Παρασκευή 20 Ιανουαρίου 2012

H Δημοκρατία ξανάρχεται στην Ελλάδα




                     Η πολιτική τάξη, οι εταίροι της  και το Δ.Ν.Τ. απέτυχαν.
                    Τώρα είναι  η σειρά του λαού να κυβερνήσει.

Όμως ο λαός για πολλά χρόνια επωφελήθηκε από τον καπιταλισμό.
Για πάρα πολλά χρόνια δικαιολόγησε κάθε είδους προσβολή
αφού δεν κατάφερε να απαντήσει.
Τώρα φοράει ένα χάλκινο παλτό !
… Ίσως κάποιοι πρέπει να θυσιαστούν ώστε κανείς να μην μπορεί να κάνει πίσω!

       ‘’Το δημοκρατικό πολίτευμα θα συνίσταται στη δυνατότητα του λαού να εκφράζει την βούλησή του απέναντι στα προβλήματα της δημόσιας ζωής κι όχι να εκλέγει απλώς πρόσωπα. Ακόμα λιγότερο να εκλέγει  τις ανεύθυνες συλλογικότητες που είναι τα κόμματα. Η καθολική βούληση δεν έχει καμιά  σχέση  μ’ αυτού του είδους την εκλογή’’.
        Συνεπώς θα καταργηθεί το κοινοβούλιο και τα  κόμματα. Αυτή θα είναι η πρώτη πράξη της Δημοκρατίας. Να πετάξει από πάνω της  ένα πτώμα.
         Η χώρα θα χωριστεί  σε δήμους των 10.000 ανθρώπων που κέντρο τους  θα είναι η Γενική Συνέλευση.  Ο αριθμός αυτός δεν θα υπερβαίνεται ώστε όλοι  να γνωρίζονται προσωπικά. Η δημοκρατική διαχείριση  θα είναι έργο μιας κοινωνίας των  ‘’γνωρίμων’’.
        ‘’Κάθε ζώσα ύπαρξη σε όλη την χώρα- και η χώρα θα ξεχειλίζει από ζωή- θα εκφράζει  τη  σκέψη της ‘’ μέσα στις Συνελεύσεις των Δήμων  και μέσα στις επιτροπές αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων. “Οι αντιπρόσωποι που θα αναδυθούν στη διάρκεια αυτής της σύμπραξης στη σκέψη, θα τη διατηρούν θερμή, θα νοιώθουν ότι  η χώρα προσέχει τα λόγια τους και θα επαγρυπνούνε μήπως δεν αποδώσουν με ακρίβεια τις προθέσεις της. Αυτοί οι αντιπρόσωποι θα είναι τα αληθινά απλά όργανα έκφρασης της δημόσιας σκέψης”.
         Θα αποστέλλονται διαρκώς στην Εθνοσυνέλευση που θα συνεδριάζει έχοντας  στον νου όχι μόνο αυτούς που ζουν αλλά και αυτούς που έζησαν και αυτούς που θα έρθουν στη ζωή.
          Η Εθνοσυνέλευση γέννημα ενός λαού που βρίσκεται σε διαρκή κίνηση θα δίνει κάθε στιγμή στη χώρα μια ηγεσία.
                                 
Αυτά θα συμβούν
όταν η πρόκληση που ντροπιάζει
αποκτήσει πρόσωπο
και  άνθρωποι σαν εσάς και  σαν  εμένα
ελεύθεροι ξαφνικά από φόβο
πάρουν την ζωή στα χέρια τους.
Αυτό θα είναι μία πριγκηπική περιπέτεια!
μάτια μιλούν σε μάτια, μυαλό σε μυαλό, καρδιά σε καρδιά
και οι παρεμβάσεις στην ‘’ομαλότητα’’ πληθαίνουν
νέα πρόσωπα εμφανίζονται από παντού και συσπειρώνονται
γύρω από ιδέες  που πριν λίγο καιρό έμοιαζαν εξωπραγματικές
αλλά τώρα συζητιούνται παντού
 και άνθρωποι απλοί (αν ποτέ υπήρξε κάτι τέτοιο)
δένονται με συντροφικούς δεσμούς
και ολόκληρες γειτονιές  οργανώνονται και γίνονται  αδιάβατες
                                                                        για τις δυνάμεις της Τάξης.                                                       
Και μέσα στη δουλειά οι εργαζόμενοι οργανώνονται
Σε επιτροπές αυτοδιαχείρισης
και για πρώτη φορά έρχονται σε επαφή
με την ευθύνη και την αξιοπρέπεια.
Και αυτοί που κυβερνούσαν δεν κυβερνούν πλέον
και ο λόγος τους  γίνεται καταγέλαστος
και μέσα από την αταξία προβάλλει μια νέα τάξη.
       τότε…
ύστερα από κάποια συντριπτικά γεγονότα
αρχίζει να εμφανίζεται μια χώρα
που αφήνει πίσω της  το παλιό της πουκάμισο.
Αυτή η νέα κατάσταση πραγμάτων
προϊόν  και εγγυητής των πιο  άμεσων δημοκρατικών διαδικασιών
θα αποκαλείται απλά δημοκρατία.
Η  δημοκρατία ή είναι άμεση ή δεν υπάρχει!

-       Η δημοκρατία θα βγάλει την χώρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Θα αρνηθεί το χρέος. Θα  καταστήσει σαφές  ότι όποιοι θέλουν να τρυγήσουν αυτή τη χώρα μπορούν να έρθουν με τις κανονιοφόρους. Θα ξαναορίσει τις συμμαχίες.
-       Θα θέσει σε κίνηση την αγροτική παραγωγή με σκοπό την αυτάρκεια σε τρόφιμα. Προς τούτο, θα φέρνει για ένα η δύο χρόνια, αγόρια και κορίτσια από τις πόλεις στην ύπαιθρο για να επανδρώσουν αγροτικά κοινόβια να καλλιεργήσουν τη χέρσα γη και να κατοικήσουν τα άδεια σπίτια. Θα απλώσει ένα τέτοιο δίκτυο σε όλη την χώρα.
        Με το ζωηρό τους πνεύμα και λίγες ώρες δουλειάς κάθε μέρα, αυτά τα παιδιά θα δώσουν ζωή στην παρατημένη γη και με την παρουσία τους  θα ξυπνήσουν τα ναρκωμένα χωριά. Προβλέποντας  την μετακίνησή τους από κοινόβιο σε κοινόβιο θα τους δοθεί η δυνατότητα να γνωρίσουν  τη  χώρα τους.
Μετανάστες και ξένοι φίλοι  απ όλο τον κόσμο θα βρουν  μια θέση σ’ αυτά τα ζωντανά κύτταρα.
       Θα ενθαρρύνει συστηματικά την σκληραγωγία  και την εκπαίδευση των πολιτών από την φύση. Θα το κάνει αρχίζοντας  από την πιο τρυφερή ηλικία . Αυτά τα παιδιά της νεαρής Δημοκρατίας, ελεύθερα ανάμεσα σε ουρανό και γη να ζήσουν τον έρωτα   και να παλέψουν με τα εδάφη και τους καιρούς, μαθαίνοντας από πρώτο χέρι αιώνιους Νόμους, θα γίνουν τα δυνατότερα στηρίγματά της.
        Ξεκινώντας έτσι, η πολιτεία θα διευκολύνει την έξοδο κατοίκων  που έχουν εγκλωβιστεί στις πόλεις  προς την αναζωογονημένη ύπαιθρο.  Οι άνθρωποι ανασυστήνοντας εκεί μικρές κοινότητες θα ζουν όπως θα’ πρεπε να ζουν.
-      Θα βάλει μπροστά μία μικρών μεγεθών βιομηχανία με σκοπό την αυτοδυναμία.
Προς τούτο, θα ονομάσει τις ανάγκες  και θα ορίσει τις προτεραιότητες στην παραγωγή.  Θα δώσει χώρο στον πειραματισμό. Θα ενθαρρύνει ηθικά και υλικά την έρευνα.  Θα αρέσκεται σε ευφάνταστες και καινοτόμες λύσεις. Παντού όπου υπάρχουν άνθρωποι υπάρχουν λύσεις.
         Αντίθετα, θα χαλιναγωγήσει την ανάπτυξη της τεχνικής. Θα απαρνηθεί δηλαδή την ουτοπία της απεριόριστης ανάπτυξης.  Γνωρίζοντας την επεκτατικότητα του  Τεχνικού Πνεύματος και την αποξενωτική δύναμη της τεχνολογίας,  η δημοκρατία θα ζητάει κάθε στιγμή τον θρίαμβο του ολοκληρωμένου ανθρώπου.
       “Αν  η κατασκευή μιας γέφυρας  δεν πλουτίζει την συνείδηση αυτών που την δουλεύουν , η γέφυρα να μην γίνει, οι πολίτες  να συνεχίσουν να περνούν το ποτάμι κολυμπώντας ή με βάρκα.  Η γέφυρα δεν πρέπει να είναι ξεκάρφωτη , δεν πρέπει να επιβληθεί από έναν από μηχανής θεό στο κοινωνικό πανόραμα , αλλά αντίθετα πρέπει να βγει από το σωματικό μόχθο και την σκέψη των πολιτών . Η τεχνική πρέπει να φιλτραριστεί σ’ όλα τα μυαλά για να δεχτεί, να συλλάβει και  να αφομοιώσει ο πολίτης  τη γέφυρα στις λεπτομέρειες και το σύνολό της. Ο πολίτης  πρέπει να κάνει δική του την γέφυρα”.  Ότι δεν μπορεί να τραγουδηθεί από έναν λαό είναι επικίνδυνο για την ανεξαρτησία του. Όχι η τεχνολογία  αλλά η δημοκρατία πρέπει να έχει το προβάδισμα. Η γέφυρα στην  Άρτα  πρέπει να ξαναχτίζεται διαρκώς!
-      Θα απαρνηθεί την διέξοδο του δανεισμού. Θα καταστήσει δηλαδή σαφές ότι η χώρα θα καταναλώνει ό,τι  παράγει  και ό,τι  δεν μπορεί να παράγει  θα το αγοράζει άλλοτε πουλώντας κι άλλοτε ανταλλάσσοντας το περίσσευμα της παραγωγής της. Η εγκατάλειψη του δανεισμού είναι απαραίτητη  το πρώτο διάστημα  γιατί η χώρα έχει ανάγκη περισυλλογής  για να ανακαλύψει τις πραγματικές της ανάγκες  και τις πραγματικές της δυνάμεις. Και θα παραμείνει  σαν αρχή εσαεί  γιατί ο δανεισμός πάντα ωφέλησε τους δανειστές.
-      Θα διασφαλίσει την άμυνα της πατρίδας καλώντας άντρες και γυναίκες  στα όπλα και εκπαιδεύοντάς τους  διαρκώς σ’ αυτά.  Όχι μόνο  εσωτερικοί  αλλά και εξωτερικοί  εχθροί  θα την απειλήσουν  στα νέα της βήματα.
     “Σε  περίπτωση πολέμου ολόκληρο το έθνος  μάχεται ή εργάζεται. Πέρα από σχολείο πολέμου όμως ο στρατός  θα είναι σχολείο πολιτικής αγωγής. Πολιτικό σχολείο. Τα μεγάλα έργα συλλογικού ενδιαφέροντος  θα πρέπει να μπορούν να εκτελούνται από τους φαντάρους. Είναι ένα θαυματουργό μέσο για να δραστηριοποιηθούν οι αδρανείς περιοχές , να γίνουν γνωστές  σ’ ένα μεγαλύτερο αριθμό πολιτών οι πραγματικότητες της  χώρας. Για να αμυνθεί όμως η Δημοκρατία ενάντια στον μιλιταρισμό θα πρέπει να αποφύγουμε να κάνουμε τον στρατό αυτόνομο σώμα. Δεν θα πρέπει  να υπάρχουν στρατιώτες επαγγελματίες  κι ο αριθμός αξιωματικών καριέρας  θα πρέπει να ελαττωθεί στο ελάχιστο. Συγχρόνως  θα πολλαπλασιαστούν οι εθνοφρουροί και οι λαϊκές πολιτοφυλακές. Θα πρέπει δηλαδή  να αποφευχθεί η αποκρυστάλλωση ενός πνεύματος κάστας”.
        Ο στρατιώτης ενός ενήλικου έθνους δεν θα είναι ούτε πειθήνιος  ούτε μισθοφόρος αλλά ένας πολίτης  που με τα όπλα του υπερασπίζεται τον τρόπο  ζωής του. Έναν τρόπο ζωής για τον οποίο είναι υπερήφανος.
        Αν αυτά γίνουν έτσι , η επιβουλή από το εξωτερικό θα είναι ελάχιστη. Δεν  υπάρχει κράτος στον  κόσμο που δεν θα το σκεφτεί πολύ σοβαρά, πριν επιχειρήσει ενάντια σ’ έναν λαό που βρίσκεται σε εγρήγορση και πρόκειται να υπερασπισθεί το έργο του.
-      Θα απευθυνθεί σε όλους τους λαούς και σε κάθε έντιμο άνθρωπο απανταχού της γης ζητώντας την υποστήριξή τους  προς ένα καθεστώς που θέτει τα ουσιαστικά προβλήματα της ζωής και της διακυβέρνησης .  Η εμφάνιση μιας Δημοκρατίας  στη Νότια Ευρώπη, στις σημερινές εκρηκτικές συνθήκες, θα έχει καταλυτική επίδραση σε όλη την ήπειρο.
-       Θα φέρει μπρος σε ειδικά δικαστήρια, που θα συσταθούν γι αυτό τον σκοπό, μερικές δεκάδες δημόσια πρόσωπα του προηγούμενου καθεστώτος για όσα έκαναν ή δεν έκαναν τα τελευταία χρόνια. Θα φέρει σε δίκη όσους έκλεψαν δημόσιο χρήμα ή έβλαψαν με άλλο τρόπο το δημόσιο συμφέρον. Η περιουσία τους θα δημευτεί, θα τους αφαιρεθούν τα πολιτικά δικαιώματα, θα εξαναγκαστούν να αναπληρώσουν την ζημιά που έκαναν. Αυτό επείγει γιατί είναι  το απαραίτητο σημείο ρήξης  με την ενδημική διαφθορά του παρελθόντος.     
-------
       Η δημόσια συζήτηση, που αναγκαστικά θα αρχίσει, πάνω στο είδος της κοινωνίας που θέλουμε να φτιάξουμε και τις αξίες που θα την διέπουν θα είναι ένας από τους τρόπους ανάρρωσης  από το κακοφορμισμένο ψέμα και την ασχήμια στην οποία ζήσαμε επί τρείς δεκαετίες.
       Αν προϋπόθεση της δημοκρατίας είναι μια δύο αλήθειες  από όλους κατανοητές  , δεν μπορεί να έχει άλλο σκοπό από την ομορφιά. Την ομορφιά μες  στην απλότητα.
       Όλα αυτά χρειάζονται μια επανάσταση για να γίνουν .
       Όλα αυτά είναι η Επανάσταση.

       Υπάρχει κανείς που πιστεύει ότι μπορούμε να την αποφύγουμε;
       Όλοι γνωρίζουν ότι είτε συνεχίσουμε τον δρόμο των συνεχών συμβιβασμών είτε πάρουμε αυτόν της θαρραλέας  ρήξης, θα χρειαστούμε και το τελευταίο απόθεμα δύναμης. Ας κάνει λοιπόν ο καθένας μας μια απλή ερώτηση στον εαυτό του: Έχει ο δρόμος  που διαλέγω καρδιά? Αν έχει θα μας δώσει δύναμη. Αν όχι, θα μας πάρει όση έχουμε.
                                                                    

 Β.Η
    
Y.Γ.   Σ’ όλη αυτή την πορεία, κατά την γνώμη μου, κάποια σημεία απαιτούν όλη την προσοχή και τη φροντίδα μας:
         Αν υπήρχε ένας μόνο άνθρωπος  πάνω στη  γη, αυτός θα είχε μόνο υποχρεώσεις και κανένα δικαίωμα. Επομένως  οι υποχρεώσεις προηγούνται των δικαιωμάτων. Ας είναι αυτή η πρώτη αρχή για τους μελλοντικούς δημοκράτες.
         Το δημοκρατικό πολίτευμα πρέπει να μάθει να προφυλάσσεται από την έκρηξη των συλλογικών παθών . Σε κρίσιμες στιγμές ο Δήμος, υποκινούμενος από δημαγωγούς και λαϊκιστές, θα ρέπει προς αυτά. Τότε εμφανίζονται οι κίνδυνοι:  Το λάθος.  Το δημοκρατικό έγκλημα (γιατί η δημοκρατία μπορεί να αποδειχθεί ένα εγκληματικό καθεστώς όπως οποιοδήποτε άλλο) και τέλος  αυτό που υπήρξε η Νέμεσις κάθε λαού που βαδίζει προς την ελευθερία και την ενηλικίωση: ο Εμφύλιος πόλεμος!
          Η Δημοκρατία οφείλει να γνωρίζει τους δαίμονές της. Επειδή βασίζεται στην ελευθερία είναι ένα τραγικό καθεστώς . Συνεπώς η δημιουργία ενός σώματος σωφρόνων και σοφών πολιτών, που σε στιγμές έντασης και σύγχυσης συμβουλεύει, προτρέπει, αποτρέπει και αποτελεί αντίβαρο στην Εθνοσυνέλευση, ίσως είναι αναγκαία.
          Η γραμμή που χωρίζει το δίκαιο από το άδικο- τόσο σημαντική για την Δημοκρατία- η γραμμή της δικαιοσύνης, αρχίζει εδώ κάτω στη γη αλλά τελειώνει στον ουρανό. Χωρίς επουράνια δεν υπάρχει ούτε επίγεια δικαιοσύνη. Και η Αθήνα δεν θα τα είχε καταφέρει χωρίς τους θεούς της. Καλούμαστε λοιπόν κι εμείς σήμερα να ονομάσουμε αυτά που μας προκαλούν  τον σεβασμό, να δεχτούμε  μια νέα ταπεινότητα, να ξαναορίσουμε το ιερό. Να ξεκινήσουμε δηλαδή μία θρησκεία.
          Το έργο που αναλαμβάνουμε , οι κίνδυνοι που το απειλούν και η πολυπλοκότητά του προκαλούν δέος. Για να ανταπεξέλθει η δημοκρατία πρέπει να ‘’μηχανευτεί’’ τρόπους, να ‘’σκαρφιστεί’’ τεχνάσματα, να γεννήσει μέσα από σπλάχνα τελετουργίες, μύθους, ιστορίες, τέχνες. Να εμφυσήσει μια νέα υπερηφάνεια. Και να φτιάξει μία παράδοση.

3 σχόλια:

  1. Σας διαβάζω καιρό, για την ακρίβεια περιμένω με προσμονή κάθε νέο σας κείμενο (και δεν είμαι η μόνη). Θα ήθελα να διευκρινίσετε στην τελευταία παράγραφο του Υ.Γ, την άποψή σας ότι δεν υπάρχει παράδοση. Η θέση μου είναι ότι υπάρχει παράδοση. Τι και αν έχει διάφορες προσμίξεις, αυτή είναι η παράδοση και μάλιστα η πιο ζωντανή και όχι η φολκλορικού τύπου.¨Αλλωστε οι τελετουργίες,οι μύθοι, οι ιστορίες,οι τέχνες κατα τη γνώμη μου ούτε 'σκαρφίζονται' ούτε 'μηχανεύονται' αλλά κυοφορούνται για αιώνες. Και εξηγούμαι, στέκομαι σ'αυτό γιατί η άποψή σας σ΄αυτήν την παράγραφο,νομίζω πως ανατρέπει όλο το προηγούμενο κείμενο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κ.Τ, ευχαριστώ.

      Χθες βράδυ, ήμουν σε μια βραδιά φασολάδας, παρέας και τραγουδιών. Και βέβαια διαπίστωσα ξανά ότι παρόλη την προέλαση μιας νέας εποχής παγετώνων, διατηρούμε ακόμα ωκεανούς παράδοσης. Ενας δόκιμος διάβολος μάλιστα θα υποστήριζε ότι υποφέρουμε από υπερβολική δόση ιστορίας και παράδοσης που μας μπερδεύει και μας παραλύει.
      Η ουτοπία που περιγράφω – η Δημοκρατία- αν ποτέ αρχίσει να υπάρχει, θα είναι μια φοβερή έκλυση ενέργειας. Ενας λαός, που τώρα είναι σε κατατονία, θα εκπλήξει με την ζωτικότητα που μονομιάς θα απελευθερώσει.
      Τότε, «μέσα από σπλάχνα», η Δημοκρατία πρέπει να δημιουργήσει τον δικό της κόσμο, καλά στερεωμένο σ΄αυτό που υπάρχει.
      Για παράδειγμα η ρώσικη καλλιτεχνική πρωτοπορεία προανήγγειλε, προετοίμασε και απετέλεσε μια όψη της ρώσικης επανάστασης. Σήμερα, εκείνη η περιπέτεια είναι μέρος της ρώσικης και παγκόσμιας μυθολογίας.
      Και ο Βίκτωρ Ουγκώ (?) αναφέρει ένα περιστατικό όπου οι γάλλοι επαναστάτες το 1792(?) έφτιαχναν ένα χωμάτινο βάθρο για να στήσουν ένα μνημείο στον Ορθό Λόγο, σε μια ασθμαίνουσα προσπάθεια να φτιάξουν τις δικές τους τελετουργίες. Είχαν καταλάβει! Δεν πρόλαβαν!
      Τώρα ξέρουμε ότι για να πάρεις την εξουσία πρέπει να έχεις από πριν δημιουργήσει έναν κόσμο. Αυτό θέλει χρόνο. Ούτε γίνεται τεχνητά. Αλλά εμείς βιαζόμαστε- κινδυνεύουμε. Από τον πάγο που έλεγα πριν. Και η κατάσταση μοιάζει λίγο με το παλιό αστείο όπου προσπαθείς να κλειδώσεις ένα συρτάρι τόσο γρήγορα ώστε να προλάβεις να ρίξεις το κλειδί μέσα Γι αυτό έβαλα εισαγωγικά στις λέξεις μηχανεύομαι και σκαρφίζομαι. Αυτά είναι φλέγοντα ζητήματα για ουτοπιστές. Αυτή είναι και η αγωνία μου.

      Διαγραφή
  2. ...κι όπου γύριζε το μάτι του ο νέος βασιλιάς,έβλεπε απέραντα χωράφια σπαρμένα,ρεματιές και λαγκάδια κατάφυτα, χώρες και χωριά με παστρικά όμορφα σπιτάκια,βουνά δασωμένα και λιβάδια καταπράσινα.Αμέτρητες αγελάδες έβοσκαν συντροφιά με κοπάδια αρνιά και κατσίκες.
    Και σα μερμήγκια δούλευαν οι χωρικοί τη γη και μετέφεραν γεννήματα
    και καρπούς στη χώρα, όπου τα πουλούσαν....
    Πέρασαν χρόνια πολλά...
    Ο καιρός που άσπρισε και μάδησε τα μαλλιά του Αστόχαστου και μάρανε την ομορφιά της Παλάβως,άλλαξε και την όψη του βασίλειου των Μοιρολατρών. Παντού ερημιά. Πεδιάδες ακαλλιέργητες. Τα αγριόχορτα και οι πέτρες σκέπαζαν τους λόφους,οι δρόμοι παρατημένοι χάνονταν κάτω από τα αγκάθια...
    Ο καθένας φρόντιζε τον εαυτό του και κουτσοζούσε.
    ...Και η Γνώση είπε στο βασιλόπουλο.
    ''Αν ο καθένας σκεφτόταν λιγότερο το άτομό του και δούλευε περισσότερο για το γενικό καλό,θα έβλεπε μια μέρα πως πάλι για τον εαυτό του δούλεψε και πως αντί να κουτσοζεί κατάφερε να καλοζεί''...
    - Η αυτοθυσία! μουρμούρισε το βασιλόπουλο. χρειάζεται ηρωική αυτοθυσία, και όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ήρωες...Φοβάμαι πως στον τόπο μας κανένας δεν το έμαθε αυτό.Ο καθένας μας γυρεύει μόνο το δικό του συμφέρον ή τουλάχιστον τη δική του ησυχία...

    Δεν ξέρω γιατί, αλλά διαβάζοντας το κείμενό σου, στο μυαλό μου ήρθε το ''παραμύθι χωρίς όνομα''της Πηνελόπης Δέλτα...
    Ισως γιατί μου αρέσουν πολύ τα παραμύθια. Αληθινά,όμορφα,αξέχαστα,τρομακτικά.

    Ευχαριστώ που μου το θύμισες.

    πολλά φιλιά-κάτασπρα αφού χιονίζει-από Αρκαδία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...