Τον λαό τον έχουμε! Τους ηγέτες επίσης!
Υπό δυσμενέστατες καιρικές συνθήκες!
Ποιοί είναι αυτοί που παριστάνουν λαό και ηγεσία στη θέση τους?
Τι εμποδίζει τη Στιγμή Διαύγειας
όπου τα πάντα γίνονται ορατά
και το Σχέδιο κατανοητό
ώστε οι κατάλληλοι άνθρωποι να πάρουν την κατάλληλη θέση?
Ποιοί, εξ ορισμού, έχουν ως καθήκον
να υποβοηθούν τη σωστή στάση μες τον λαό
η οποία δίνει τους φυσικούς ηγέτες
και ποιό ακριβώς είναι τώρα αυτό το καθήκον?
Β.Η.
ΝΑ ΕΠΙΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΕΠΙΖΩΝΤΕΣ ΠΟΙΗΤΕΣ
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα επισκεπτόμαστε τους επιζώντες ποιητές
αν μάλιστα τυχαίνει να μένουμε στην ίδια πόλη
να τους βλέπουμε που και που
γιατί εκεί που ζούμε ήσυχοι
βέβαιοι πως ζούνε κι αυτοί - ξεχασμένοι έστω -
εκεί έρχεται το μαντάτο τους.
Οι καλοί ποιητές μας φεύγουνε μια μέρα
όχι γιατί πεθαίνουνε
από έμφραγμα ή από καρκίνο
αλλά γιατί φυτρώνουνε στα βλέφαρά τους
λουλούδια τρομερά.
Ανοίγουνε κιτάπια στην αρχή
πάνε μετά στον οφθαλμίατρο
ρωτάνε κηπουρούς βοτανολόγους
η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά
λόγια φοβισμένα κι αόριστα
οι περαστικοί κι οι γείτονες σταυροκοπιούνται.
Έτσι σιγά σιγά οι ποιητές μαζεύονται
αποτραβιούνται σπίτι τους
ακούγοντας δίσκους παλιούς
γράφοντας λίγο
όλο και πιο λίγο
πράγματα μέτρια.
Στο μεταξύ μες στην κλεισούρα
τα τρομερά λουλούδια αρχίζουν να ξεραίνονται
και να κρεμάνε
κι οι ποιητές δε βγαίνουν πια
μήτε για τα τσιγάρα τους στο διπλανό περίπτερο.
Μόνο σκεβρώνουνε κοντά στο τζάκι
ζητώντας την απόκριση από τη φωτιά
που πάντα ξεπετάει στο τέλος μια της σπίθα
κι αυτή γαντζώνεται
στα ξεραμένα φύλλα πρώτα
ύστερα στα ξερά κλαριά
σ' όλο το σώμα
και τότε λάμπει το σπίτι
λάμπει ο τόπος
για μια μόνο στιγμή
κι αποτεφρώνονται.
Γιάννης Βαρβέρης.
Αν ήμουν όποιος ήμουν δεν θα ήταν
ΑπάντησηΔιαγραφήποτέ τους μπορετό να με αλλάξουν
πλην όμως έχασα το φως μου, αυτό ήταν,
και καθώς άλλαξα μπορούν να με δαμάσουν.
Κενό το μέσα και το έξω μου γελοίο
τώρα με βλέπω σαν να είναι ένας άλλος
κακόγουστο κατάντησε αστείο
ο κόσμος μου μικρός από μεγάλος.
Χτυπούν κάθε πρωΐ, αλοίμονο, τα ξυπνητήρια
που άλλοι μού έκρυψαν φριχτά στο κομοδίνο
κι αντί για νεύρα έχω, τώρα, ελατήρια
Αθήνα μένω; Βερολίνο ή Λονδίνο;
Στη θέση που καθόμουν δεν γνωρίζω
αν κάθομαι εγώ ή ένας που μου μοιάζει
ούτε και ξέρω αν τη μοίρα μου ορίζω
ή αν με τις δικές τους διαταγές αυτή αλλάζει.
Πέσανε κάτω οι σημαίες μου κι ο δρόμος μου εχάθη
μήτε κι ακούω του τυμπανιστή τους χτύπους
όσα κι αν κάνω το λοιπόν θα είναι λάθη
μακριά απ΄ της πατρίδας μου τους κήπους.
"Ερημότοποι των Αθηνών ΙΙ"
Ηρθατε και οι δύο στο γεύμα με ένα καλό δώρο. Σας ευχαριστώ!
ΑπάντησηΔιαγραφή