Αργά στρέφονται
οι νυχτερινοί ουρανοί.
Κάτωθεν των
άστρων τηρώ σιγήν.
Υπό το βλέμμα της
κρύας Σελήνης τηρώ σιγήν.
Ομιλώ σαν νεκρός
γράφω σαν σε
διαθήκη.
Και χορεύω σαν ο
πρώτος άνθρωπος.
Πλαγιάζω με τη
γυναίκα
σκεπάζοντάς την
σαν να είμαι εγώ
ο πρώτος άνδρας
και αυτή η πρώτη
ή η τελευταία γυναίκα.
Μπρος στο αγρίμι
κλίνω το γόνυ.
Φυλάττω τας
δυνάμεις
έχοντας επίγνωσιν
της εποχής
όπου τα λόγια
περισσεύουν
και η ανθρώπινη
αδυναμία βασιλεύει.
B.H.
ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΗ-ΚΤΙ-ΚΟ!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή