Καλωσήρθες Κρίση! | 2

Ο Καπετάνιος ντύνεται με γυναικεία ρούχα κι ορμάει να λήστεψει το χρηματοκιβώτιο του πλοίου και σκοτώνει τον ταμία και μία εφιαλτική ορχήστρα παίζει τον εθνικό ύμνο και όλοι ορμάνε στις βάρκες κι η ορχήστρα παίζει τον εθνικό ύμνο κι ένας ανώμαλος με σουγιά έχει πιάσει πόστο σε μία βάρκα και κόβει τα δάκτυλα όσων προσπαθούν να πιαστούν και ν’ ανεβούν κι η ορχήστρα παίζει τον εθνικό ύμνο και το καράβι βουλιάζει...

Προδρομικό δημιούργημα του William Burroughs γραμμένο το 1946 για το ναυάγιο του Τιτανικού. Αλληγορία για το ναυάγιο της Αμερικής. Αλληγορία για το ναυάγιο ολόκληρης της Δύσης. Και έπονται οι τόσες και τόσες Αμερικάνικες ταινίες καταστροφής. Κρυφά και ανομολόγητα ο κόσμος τούτος για χρόνια τώρα ονειρεύεται το χαμό του.

            Ο Καπιταλισμός, που έγινε θεαματικός, έφτασε να γίνει θεαματικός πέρα από κάθε επιτρεπτό όριο. Το όριο μη-πραγματικότητας, δηλαδή, που θα μπορούσε ένα οποιοδήποτε κοινωνικό σύστημα να αντέξει. Όπως άλλοι απέτυχαν να φτιάξουν και να διοικήσουν έναν κόσμο που θα έμοιαζε είτε με στρατόπεδο είτε με εργοστάσιο, έτσι και τώρα αυτοί που επιχείρησαν να στήσουν και να νομιμοποιήσουν ένα κόσμο-καζίνο έφθασαν στο όριό του.

            Όταν άδοξα έληξε ο ενδοκαπιταλιστικός εμφύλιος και απαλλάχτηκε η Δύση από τον εσωκομματικό της αντίπαλο, τη Σοβιετική Ένωση, που επέμενε να εξασφαλίζει το γάλα για τα παιδιά και να κυνηγάει τους αντιφρονούντες, χάθηκε και ο λόγος ύπαρξης του «κοινωνικού» κράτους και των όμορφων δικαιωμάτων.

            Τώρα μπροστά στην άνοδο της Ασίας -και της ανατολίτικης εκδοχής του καπιταλισμού- όπου ούτε πολιτικά δικαιώματα υπάρχουν ούτε ψηλά μεροκάματα η Δύση πρέπει να ψαλιδίσει και τα δύο για να διατηρήσει την ανταγωνιστικότητά της. Οι ντόπιοι εργάτες της θα «κινεζοποιηθούν».

            Από την άλλη μεριά, βέβαια, οι Κινέζοι εργαζόμενοι, ως το λαιμό βουτηγμένοι μέσα στο απαστράπτον εμπόρευμα που παράγουν για τους Δυτικούς, έχουν ήδη μπει στον πειρασμό να βουτήξουν το δάκτυλο στο μέλι. Οι Ασιατικές ολιγαρχίες βλέπουν να έρχεται η ώρα της δικής τους ισχύος και η κινέζικη άρχουσα τάξη καλού-κακού προσπαθεί να στεγανοποιήσει το λαό της απέναντι στον κοινωνικό άνεμο που άρχισε να φυσά στον Αραβικό Κόσμο. Και είναι άγνωστο τι θα κάνουν οι Δυτικοί λαοί.

            Κεφάλαιο, κοινωνίες και κράτη μπαίνουν σε κίνηση προς αναζήτηση μιας Νέας Παγκόσμιας Τάξης, ώσπου ο καθένας να αποδεχθεί και να παραμένει σχετικά ήσυχος στην καινούργια θέση που θα αντιστοιχεί στην ισχύ του. Η Πορεία προς τη Νέα Γιάλτα θα είναι ταραχώδης.

            Το ερώτημα είναι: Θα ξεπεράσει ο καπιταλισμός την κρίση του και θα βγει δυναμωμένος κατακτώντας βαθύτερα την ανθρώπινη ψυχή ή ήρθε η ώρα αυτών που μίσησαν τα ψέμματά του;

            Αυτό θα εξαρτηθεί από τη θέση που θα πάρουν εκατομμύρια άνθρωποι στα μήκη και στα πλάτη.

Άκου:

η Έμμονη Βουλή

που όλα τα κεντρίζει

όλα τα κινεί.

Ετοίμασε γι’ αυτό

-την τόση ματαιοδοξία-

ταίρι φριχτό

ένα Βουνό από Πάγο

ακόμα αλαργινό και απόμακρο.

Καθώς

το ωραίο πλοίο

μεγάλωνε σε ανάστημα

σε χάρη σε θωριά

μακριά στη σκιερή σιωπή

μεγάλωνε και ο Παγώνας.

Ξανά ο Τιτανικός, ο εφιάλτης του Δυτικού ύπνου, από τον Thomas Hardy αυτήν τη φορά.

                                                                                                            Β. Η.