Ζούμε σε ένα Κόσμο Μυστηρίου | 1

Υπάρχουμε σε ένα κόσμο πού, από όποια πλευρά και αν τον κοιτάξεις, περιβάλλεται από μυστήριο. Δεν εννοώ πολυπλοκότητα, είναι αντικειμενικά πολύπλοκος ο κόσμος. Είναι όμως απίστευτα πιο μυστηριώδης. Τα μυστήριο του δεν έγκειται στη πολυπλοκότητα του. Αυτή η πολυπλοκότητα,αν και ξεφεύγει πάρα πολλές στιγμές από το να γίνεται κατανοήσιμη, δεν παύει να είναι εν πολλοίς προβλέψιμη και εν τέλει έστω και με δυσκολία αναγνώσιμη। Φαίνεται ότι έχουμε μάθει να την χειριζόμαστε, σε κάποιο μέτρο. Η μυστηριώδης όμως πλευρά αυτού του κόσμου και των όντων πού τον κατοικούν, ανήκει σε μια σφαίρα πού βρίσκεται πραγματικά στο σκοτάδι της άγνοιας .

Οι κάτοικοι αυτού του κόσμου, εμείς όλοι δηλαδή, γεννιόμαστε, διανύουμε ένα διάστημα ζωής, πού δεν μπορούμε να ορίσουμε την διάρκεια του κατά την βούληση μας και πεθαίνουμε πάλι με τρόπο πού αδυνατούμε να ελέγξουμε. Ελέγχουμε,σχετικά πάντα, κάποια χρόνια ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατό μας.  Κυριολεκτικά,πλήρως δεν ελέγχουμε ούτε αυτά. Φαίνεται σαν να παίρνουμε κάποιες αποφάσεις πού οδηγούν την ζωή μας και πού για τις περισσότερες από αυτές ,επανειλημμένες φορές παραπονιόμαστε ότι ήταν λανθασμένες.Λίγες είναι οι αποφάσεις μας, πού μας οδηγούν σε θετικά αποτελέσματα. Παρόλο δηλαδή πού αν το δεις λίγο από πιο μακριά ,λίγα ξέρουμε για μας και τα πιο καίρια εξ αυτών δεν τα ορίζουμε, συμπεριφερόμαστε με τρόπο ώστε να φαίνεται ότι ελέγχουμε και την ζωή μας αλλά και το περιβάλλον μας .

Για το δε περιβάλλον μας , επίσης δεν φαίνεται να γνωρίζουμε αρκετά. Μεγάλο μέρος της γης πού πατούμε είναι αδιάβατο και άγνωστο. Το νερό πού μας περιβάλλει αυτό και αν είναι άγνωστο. Για τον δεν ουρανό πού έχουμε πάνω από το κεφάλι μας,εκεί όχι μόνο γνωρίζουμε απειροελάχιστα,αλλά και εξ όσων γνωρίζουμε , έχουμε σχηματίσει και την ανόητη εικόνα ότι μόνο εμείς υπάρχουμε σε αυτό το σύμπαν .

Θα υπέθετε κανείς ότι αν μη τι άλλο , μέσα στους αιώνες της ύπαρξης μας ,θα είχαμε καλή γνώση του εαυτού μας και των άλλων ।Δυστυχώς ,όμως ούτε και αυτό συμβαίνει στη πραγματικότητα. Βλέπουμε για τους εαυτούς μας, μόνο αυτό πού μας συμφέρει να δούμε,άντε και μερικές φορές κοιτάμε και λίγο μακρύτερα ।Όσον αφορά την σχέση μας με τους υπολοίπους του είδους,εκεί είμαστε, αν μη τι άλλο, ξεκάθαροι. Μας παίρνει να είμαστε από πάνω; Οι συσχετισμοί είναι υπέρ μας; Τότε θα είμαστε από πάνω, πάει και τελείωσε . Δεν χρειάζεται να το πολυσκεφτόμαστε . Μας ενδιαφέρει να έχουμε από κάτω όσους περισσότερους μπορούμε , για όσους τώρα δεν μας παίρνει,υπάρχει ζήτημα και αυτό επίσης είναι ξεκάθαρο. Νοιώθουμε αδικημένοι.

Είναι περίεργο αλλά με τούτα και με κείνα ,έχουμε φτιάξει πολιτισμό, κυρίως δηλαδή τεχνολογικό πολιτισμό .Παρόλα αυτά και με αυτόν τον πολιτισμό πού έχουμε φτιάξει και πού ειρήσθω εν παρόδω , τον φτιάξαμε βρωμίζοντας και καταστρέφοντας ότι σχεδόν περνούσε από το χέρι μας ,θα μπορούσαμε να είμαστε σχετικά ευτυχισμένοι. Να ζούμε την ζωούλα μας με μια σχετική άνεση και επάρκεια ,τουλάχιστον σιγά- σιγά να αρχίζαμε να κοιτάμε και κάποια άλλα θέματα π.χ ποιος είναι ο λόγος πού ζούμε, γιατί πεθαίνουμε ,πως μπορούμε να ζήσουμε πιο ευτυχισμένα, τι υπάρχει έξω από εμάς και το στενό μας συμφέρον,πως μπορούμε να αγαπάμε πιο πολύ τον εαυτόν μας και τους άλλους,πως μπορούμε να διαχειριστούμε πιο δίκαια την κοινωνία πού ζούμε.

Αλλά αυτά φαίνεται ότι δεν ανήκουν στη σφαίρα των ενδιαφερόντων μας .

Σίγουρα ζούμε σε ένα κόσμο μυστηρίου. Απερίγραπτου και εν πολλοίς οδυνηρού μυστηρίου.

Το θέμα είναι πια πλευρά αυτού του μυστηρίου θα επιλέξουμε για την ζωή μας: Την πλευρά του μυστηρίου πού θα μας βοηθήσει να ανακαλύψουμε μια ζωή πού χάνουμε καθημερινά ή την μεριά του μυστηρίου εκείνη πού βυθίζει την ζωή μας στο βάλτο μιας ύπαρξης πού δεν έχει κανένα νόημα;