Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

ΑΦΟΡΙΣΜΟΙ


Ο χρόνος που δεν είναι ούτε κυκλικός, ούτε γραμμικός, που είναι εν τέλει ανύπαρκτος, αλλά ορίζει ως δια μαγείας τα πάντα.

Το Πνεύμα που είναι αόρατο αλλά διέπει τα πάντα.

Η Ζωή που είναι τόσο όμορφη αλλά έχει  υποβαθμιστεί σε ένα άχθος επιβίωσης.

Οι άνθρωποι που έχουν χάσει πια την Ελπίδα τους και βυθίζονται στη ατελεύτητη σκοτεινιά μιας ύπαρξης, που υπάρχει μόνο για να αγωνίζεται  να κερδίσει μια θέση  στη πλαστή ευφορία του Παγκόσμιου Θεάματος.

Οι Αρχές που εξανεμίστηκαν κάτω από το βάρος ενός ανόητου Σχετικισμού.

Η ζωογόνος εμβάθυνση του Υπαρξιακού που πουλήθηκε στους εμπόρους της τιμής του μεροκάματου.

Αυτοί που αυτοκτονούν καθημερινά σε ένα πόλεμο που δεν έχει όνομα.

Η Γνώση που μετασχηματίστηκε σε Πίστη και πέρασε στο Έγκλημα.

Η επαφή με την πηγή της Δημιουργίας που χάθηκε στο έλος των Ιδεολογιών.

Πότε θα τελειώσει αυτή η απέραντη σκοτεινιά!;

Θα υπάρχουμε μετά ή θα επιστρέψουμε κάποτε στο Σπίτι;

10 σχόλια:

  1. μα... είσαι μέσα στο μυαλό μου?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Διαπιστώσεις καθ'όλα βιωματικές, εύκολα δεν ανατρέπονται...
    Και αυτό το Σπίτι...πώς το εννοείτε?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Επίκτητος ΝόστοςΔευ Ιουλ 09, 05:08:00 μ.μ.

    Εξαίρετον, θα έλεγα, άνευ διαθέσεως υπερβολής κ. Λυγκέα. Εν τω συνόλω του. Πλην μίας, κατ' εμέ, αδιευκρινήστου αμφιλογίας: Εν ώ την Ελπίδα υψώνετε στο βάθρον που της αρμόζει ως Στηρίγματος της Υπάρξεως ("Οι άνθρωποι πού έχουν χάσει πια την Ελπίδα τους και βυθίζονται στη ατελεύτητη σκοτεινιά μιας ύπαρξης ,πού υπάρχει μόνο, για να αγωνίζεται να κερδίσει μια θέση στη πλαστή ευφορία του Παγκόσμιου Θεάματος"), καταβαραρθώνετε, ανεξηγήτως δι' εμέ, την δίδυμη και ομογάλακτη αδελφήν της, την Πίστη, μεμφόμενος αυτήν ως ένα είδος προσταδίου του Εγκλήματος (" Η Γνώση πού μετασχηματίστηκε σε Πίστη και πέρασε στο Έγκλημα"). Δια τί;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΙΖΥ:
    Όταν τα πράγματα γίνονται σκοτεινά.... μάλλον λειτουργεί μια ιδιότυπη συμπόρευση κραδασμού απόψεων.Ευχαριστώ.Η ανάρτηση σου για το Λονδίνο στο danger few!!! με βρίσκει κατά τον ίδιο ακριβώς τρόπο συντονισμένο και σύμφωνο.Να είσαι καλά.

    ΑΝΩΝΥΜΕ:
    Το Σπίτι για μένα είναι ο χώρος , πού η μάχη επιτέλους σταματά,αναπαύεσαι ,ειρηνεύεις ,απολαμβάνεις. Χρόνια τώρα,αισθάνομαι πολύ μακριά από αυτό το Σπίτι.Φαντάζομαι,ότι το ίδιο μέσα στη κοινωνία ,οι άνθρωποι αισθάνονται κάτι παρόμοιο.Μπορεί να μη το λένε Σπίτι,αλλά Χαμένο Παράδεισο,Πατρίδα,ή οτιδήποτε άλλο. Σε ευχαριστώ.
    ΕΠΙΚΤΗΤΕ ΝΟΣΤΟ:
    Η Πίστη απέχει από την Γνώση.Είναι κοντά της αλλά δεν την έχει.Ευελπιστεί να έχει και την Γνώση και μέχρι πού να την αποκτήσει πιστεύει σε αυτήν με Πάθος. Επειδή όμως δεν γνωρίζει πραγματικά ,για να υποστηρίξει την Πίστη της και εξαιτίας ότι βάλλεται διαρκώς από όσους την αμφισβητούν οδηγείται σε ακρότητες ,λεκτικές,κοινωνικές ,πολιτικές θρησκευτικές .Έτσι,οδηγείται στο Φανατισμό,ξεχνάει τον δρόμο της πού είναι η Γνώση πέραν από κάθε αμφισβήτηση και οδηγείται τελικώς στην επιβολή,όταν τις δίνεται η δυνατότητα και τελικώς στο ΕΓΚΛΗΜΑ.
    Όποιος έχει νοιώσει,βιώσει με την ύπαρξη του την Γνώση, μπορεί ,πραγματικά γνωρίζει το οτιδήποτε εκπέμπει μια απόλυτη ηρεμία και αποδοχή επί του αντικειμένου του.Είναι ευλογημένος γιατί έχει πέραν από κάθε αμφισβήτηση φτάσει στο στόχο του. Απέχω πολύ από αυτό αλλά το κατανοώ όπου το έχω συναντήσει.Ελπίζω να μην σε κούρασα με την ανάπτυξη.Σε ευχαριστώ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίκτητος ΝόστοςΤετ Ιουλ 11, 01:15:00 π.μ.

      Πώς όμως, ερωτώ διστακτικά κ. Λυγκέα, πώς εμείς οι άνθρωποι είναι δυνατόν να κατέχουμε τη Γνώση όντες θνητοί, πεπερασμένοι και ατελείς; Αδύνατον! Από τη Γνώση, μόνο γεύσεις μπορούμε προς στιγμήν να έχουμε πριν και πάλι τις απωλέσουμε βυθιζόμενοι, ξανά και ξανά, στην περατότητά μας και την, εξ αυτής επομένην, στενότητα του εσωτερικού μας βλέμματος. Μην έχοντες, άρα, την τέλεια Γνώση, τη Γνώση στην τελειότητά της, φυσικόν είναι - οντολογικώς! - να Ελπίζομε σε Αυτήν. Και επομένως: να Πιστεύομε! Όχι τυφλά, μα ημίτυφλα. Πίστη είναι η Ελπίδα που μας προσπορίζουν οι διάσπαρτες στη βιοτή μας γεύσεις της Γνώσεως. Ναι, λοιπόν, απέχει τω όντι η Πίστη από τη Γνώση. Αλλά απέχει τοσούτον ακριβώς όσον απέχει ο Άνθρωπος από τη Θεότητα! Απέχει οντολογικώς.

      Δεν προκύπτει, τολμώ λοιπόν να υποστηρίξω, ο Φανατισμός από αυτήν καθεαυτή την Πίστη. Προκύπτει ο Φανατισμός από κάτι διαφορετικό της Πίστεως. Προκύπτει από την Θρασύτητα του ανθρωπίνου όντος που έχει απολησμονήσει ότι δεν είναι, το ίδιο, η Θεότητα και νομίζει ότι κατέχει (ή μπορεί να κατέχει) τη Γνώση ως εάν να ήταν, αυτό, η Θεότητα. Προκύπτει από την έλλειψη Αυτογνωσίας. Διότι Αυτογνωσία κυριότατα νοείται ως η γνώση του ανθρώπου ότι δεν είναι, ο ίδιος, η Θεότητα.

      Το Έγκλημα, τοιουτοτρόπως, δεν εκπηγάζει από την Πίστη αλλά από την ανωτέρω Θρασύτητα, η οποία εν τω βάθει της δεν είναι παρά Απιστία!

      Διαγραφή
  5. Πόσο κακό μας έχει κάνει τελικά η πίστη στο "Υπέρτατο Ον" του Ροβεσπιέρου...
    Γνήσιος νόστος είναι μόνον ο έμφυτος, αγαπητοί μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. [...]Όπως λέει η Arendt "κοινωνία της μάζας καταστρέφει όχι μόνο το δημόσιο αλλά και το ιδιωτικό: στερεί από τους ανθρώπους όχι μόνο τη θέση τους στον κόσμο, αλλά και από τα σπίτια τους, όπου κάποτε αισθάνονταν προστατευμένοι από τον κόσμο." «Η αντίθεση μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου, χαρακτηριστικό των πρώτων σταδίων της νεωτερικής εποχής, ήταν ένα προσωρινό φαινόμενο, το οποίο ανήγγειλε την πλήρη εξάλειψη της ίδιας της διαφοράς μεταξύ δημόσιου και ιδιωτικού, και το ένα και το άλλο απορροφήθηκαν από την σφαίρα του κοινωνικού[...]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. ΕΠΙΚΤΗΤΕ ΝΟΣΤΟ,
    Ενώ συμφωνώ στη πρώτη σου παράγραφο, διαφωνώ στη δεύτερη.Η Θεότητα κατέστησε τον άνθρωπο ικανό να την προσεγγίσει και εν τέλει να ενωθεί μαζί της.Η Πίστη είναι αναγκαία σε αυτήν την διαδικασία της ένωσης.Ο άνθρωπος πρέπει αδιάκοπα να τείνει προς την Θεότητα. Η θρασύτητα για την οποία ομιλείς πηγάζει από τις χαμηλές οκτάβες της Πίστης και όχι από την αυθάδεια του ανθρώπου να θέλει να ενωθεί με τον Θεό.Συμφωνώ μαζί σου μόνο όταν αυτή η προσπάθεια,αντικαθίσταται από την Πίστη ότι ο άνθρωπος είναι ο ίδιος Θεός.
    ΑΝΩΝΥΜΕ:
    Μην παρεξηγείς,ο έμφυτος γνήσιος νόστος,πού αναφέρεις, σίγουρα ακουμπά,στη Ουσία και στο Όν της Δημιουργίας.Ο Ροβεσπιέρος είναι αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αυτού πού αναφέρεται "ως η Πίστη πού πέρασε στο Έγκλημα".Σε ευχαριστώ.
    ΠΑΝΑΓΙΏΤΗ,
    Αν με το σχόλιο σου αναφέρεσαι στα όσα ελέχθησαν για το ΣΠΙΤΙ συμφωνούμε.Έχει δίκιο η 'Αρεντ,όλα συμπτύχθηκαν μέσα σε ένα κοινωνικό ,πού είχε την αμετροέπεια να θέλει να καταργήσει και να απορροφήσει τα πάντα στο όνομα της Οικονομίας. Αλλά ο νόστος για το Σπίτι ουδέποτε χάθηκε.Σε ευχαριστώ για το σχόλιο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Επίκτητος ΝόστοςΠαρ Ιουλ 13, 01:11:00 π.μ.

      Η θρασύτητα, για την οποία εμίλησα και όπως την έθεσα φίλτατε κ. Λυγκέα, δεν αναφέρεται στην "αυθάδεια του ανθρώπου που θέλει να ενωθεί με τον Θεό" - άλλωστε δεν υπάρχει, κατ' εμέ, καμία απολύτως αυθάδεια στη θέληση του ανθρώπου να ενωθεί με τον Θεό` και τούτο για δυο λόγους: α) διότι το να θέλει κανείς να ενωθεί με τον Θεό, σημαίνει, ήδη, ότι δεν θεωρεί τον εαυτό του Θεό, ότι αναγνωρίζει τον Θεόν ώς Άλλον και την δική του, ως ανθρώπινου πλάσματος, οντολογική απόσταση από Αυτόν` τούτα σημαίνουν το όλως αντίθετον της αυθαδείας, τουτέστιν ταπεινότητα` και β) διότι ο ίδιος ο Θεός καλεί τον άνθρωπο να ενωθεί μαζί Του, επομένως η θέληση του ανθρώπου να ενωθεί με Αυτόν που τον καλεί δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί παρά ως εντελώς φυσιολογική ανταπόκριση σε ένα υπέρτερο κάλεσμα και ουδόλως ως αυθάδεια.

      Συνεπώς, θρασύτητα υφίστασται μόνον από τη στιγμή που ο άνθρωπος δεν θέλει να ενωθεί με τον Θεόν αλλά θεωρεί - όπως το έθεσα - ήδη τον εαυτό του θεόν και, ούτως, περιφρονεί τον Θεόν και απιστεί προς Αυτόν.

      Από τούτη τη ριζική απιστία θρέφεται η ανθρώπινη θρασύτητα και η συνεπομένη θυμική υπερέξαρσις που ονομάζουμε Φανατισμό. Γι' αυτό μεταξύ των σκληρότερων Φανατικών συγκαταλλέγονται ακριβώς οι άνθρωπο εκείνοι που, ακόμη και αν αυτο-αποκαλούνται πιστοί και θρήσκοι, εν των βάθει απιστούν και έχουν ανάγκην της φανατικής απολυτότητος για να την ισοσταθμίζουν.

      Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

      Διαγραφή
    2. Επίκτητος ΝόστοςΠαρ Ιουλ 13, 01:14:00 π.μ.

      Διευκρινίζω: "... έχουν ανάγκην της φανατικής απολυτότητος για να την ισοσταθμίζουν". Εννοώ: να ισοσταθμίζουν(δια της φανατικής απολυτότητας) την έλλειψη πίστης τους, ή την επιταχυνόμενη ολιγοπιστία τους.

      Διαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...