Βλέπω αρχαίες θεότητες
να προχωρούν μέσα στα super-market
Φελλάχους να υψώνουν το δάχτυλο
και βοσκούς να οδηγούν
κοπάδια αιγοπρόβατα μέσα απ’ τα ράφια
Είδα μια αγελάδα να ανασηκώνει
το κεφάλι ανήσυχη μέσα σ’ αυτό
το τοπίο αλλόκοτου θανάτου
Γιατί τι είναι το super-market
παρά ένα απέραντο νεκροταφείο
δεν είναι μόνο τα σφαγμένα ζώα
που κάποτε έζησαν μια ζωή σαν προϊόντα
είναι οι χιλιάδες νεκρικές συσκευασίες
απιθωμένες σε ράφια
και στους πάνω ορόφους, στα τμήματα ηλεκτρονικών
ακοίμητες συσκευές-σιωπηλές νεκροπόλεις
φαντάσματα κυκλοφορούν στους διαδρόμους
και οι πελάτες σπρώχνουν ανίδεοι καρότσια
υπνωτισμένοι μέσ’ στο θόρυβο των ταμειακών μηχανών
Ο ψυχοπομπός Ερμής διαβαίνει με τους σκύλους του.
Δισυπόστατη είναι η φύση των πραγμάτων
Τι είναι για παράδειγμα το super-market?
Aυτό που διαφημίστηκε σαν ένας τόπος ευτυχίας?
Ένα τοπίο πολέμου είναι!
Ένας τόπος αιχμαλωσίας
Μια αλυσοδεμένη Δήμητρα είναι!
Και ένας σταυρωμένος Θεός!
Σε κάθε τι δύο είναι οι όψεις
Αυτή που φαίνεται και η άλλη η κεκρυμμένη
Που διαρκώς τείνει να φανερωθεί
χωρίς να αποκαλύπτεται ποτέ
Γι’ αυτό λέμε: μυστήριο είναι η ζωή
Γι’ αυτό και γώ ο ιεροφάντης
φύλακας και εκπρόσωπος της άλλης όψης
βλέπω αρχαίους Θεούς, κοπάδια
και φελλάχους που υψώνουν το δάχτυλο
Υπάρχουν κύκλοι
που παίρνει αιώνες
για να κλείσουν.
Β. Η.
Οι ιστορίες που δεν έγραψαν ποτέ οι άνθρωποι επιστρέφουν στη Γη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓίνονται χώμα όπως ο υπόλοιπος άνθρωπος.
Αυτό είναι κάτι που με ευχαριστεί γιατί η Γη δεν περιέχει έκτοτε μόνο χώμα νερό φωτιά κλπ που γνωρίζουν οι γεωλόγοι αλλά και πνεύμα.
Προσοχή λοιπόν στο χώμα. Δεν είναι τόσο ταπεινό όπως νομίζεις. Ούτε τόσο αποτρόπαιο επειδή σκεπάζει τους ανθρώπους.
Σκέφτομαι μάλιστα και ότι οι σεισμοί πρέπει να αναθεωρηθούν και να μην θεωρούνται μόνο καταστροφικοί. Πού ξέρεις. Ένα βαθύ ρήγμα μπορεί να φέρει στην επιφάνεια το χώμα που σκέπασε τον Αριστοτέλη ή τον Πλάτωνα. Θα πρέπει για τον ίδιο λόγο να πάρουν οι ανασκαφές άλλο χαρακτήρα και να ενδύονται οι αρχαιολόγοι με κάποιο ιδιαίτερο ένδυμα σαν και αυτό των ιερέων. Όπως και νάχει μου ήλθε τις προάλλες μια σκέψη. Ότι και τα μυρμήγκια κάτι πρέπει να κουβαλούν, να κρύβουν και να φυλάττουν μέσα στις μυρμηγκοφωλιές εκτός από σπόρους και φύλλα. Ισως προσπάθειες συγγραφής τόσων ανθρώπων που πηγαινοέρχονται ακατάπαυστα μέσα στην καθημερινότητά τους. Δεν τελεσφόρησαν ποτέ και αυτά τα εργατικά ζωύφια τα αποθηκεύουν εκεί ως πανανθρώπινο πλούτο, τα μόνα που καταλαβαίνουν τι σημαίνει να μην γραφεί ποτέ μια ιστορία.
Σ΄ευχαριστώ για τις ιστορίες σου.
Έχω διαβάσει αυτό το κείμενο πολλές φορές από τη στιγμή που αναρτήθηκε και κάθε φορά κλείνω το παράθυρο αναβάλλοντας συνέχεια το σχόλιό μου και αναρωτώμενη γιατί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ προτελευταία στροφή όμως : "ιεροφάντης φύλακας και εκπρόσωπος της άλλης όψης" δεν με άφηνε σε καμία ησυχία...
Τελικά δεν μιλάμε για το ίδιο πράγμα Βασίλη, καθώς αυτά τα ιερά δεν έχουν εκπροσώπους, κανένας δεν μπορεί να μιλήσει για αυτά στους άλλους, μόνο όλοι μαζί εφόσον τα έχουμε αντιληφθεί, κι αν όχι αυτά τα ίδια, τουλάχιστον τη σημασία τους... και αυτή την επισήμανση, ΟΦΕΙΛΩ να μην την αναβάλλω άλλο...
Εκτός από τις παρυφές δε, διαπιστώνω ότι στέκεσαι ΚΑΙ σε ύψωμα.... Η δισυπόστατη απόσταση είναι άραγε απαραίτητη στους "φύλακες" ή οι φύλακες προκύπτουν από τη δισυπόστατη απόσταση; συγνώμη για το θάρρος αλλά μου το προσέδωσε το προσωπικό ύφος του κείμενου....
Ελπίζω τώρα που τελείωσαν ο διακοπές του Πάσχα να επανέλθετε απαξάπαντες στα υπόγεια, αλλιώς το μοναδικό πύραυλο που βλέπω τριγύρω, είναι κανά παγωτό χωνάκι....