Τρόπος και κανόνας

     Ο κανόνας είναι κάτι αυστηρό. Πάει ευθεία. Αντίθετα ο τρόπος, σαν νερό, ακολουθεί καμπύλες και τεθλασμένες, πάει παντού, διαχέεται.

     Ο καλύτερος τρόπος για να χαράξεις ένα δρόμο είναι το μουλάρι. Ακολουθώντας την ιδιομορφία του εδάφους, πάντα εύρισκε τον ευκολότερο δρόμο. Η οικονομία του ήταν θαυμαστή. Με τα σύγχρονα μέσα, όπου υπάρχει βουνό ανοίγουμε τούνελ, όπου υπάρχει χαράδρα χτίζουμε γέφυρα. Ό δρόμος πάει ευθεία. Οι παλιοί δρόμοι είχαν κάτι από την σοφία του ζώου.

    Από τη φύση τους η ποσότητα, ο όγκος και η ισχύς  συνδέονται με τον κανόνα. Ποσότητα, όγκος και ισχύς υπαγορεύουν κανόνα.  Ενώ, με την έλλειψή τους ή εν τη απουσία τους, ο τρόπος,  απορρέει από την ποιότητα, το μικρό μέγεθος και την ισορροπία.  

    Η Ελλάδα ζει και λειτουργεί με τρόπο. Ή Δύση και το Δ.Ν.Τ γνωρίζει κανόνα. Χρησιμοποιώντας, σαν μοχλό, το χρέος προσπαθεί να επιβάλει κανόνες.

    Όσο πιο πολύ ζεις και αναπνέεις μες τον τρόπο τόσο λιγότερους κανόνες χρειάζεσαι.

    Όσο εξασθενεί ο τρόπος τόσο πληθαίνει και ενδυναμώνεται ο κανόνας.

    Όσο αυξάνει ο κανόνας τόσο σβήνουν και χάνονται τα χνάρια του τρόπου.   

     Είναι εμφανές ότι πρόκειται για μια πάλη πολιτισμών. Ένας πολιτισμός υλικά και τεχνικά άρτια εξοπλισμένος αποπειράται να μετατρέψει και να ενσωματώσει ένα πολιτισμό υλικά και τεχνικά υποδεέστερο. Είτε στρατιωτικά είτε οικονομικά γίνει το εγχείρημα, είτε σε συνδυασμό, είναι προορισμένο να αποτύχει. Παράδειγμα, η αποτυχία Ρώσων και Αμερικανών στο Αφγανιστάν και η αποτυχία των Αμερικανών στο Ιράκ. Άλλο παράδειγμα αποτυχίας, η νέο-αποικιοκρατική επιβολή  στον Τρίτο Κόσμο και η άνοδος του Ισλαμισμού. Ν’ αλλάξεις τον πολιτισμό μιας χώρας είναι τόσο δύσκολο όσο να προσπαθείς να κάνεις τα ποτάμια της να πάρουν τον ανήφορο. Παρόλα αυτά ποτέ δεν σταμάτησαν οι προσπάθειες με αποτέλεσμα την παγκόσμια δυστυχία.

    Η υπεροχή του τρόπου απέναντι στον κανόνα είναι εμφανής. Ό πρώτος προσιδιάζει στον άνθρωπο, ο δεύτερος στο εργαλείο.

    Ή πορεία ενός πολιτισμού από τον τρόπο στον κανόνα είναι μια πορεία αυτό-υποβάθμισης. Σημαίνει ότι χάνει την ανθρωπινότητά του προς όφελος της εργαλειακής τελειοποίησης.

    Είναι μια πορεία πτώχευσης και ανθρώπινης εξασθένησης. Στο τέλος της στέκει βουβός και μονήρης ο μονοδιάστατος άνθρωπος.

      

                                                                                            

                                                                                                      Β.Η