Κυριακή 19 Αυγούστου 2012

Το Παιχνίδι του Κόσμου και κατά του Κόσμου

Αν  δεις τα πράγματα  πού παίζονται στη ζωή σου αλλά και στο ευρύτερο  κόσμο από μια απόσταση, μια απόσταση πού την αποκαθιστάς παύοντας να ταυτίζεσαι με ότι σου συμβαίνει και με ότι συμβαίνει γύρω σου ,παύεις δηλαδή να φορτίζεις αυτό πού γίνεται είτε με τις ιδέες σου είτε με τα συναισθήματα σου και τα δεις σαν ένας παρατηρητής πού απλώς παρατηρεί προσπαθώντας να κατανοήσει και όχι να ταυτιστεί με εκείνο ή το άλλο, τότε η ζωή σου αλλά και γενικότερα ή ζωή μέσα στο ευρύτερο κόσμο μοιάζει με ένα μεγάλο Παιχνίδι.

Ένα Παιχνίδι πού είναι αρκετά πολύπλοκο να το αντιληφθείς , όσο είσαι κοντά του, αλλά όσο απομακρύνεσαι από αυτό, η εικόνα του παύει να είναι φλουταρισμένη και θολή και γίνεται απλή και συνάμα τρομακτική.

Το βαθύτερο νόημα του Παιχνιδιού δεν είναι να είσαι ή να είναι ο κόσμος γύρω σου ευτυχισμένος . Δεν είναι  να συνεργάζεσαι και να αγαπάς . Δεν είναι να μαθαίνεις και να δημιουργείς . Δεν είναι να απολαμβάνεις την ζωή σου και να επιτρέπεις να απολαμβάνουν και οι άλλοι την δική τους ζωή. Είναι όλα αυτά, αλλά μοιάζει σαν το κέντρο του Παιχνιδιού να είναι κάτι άλλο. Κάτι πιο βαθύ και εντέλει κάτι πού φαίνεται να είναι πιο ουσιαστικό για την κοινωνία και τα άτομα πού την απαρτίζουν . Μοιάζει να είναι απλώς ένα Παιχνίδι Δύναμης.

Η Δύναμη είναι αυτή πού τροφοδοτεί την ουσία του Παιχνιδιού και του δίνει την υπόσταση του. Είναι, ενδεχομένως, μια συνεχής και ατέρμονη μάχη δυνάμεων,ατομικών και κοινωνικών ,αοράτων και ορατών , μια ατελεύτητη  μάχη στρατοπέδων, δυνάμεων, ατόμων πού επιδιώκουν την απόλυτη επικράτηση τους.

Αυτός ο πόλεμος φαίνεται να είναι διαρκής και αμείωτης έντασης σε όλη την ιστορία αυτού του πλανήτη. Είναι ένας πόλεμος πού θρηνεί καθημερινά ,κάθε λεπτό, θύματα, σε όλα τα επίπεδα της ζωής . Είναι ένας πόλεμος πού κανείς μάλλον δεν ξέρει αν θα έχει τέλος ή θα συνεχίζεται αέναα . Κανείς δεν ξέρει αν πίσω από τη Δύναμη παίζεται κάποιο άλλο περιεχόμενο άξιο για να πολεμήσει κανείς με τέτοια σφοδρότητα και σε τέτοια διάρκεια. Τα στρατόπεδα αυτού του πολέμου διαρκώς αλλάζουν, μετατοπίζονται, συγχέονται , όλοι ισχυρίζονται ότι παλεύουν για κάτι πού είναι Καλό, κανείς σε αυτό τον πόλεμο δεν ισχυρίζεται ότι είναι κακός. Κακός είναι πάντα ο απέναντι. Η σύγχυση είναι σημαία αυτού του Παιχνιδιού. Αλλά φαίνεται σαν κανένας να μην το αντιλαμβάνεται .

Υπάρχει κάποιος ή κάποιοι πού κατευθύνουν αυτό το Παιχνίδι;

Σίγουρα υπάρχουν κυρίαρχοι Παίκτες ,σίγουρα υπάρχουν Πιόνια σημαντικά ή λιγότερα σημαντικά στον πόλεμο, σίγουρα υπάρχει και η πλέμπα πού δεν την υπολογίζει κανείς από τους Παίκτες ή τα Πιόνια . Όλοι έχουν την θέση τους  σε αυτόν το γύρο του Θανάτου, σε αυτή τη σκακιέρα της Δύναμης και ανάλογα με το ποσοστό δύναμης πού έχει ο καθένας  συμμετέχει .

Είναι πολύ περίεργο και άξιο απορίας πως όλοι συμμετέχουμε δίχως να τίθεται το ερώτημα ποιος είναι ο Υπερ-Παίκτης ή οι Υπερ-Παίκτες πού έχουν στήσει  αυτό το Παιχνίδι. Ποιος είναι ο σκοπός τους ; Πως κατορθώνουν και το κινούν τόσες αιώνες αδιάλειπτα; Ποια είναι αυτά τα όντα ,αν υπάρχουν, πού τρέφονται κυρίως με τον θάνατο όσων δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στους όρους  αυτής της γιγάντιας παλαίστρας;

Ή μήπως το ξέρουμε το μυστικό και δεν το ομολογούμε στον ίδιο μας τον εαυτό; Μήπως είμαστε ίδιοι; Μήπως η ουσία μας δεν είναι πολύ διαφορετική και απλώς παραπονιόμαστε όταν είμαστε στη θέση του θύματος ,αλλά όχι όταν κατέχουμε τα όποια ψήγματα δύναμης;

Πως το Σύμπαν παραμένει κουφό και τυφλό σε κάτι τόσο παράλογο ; Μήπως  το Παιχνίδι αυτό της Δύναμης δεν παίζεται μόνον σε αυτόν τον πλανήτη;
Πολλά  ερωτήματα ,λίγες απαντήσεις, σε κάποιους όλα αυτά μπορεί να φαίνονται απλώς βλακώδεις απορίες ,βλακώδεις διαπιστώσεις.

Η ζωή συνεχίζει να κυλά την ατέρμονη πέτρα της ,αλέθοντας τα πάντα στο πέρασμα της ,ανθρώπους ,πολιτισμούς ,παιχνίδια και παίκτες . Ίσως το μόνο πού να έχει αξία τελικά είναι η αξιοπρέπεια με την οποία θέλεις να ζήσεις ,πράγμα τελικά καθόλα υποκειμενικό έτσι όπως έχουν τα πράγματα. Σίγουρα είναι λάθος να κυνηγάς απαντήσεις ,καλύτερα είναι να απολαμβάνεις  την αναζήτηση μέσα στο ταξίδι της ζωής . Δεν πρόκειται ποτέ να γίνεις Παίκτης ή Πιόνι στο Παιχνίδι ,αυτό είναι σίγουρο ,στο βαθμό πού δεν είσαι ήδη, τουλάχιστον κοίταξε να περνάς καλά με αξιοπρέπεια και αναζητώντας ,ότι αναζητά ο καθένας ,αλλά φόρα και το κράνος σου!!! Βρέχει!!!!

7 σχόλια:

  1. Επεσε βαριά σαν πέτρα μέσα σε λιμνάζοντα νερά. Αυγουστιάτικη Αθήνα που κάνεις τέτοιες σκέψεις ακροτελεύτειες μες τον λήθαργο, σ'αγαπώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μου αρέσει πολύ η θέση του παρατηρητή στη ζωή.
    Θυμίζω ότι στην Τραγωδία τον ρόλο αυτό κατέχει ο Χορός ο οποίος αντιπροσωπεύοντας την Πόλη, εμφανίζεται στην σκηνή μόνο για να ανακοινώσει αυτό που βλέπει, το έκδηλο, αυτό που συνεπάγεται ή αυτό που αναμένεται. Εκ διαμέτρου αντίθετος ο ρόλος του τραγικού ήρωα ο οποίος συνθλίβεται από αντίπαλες δυνάμεις και τέλος έχουμε τον θεατή ο οποίος συμπάσχει με τον τραγικό ήρωα – δεν παρατηρεί αμέτοχος όπως ο Χορός - και βιώνει τις συγκρούσεις ως δικές του οπότε επιτυγχάνεται μέσα από τον φόβο η κάθαρσις.

    Εμείς συντελεστές ενός άλλου παιγνιδιού Λυγκέα, πολύ διαφορετικού από εκείνο που οραματίστηκαν οι τραγικοί μας, εν απουσία της Πόλης, καλούμαστε να παίξουμε τον ρόλο του παρατηρητή όχι μόνο γιατί η παρατήρηση μας επιτρέπει να ταξιδεύουμε στον αφρό σαν ελαφρά πλοιάρια αβύθιστα, γρήγορα και άπιαστα – πρώτη επιλογή- αλλά και γιατί ως παρατηρητές μπορούμε να έχουμε ψυχρό αίμα, επομένως μπορούμε να εφαρμόσουμε στρατηγική- δεύτερη επιλογή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αγαπητέ μου Λυγκέα,
    παρ' ότι ασφαλώς δέχομαι ότι ο κόσμος μας διέπεται από το παιχνίδι Δύναμης, πρέπει να σου πω ότι η φιλοσοφική διαφωνία μου με αυτό το γραπτό σου είναι ριζική στο βαθμό που φαίνεται να αποδέχεται μια οντολογία της Δύναμης ως θεμέλιο του κόσμου - αφού αυτήν και μόνο ισχυρίζεται ότι βλέπει κανείς "όταν δει τον κόσμο χωρίς φορτίσεις", δηλαδή χωρίς παρωπίδες, άρα στο έσχατο βάθος του.

    Τούτη η κεντρική φιλοσοφική διαφωνία μου εξειδικεύεται και στο ζωτικό θέμα των σχέσεων μεταξύ Δύναμης και Αξιών, τις οποίες (Αξίες) φαίνεται να περιστέλλεις σε κάτι το "καθ' όλα υποκειμενικό" έναντι, προφανώς, της "θεμελιακής αντικειμενικότητας" της Δύναμης ("έτσι όπως έχουν τα πράγματα") - ενώ, κατ' εμέ, οι Αξίες δεν αποτελούν απλώς μια λίγο-πολύ ανίσχυρη υποκειμενική "υπερδομή" της Δύναμης.

    Από εδώ, τέλος, προκύπτει και η ριζική διαφωνία μου με την καταληκτήρια προτροπή σου - "Σίγουρα είναι λάθος να κυνηγάς απαντήσεις, καλύτερα είναι να απολαμβάνεις την αναζήτηση μέσα στο ταξίδι της ζωής" -, που στα δικά μου μάτια καλεί σε εγκατάλειψη και παράδοση του πεδίου των Αξιών στα χέρια της Δύναμης.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Και ποιές άραγε αξίες εννοείς εφ όσον αυτές πάντα ορίζονται από την εκάστοτε Δύναμη; Η, μήπως δεν γνωρίζεις ότι La raison de plus fort est toujours la meilleure!-La Fontaine-Γνωρίζεις κάποιες διαχρονικές και αν ναι από την Δύναμη πάντα δεν καθορίζονται; Είτε θεός, είτε κράτος, είτε οικογένεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητή Ντιάνα,
      το ότι οι αξίες "πάντα ορίζονται από τη Δύναμη" είναι απλώς ο αυτοδικαιωτικός λόγος, που εκφέρει η Δύναμη για τον εαυτό της.
      Βλέπε παρακάτω την απάντησή μου στον Λυγκέα.

      Διαγραφή
  5. Αγαπητοί φίλοι,
    σας ευχαριστώ για τα σχόλια σας.

    Β.Η :Σε αγαπώ παρομοίως!!!

    DIANATHENES :Είναι περιττό νομίζω να επισημάνω ότι συμφωνώ με τις παρατηρήσεις σου !!!

    HALLOW SKY : Η αντικειμενική πραγματικότητα συντίθεται από την αντίληψη πού διαμορφώνουν οι πολλοί,με όποιο τρόπο και αν την διαμορφώνουν.Το να διαβάζεις ή να ερμηνεύεις αυτήν την πραγματικότητα δεν σημαίνει ότι αναγκαστικά συμφωνείς μαζί της.Σε ότι με αφορά ,δεν συμφωνώ καθόλου . Στο βαθμό πού οι Αξίες δεν συνθέτουν αντικειμενική πραγματικότητα, σαφώς δεν είναι πρόβλημα των Αξιών,αλλά όσων δεν μπορούν να τις αξιολογήσουν κατάλληλα και διαλέγουν το Παιχνίδι Δύναμης. Παραμένουν έτσι αναγκαστικά στη υποκειμενική σφαίρα,αποτελώντας παράλληλο θεμέλιο,αλλά δυστυχώς ,πολύ δυστυχώς,ΕΞΩ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΉ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΌΤΗΤΑ.
    Δεν νοιώθω την ανάγκη να αποδείξω τίποτα σε σχέση με αυτό. Αποδεικνύεται δυστυχώς μέσα στη ίδια την ζωή με τον πλέον αποτρόπαιο τρόπο.
    Να είμαστε όλοι καλά,όσο μπορούμε πάντοτε!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αγαπητέ Λυγκέα,
      εάν έχει κανείς παραδοθεί φιλοσοφικά στη Δύναμη αποδεχόμενος το λόγο με τον οποίον η ίδια θέλει να παρουσιάζεται για να δικαιώνει τον εαυτό της ισχυριζόμενη ότι αυτή αποτελεί το θεμέλιο και τη μόνη αντικειμενική πραγματικότητα του κόσμου, τότε λίγη αξία έχει εάν "συμφωνεί" ή όχι με το παιχνίδι της. Είναι κιόλας ηττημένος και αιχμάλωτός της!

      Αυτή την παράδοση, ήττα και αιχμαλωσία που αποπνέει το συγκεκριμένο γραπτό σου θέλησα να σου επισημάνω. Σέβομαι την απάντησή σου, ότι δεν νιώθεις την ανάγκη να αποδείξεις τίποτα πάνω στον ισχυρισμό σου ότι μόνη αντικειμενική πραγματικότητα και θεμέλιο του κόσμου είναι η Δύναμη, αλλά πρέπει να σου πω ότι τη θεωρώ σαν απότομο κλείσιμο της συζήτησης, άρα και της αναζήτησης, την οποία ωστόσο προτείνεις ως απολύτως εκτιμητέα και πολύτιμη στο κείμενο.

      Δεν χανόμαστε, ωστόσο.

      Διαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...