Πώς κάμπτεται μιά κοινωνία!
Πώς εξουθενώνεται ο άνθρωπος που αγαπά την ησυχία!
Με μιά κουβέντα: πώς γίνεται ο λαός κοσμάκης!
Η παραμονή στην Ευρώπη είναι «μονόδρομος»!
Έξω από την Ευρώπη χίλιοι κίνδυνοι καιροφυλακτούν!
Μέσα στην Ευρώπη θα υπακούς στο Μνημόνιο!
Μιά ξένη Πειθαρχία!
Πλήθη ειδικών επιστρατεύονται για να κάνουν
κάθε μυαλό να αδρανήσει, κάθε ψυχή να παραλύσει
Στο φόβο δίνεται βήμα ν ’ακουστεί
Η δίκαιη οργή περιφρονείται
Η ρήξη εμφανίζεται σαν καταστροφή
Η Έξοδος σαν ουτοπία
Αφού το μέσα είναι αφόρητο και το έξω αδύνατο
…τότε η σιωπή! Τα σκυμμένα κεφάλια!
Στην έρπουσα φρίκη δίχως τέλος
η Έξοδος, αντιπαραβάλλεται μόνο σαν ένα φριχτό τέλος
Πόσο καταθλιπτικό το δίλλημα! Πόσο κάλπικο!
Γιατί έξω και πέρα απ’ αυτό
υπάρχει μιά απέραντη περιοχή στο ημίφως
όπου ζεί κρυφά και αναπνέει η ελευθερία
όπου η φαντασία, η ευρηματικότητα και η δημιουργική σκέψη
ζητούν το Σχέδιο
Εκεί ζεί εξόριστος, περιμένοντας
και ο ίδιος σου ο εαυτός
Κι έχει αυτό ισχύ νόμου: (είτε έχουμε
έναν άνθρωπο μονάχο μέσα στην παγίδα
είτε ένα λαό)
μόλις
παραμερίσεις το δίλλημα
που παραλύει
κι ανασκουμπωθείς
η δύναμη πολλαπλασιάζεται
εμφανίζεται αναπάντεχη βοήθεια
ο πλούτος των ευκαιριών
η εύνοια της Τύχης
γιατί ως και η Τύχη καταφθάνει
για να βοηθήσει τον τολμηρό
Τότε
ο φόβος χάνει τη δύναμή του
τα φαντάσματα του υποχωρούν
κι ο αυτοσεβασμός επιστρέφει
Είναι θέμα θάρρους.
Και ανθρώπινης περηφάνειας.
Και είναι από τις πιο εμψυχωτικές στιγμές
όταν ο φιλήσυχος άνθρωπος βγαίνει στα ανοιχτά.
Β. H
Φοβάμαι πως ο σημερινός άνθρωπος δεν έχει σχέση με το ον που κάποτε ονομάζαμε άνθρωπο. Πιο πολύ φέρνει σε κάτι ανάμεσα στο απελπισμένος λαπάς και το λυσσασμένος ντενεκές με μπόλικη σάλτσα από κυνική μελαγχολία. Ωραία τα συνθήματά σας λοιπόν, αλλά δεν υπάρχουν αφτιά να τ' ακούσουν. Πέφτουν ηρωικά και πένθιμα στο χυλό. Σαν σπόρους που πέφτουνε σε βράχια ή τους αρπάζουν τα πουλιά. Ίσως σε τίποτα εσχατιές, ελάχιστα αφτιά τα συγκρατούν αλλά και πάλι για λίγο. Δεν πιάνουν ρίζες. Αν δεν συνοδεύονται από φράγκα, τα λόγια καταγράφονται πια στο συρτάρι που μπαίνουν τα αζήτητα. Κάνε κλικ στ' όνομά μου και θα καταλάβεις ότι έχεις αποτύχει από τότε που έπιασες κιθάρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠές το ψέμματα χρυσόστομε.....
Διαγραφήκάνε κλικ και στο δικό μου όνομα.
ήταν ΠΕΡΙΚΥΚΛΩΣΗ φιλαράκο.
Αγαπητέ, έκανα κλικ-Τίποτα! Μόνο με προειδοποιεί ότι ίσως πρόκειται για κακόβουλο λογισμικό. Πολύ πιθανόν! Γιατί ενώ φαίνεται να με ξέρεις κρύβεσαι πίσω από μια βολική ανωνυμία. Πάντως στα γραφόμενά σου, που αντιπροσωπεύουν ουκ ολίγους γιαυτό και απαντώ, βλέπω επιθετικότητα και θυμό. Όμως νοιώθω ότι δεν στρέφονται προς εμένα αλλά προς τον ίδιο σου τον εαυτό. Κι αυτό γιατί υιοθετείς απόψεις ενός ηττημένου ανθρώπου. Αλλά όλοι έχουμε περάσει και περνάμε τέτοιες στιγμές. Όσο για το "χυλό" που αναφέρεις (και εδώ συμφωνούμε) βρίσκω ότι εκεί μέσα υπάρχει κάτι που περιμένει να "συγκροτηθεί" (και έχω δείγματα). Δύσκολο, αλλά έχει ξαναγίνει.
ΑπάντησηΔιαγραφή