Κατάθλιψη και κρίση

                                   

    Στην προηγούμενη ανάρτησή μου, η αρχαία δραχμή, με απλό τρόπο περιέγραψα πώς εξελίχτηκε η ζωή στη χώρα μου από τότε που θυμάμαι. Είναι φανερό ότι είπα την αλήθεια και τίποτα σημαντικό δεν παρέλειψα - έτσι έγιναν τα πράγματα!

    Αυτή ήταν η πορεία της κοινωνίας. Όμως μέσα από τις γιορτές και τις παρελάσεις της ήδη ακούγονταν τα εφιαλτικά τύμπανα. Ήταν μόνο θέμα χρόνου.

                                             ----------------------------                                 

    Αρχίζω και βεβαιώνομαι για μια παλιότερη υποψία μου, ότι η οικονομική κρίση είναι αποτέλεσμα της μαζικής κατάθλιψης και όχι αντίστροφα ότι δηλαδή η κατάθλιψη είναι αποτέλεσμα της οικονομικής κρίσης. Για την ακρίβεια η κρίση είναι η άθλια ψυχική κατάσταση που έγινε φανερή μιας και διατυπώθηκε στη lingua franca του καιρού μας, την γλώσσα  της οικονομίας .

    Θυμηθείτε τις δεκαετίες του ’90 και του 2000, την περίοδο της άνθησης, που τα ψυχοφάρμακα έκαναν πωλήσεις ρεκόρ. Θυμηθείτε τις τρελλές νύχτες και τις γκρίζες μέρες. Θυμηθείτε τα μούτρα, τα νεύρα στους δρόμους, τους καβγάδες στα γραφεία και τις υπηρεσίες. Τη γενική δυσφορία του ελληνικού λαού.

    Θυμηθείτε το τέλος της αθωότητας και την άνοδο του κυνισμού. Συνυπολογίστε την παρακμή του έρωτα, την αποστασιοποίηση και το σύνδρομο της «συναισθηματικής αυτάρκειας» ήτοι περιχαράκωσης.

   Όσο για τους «καλά οργανωμένους» ευρωπαίους αρκεί να πω ότι για ένα προσεκτικό παρατηρητή είναι φανερό ότι τα ελληνικά νησιά  μετατρέπονται τους θερινούς μήνες σε ψυχιατρεία και τόπους γρήγορης ανάρρωσης. Πρέπει επίσης να διευκρινίσω ότι η κατάθλιψη για την οποία μιλώ ήταν του μανιοκαταθλιπτικού τύπου-Ερείπιο τη μέρα, βασιλιάς τη νύχτα.  

    Θα περίμενε λοιπόν κανείς, από τις οικονομικές υποθέσεις ενός καταθλιπτικού τίποτα άλλο από το να πάνε φούντο? Και μάλιστα ξαφνικά, μια ωραία πρωία, όπως ακριβώς συμβαίνει στην περίπτωση της μανιοκατάθλιψης?

    Και τι κάνει ο καταθλιπτικός για να ξεφύγει από το βάσανό του?

    Φεύγει από το σπίτι των γονιών του-φεύγει από τη σχέση που τον ισοπεδώνει-τους «τα πετάει όλα στα μούτρα» στη δουλειά- κοινώς τα βροντάει κάτω. Κάνει δηλαδή αυτό ακριβώς που δεν κάνουν αυτοί για τους οποίους μιλώ. Μία ρήξη.

    Όταν δεν μπορεί να την κάνει, ο ψυχίατρος σημειώνει κάτι στα χαρτιά του-σεβόμενος την ιατρική ορολογία-που σε απλά ελληνικά σημαίνει, έλλειψη θάρρους.

    Αδυναμία ρήξης λοιπόν και έλλειψη θάρρους είναι το μαρτύριο του Νεοέλληνα. Γνωρίζει ότι απαιτείται μια «λαϊκή επανάσταση» αλλά προς το παρόν βλέπει τηλεόραση. Ακόμα και στην ήπια περίπτωση των εκλογών  «κρυφογουστάρει» Σύριζα αλλά  ψηφίζει Σαμαρά. Αν παρόλα αυτά έβγαινε ο Σύριζα θα χαιρότανε γιατί το πράγμα θα αποκτούσε ενδιαφέρον, αλλά αυτός ψηφίζει Σαμαρά.

    Κι έτσι, γογγύζοντας συνεχίζει. Όλοι οι άρρωστοι είναι οι καλύτεροι πελάτες του εαυτού τους!

    Και θαυμάστε την βαθειά σκέψη κάποιων ειδικών που καλούν σε αλλαγή ψυχολογίας ώστε να κινηθεί η αγορά! Λες και θα μπορούσε μ’ ένα κάλεσμα να τονωθεί  η ψυχολογία χωρίς –για μια ακόμα φορά-να αντιμετωπιστούν τα αίτια της κατάπτωσης.

    Ποια όμως είναι η αιτία και το περιεχόμενο  της κατάθλιψης?

    Α, γι αυτό ήμουν σίγουρος από πάντα! Η απουσία νοήματος. Η έλλειψη νοήματος σ’ αυτό που βάλθηκε να κάνει. .

     Επί δεκαετίες δούλεψε σα σκυλί για ένα τίποτα. Πόθησε να φάει τον απήγανο. Αγόρασε ή πόθησε ν’ αγοράσει ό, τι αποκτιέται με χρήμα, ουρανοκατέβατα σκουπίδια! Ξόδεψε και κατασπατάλησε μέχρι τέλειας ψυχικής εξάντλησης τη μοναδική περιουσία που έχει ο άνθρωπος σ’ αυτή τη ζωή-το χρόνο. Κι οδηγήθηκε στην τελική πτώχευση.

    Ο Δεκέμβρης του ’08 τα είπε όλα! Ξέσκισε τον κόσμο του. Ήταν η στιγμή της «κρίσης». Και έκανε φανερό ό, τι με αγωνία παρέμενε κρυφό- ότι όλοι ζούσαν πάνω σε ένα ρήγμα. Κι ότι κάποιες ψυχικές ή ιστορικές «πλάκες» είχαν αρχίσει πλέον τη μετακίνησή τους. Θυμηθείτε την σιωπή, το δέος εμπρός στις καταστροφές και το πένθος εκείνων των ημερών. Όλοι κατάλαβαν ότι η εποχή είχε τελειώσει.  Ο ζόφος μπορούσε ν’ αρχίσει. Αμέσως μετά η Ελλάδα

                      μπήκε πρώτη και επίσημα στο δρόμο της χρεοκοπίας.

                                     Και κλήθηκε το Δ.Ν.Τ.

                                                   Όπως άλλοι οδηγούνται με ασθενοφόρο

                                                                                                  Β. Η