τους άλλους,πως μπορούμε να διαχειριστούμε πιο δίκαια την κοινωνία πού ζούμε.

Αλλά αυτά φαίνεται ότι δεν ανήκουν στη σφαίρα των ενδιαφερόντων μας .

Σίγουρα ζούμε σε ένα κόσμο μυστηρίου. Απερίγραπτου και εν πολλοίς οδυνηρού μυστηρίου.

Το θέμα είναι πια πλευρά αυτού του μυστηρίου θα επιλέξουμε για την ζωή μας: Την πλευρά του μυστηρίου πού θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε μια ζωή πού χάνουμε καθημερινά ή την μεριά του μυστηρίου εκείνη πού βυθίζει την ζωή μας στο βάλτο μιας ύπαρξης πού δεν έχει κανένα νόημα;


6 σχόλια:

  1. ΠροβληματισμένοςΤετ Φεβ 16, 09:26:00 π.μ.

    Όμως δεν λέει κάτι το γεγονός οτι έχουμε καταφέρει ΝΑ ΕΠΙΒΙΩΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΕΙΔΟΣ με τα λίγα έστω και όχι τόσο καίρια (όπως λες) που ξέρουμε για εμάς και τον κόσμο μας; Μήπως τελικά δεν γνωρίζουμε ΣΑΝ ΕΙΔΟΣ και τόσο λίγα; Αν μάλιστα πάρουμε υπόψη μας ότι ο άνθρωπος είναι ένα σχετικά αδύναμο από φυσικής άποψης ον, τότε δεν δικαιούμαστε να σκεφτούμε ότι μάλλον ξέρουμε κάμποσα και αρκετά καίρια πράγματα για να τα έχουμε καταφέρει από τότε που εμφανιστήκαμε πάνω στη Γη; Νομίζω ότι δικαιούμαστε να το σκεφτόμαστε αυτό.

    Από την άλλη μεριά, αν το μυστήριο "ανήκει σε μια σφαίρα πού βρίσκεται πραγματικά στο σκοτάδι της άγνοιας", όπως λες, τότε για ποιο λόγο να ενδιαφερθούμε συστηματικά (και όχι όποτε μας κατέβει) με αυτό; Αφού διαθέτουμε γνώσεις που μας βοηθούν να επιβιώνουμε, για ποιο λόγο να ενδιαφερθούμε με κάτι που δεν πρόκειται να μας φέρει καμιά γνώση αφού, όπως λες, δεν είναι αναγνώσιμο; Γιατί να πιστέψω ότι θα με "βοηθήσει ν' ανακαλύψω μια ζωή που χάνω καθημερινά" κάτι το οποίο δεν είναι αναγνώσιμο; Δεν είναι λογικότερο να δεχτώ ότι η ζωή μου "μπάζει" από πλευρές που αυτή τη στιγμή δεν είναι αναγνώσιμες αλλά μπορώ να τις αναγνώσω; Δηλαδή ότι "μπάζει" εξαιτίας της πολυπλοκότητάς της (που λες στην αρχή) και όχι εξαιτίας ενός "μυστηρίου";

    Θέλω να πω: αν αυτό το μυστήριο δεν ενδιαφέρεται για μένα - αν δηλαδή δεν θέλει, ΑΥΤΟ, να μου φανερωθεί και να μου γίνει αναγνώσιμο -, τότε για ποιο λόγο να ενδιαφερθώ εγώ γι' αυτό;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΠροβληματισμένοςΤετ Φεβ 16, 10:16:00 π.μ.

    Να διευκρινήσω κάτι πάνω στην τελευταία φράση μου, τώρα που την ξαναείδα. Όταν λέω, "αν αυτό το μυστήριο δεν ενδιαφέρεται για μένα - αν δηλαδή δεν θέλει, ΑΥΤΟ, να μου φανερωθεί και να μου γίνει αναγνώσιμο -, τότε για ποιο λόγο να ενδιαφερθώ εγώ γι' αυτό;", δεν το εννοώ εγωιστικά. Δεν το εννοώ σε στιλ "άμα δεν μου κάνει τη χάρη, γιατί να του την κάνω εγώ;".

    Το λέω με την έννοια ότι, αν το μυστήριο δεν φανερώνεται αυτό το ίδιο με κανένα τρόπο στον άνθρωπο - αν δηλαδή δεν μας είναι με κανένα τρόπο αναγνώσιμο -, τότε πώς είναι δυνατόν να το προσέξουμε ώστε στη συνέχεια να ενδιαφερθούμε σοβαρά γι' αυτό; Νομίζω πως δεν είναι δυνατόν. Πρέπει λοιπόν το μυστήριο, όχι μόνο να μας δηλώνει την παρουσία του αλλά και να την δηλώνει με τρόπο ώστε να γίνεται αντιληπτό από εμάς - και επιπλέον με τέτοιο τρόπο αντιληπτό που να μας λέει κάτι πως, αν το προσέξουμε κι ασχοληθούμε μαζί του, τότε "θα ανακαλύψουμε μια ζωή που χάνουμε καθημερινά" και ΟΧΙ ένα "βάλτο" (αφού αν το μυστήριο μάς πάει σε βάλτο, τότε είναι καλύτερα να μείνουμε με τις γνώσεις που μας βοηθάνε να επιβιώνουμε).

    Σε τελική ανάλυση αυτό που ρωτάω είναι: σε τι διαφέρει το "μυστήριο" που λες, από αυτό που μάς είναι προσωρινά άγνωστο εξαιτίας και μόνο της πολυπλοκότητας της ζωής αλλά μπορούμε να το γνωρίσουμε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Δίκιο έχει ο Προβληματισμένος.
    Δεν έχει νόημα να μιλάει κανένας για "μυστήριο" αν δεν ξεκαθαριστεί η διαφορά ανάμεσα στο "μυστήριο" και αυτό που είναι άγνωστο απλά και μόνο εξαιτίας της πολυπλοκότητας της ζωής.
    Γιατί αλλιώς μπορεί κανείς να έρχεται και να λέει πως είναι "μυστήριο" το ότι δεν ξέρουμε τι κουβεντιάζουν αυτή τη στιγμή δυο Κινέζοι στο Πεκίνο, ή που δεν θυμάμαι τι έφαγα στις 5 Ιουλίου του 1984 κατά τις 3.45' το απόγευμα.
    Το κείμενο θίγει το θέμα αλλά νομίζω πως το θίγει πολύ επιδερμικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΠροβληματισμένοςΤετ Φεβ 16, 06:26:00 μ.μ.

    Ανώνυμε, εγώ θα το έλεγα ενδιαφέρον "εισαγωγικό" κείμενο σε μια ευρεία προβληματική γύρω από την πιθανότητα μιας αντίληψης των πραγμάτων κάτω από ένα όχι αυστηρά πραγματιστικό πρίσμα. Οπωσδήποτε αν μείνει σε αυτή την "εισαγωγή", θα με απογοητεύσει. Ελπίζω όχι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ωραίο κείμενο, προσφέρεται για σκέψεις. Ελπίζουμε σε καλή συνέχειά του.
    Μια μικρή παρατήρηση. Θα ήθελα να αφαιρέσετε τα ? και να βάλετε στη θέση τους το ελληνικό σημείο στίξης ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. O άνθρωπος είναι αυτό πού δημιουργεί και αυτό πού είναι.Οι δύο πλευρές αυτές του ανθρώπου συνθέτουν και οι δύο ,το μυστήριο της ύπαρξης.Έχουμε δώσει έμφαση σαν άνθρωποι σε αυτό πού κάνουμε και όχι σε αυτό πού είμαστε.Η γνώμη μου είναι ότι αν δεν κατανοείς τι είσαι στη ουσία σου -αυτή είναι η πραγματική περιπέτεια της ζωής και η πλέον μυστηριώδης-τότε αυτό πού κάνεις είναι ανελέητα ατελές.Συμφωνώ ότι για αυτό πού έχουμε καταλάβει για μας έχουμε κάνει βήματα. Τα βήματα όμως αυτά επειδή δεν στηρίζονται από μια ουσιαστική γνώση του Εαυτού δημιουργούν περισσότερο έλλειψη ουσιαστικής ευτυχίας και αρμονίας μέσα στη ζωή μας.Τον ένα δρόμο τον έχουμε βαδίσει και μας έφερε μέχρι εδώ και με τα πασιφανή αποτελέσματα. Μήπως θα πρέπει, λοιπόν,να δώσουμε το ενδιαφέρον μας πιά σε κάτι πού να μην είναι τόσο ριζικά πραγματιστικό , αλλά να ασχολείται με το μυστήριο της ύπαρξης μας σαν ανθρώπινα όντα ?
    Δεν πιστεύω ότι αλλοιώς μπορούν να λυθούν τα πραγματικά προβλήματα της ζωής.
    Όπως και νάχει ευχαριστώ για τα σχόλια .Επίσης ναι το κείμενο θα έχει συνέχεια .Ήταν εισαγωγικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...