Σάββατο 4 Ιανουαρίου 2014

Ευχές και Κατάρες για το 2014 (και μερικά θραύσματα ονείρων)



    Εύχομαι την πτώση όλων των κυβερνήσεων, ολόφωτους δρόμους να καίγονται, την καταστροφή της Παγκόσμιας οικονομίας και την ολοκληρωτική διακοπή ρεύματος!
    Εύχομαι απρόσμενες συναντήσεις, συζητήσεις σε κουζίνες, την επιστροφή μιας φίλης, επιτέλους χαρούμενης και την επανεμφάνιση της Δημοκρατίας!
    Εύχομαι την επιστροφή του Αιμιλιάνο Ζαπάτα  που μέσα στην Παγκόσμια συσκότιση αναγγέλλει ψιθυριστά το τέλος μιας κακής εποχής!

    Ονειρεύομαι ένα τόπι που κύλησε στην ερημιά, ένα μικρό αγόρι που ήρθε τρέχοντας να το ψάξει και βρέθηκε αντιμέτωπο με το λάλημα πουλιού- και τα γέλια των κοριτσιών, που είναι η Ναυσικά και οι φίλες της.

    Ονειρεύομαι έναν νεαρό που βγαίνει με συνοδεία από ένα επίσημο κτίριο στο Λονδίνο, επιβιβάζεται σε μια λιμουζίνα, οδηγείται στο αεροδρόμιο, ταξιδεύει για ώρες πολλές μέσα στη νύχτα, αποβιβάζεται, ενώ ξημερώνει, σε ένα άλλο μέρος του κόσμου. Λεπτόκορμοι φοίνικες ξεπροβάλλουν μες την αυγή μαζί με πυροσβεστικά οχήματα μιας άλλης εποχής. Κατεβαίνει τη σκάλα του αεροσκάφους και περπατάει, στον διάδρομο προσγείωσης, προς τα χαμηλά κτίρια ενώ ένας βαθμοφόρος με πράσινη, χακί στολή, τζόκεϊ και το περίστροφο να κουνιέται στη μέση βαδίζει προς το μέρος του με το χέρι απλωμένο για χειραψία και χαμογελώντας πλατιά, λέει:  Señor Julian Assanz, Bienvenido a Cuba!


                                                                                                    Β.Η

6 σχόλια:

  1. Προς το παρόν όμως, φίλτατε κ. Β.Η., εκείνος που σαρώνει το ιστορικό προσκήνιο ανατρέποντας όλα τα προηγούμενα δεδομένα, κεκτημένα, ειωθότα και κατεστημένα, είναι το ίδιο το κεφάλαιο με όπλο του το κράτος.

    Ζούμε μια επαναστατική αναλαμπή της κεφαλαιιοκρατίας, δηλαδή, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο σε όσα ώτα έχουν εθιστεί να πιστεύουν ότι το κεφάλαιο έκανε την επανάστασή του πριν από τρεις αιώνες κι ύστερα ησύχασε παραδίδοντας την επαναστατική σκυτάλη στην εργατική τάξη και το προλεταριάτο.

    Επαναστατική αναλαμπή της κεφαλαιοκρατίας, λοιπόν, διότι αυτή είναι που σήμερα αλλάζει εκ βάθρων τους όρους της παραγωγής αλλά και του νομικού επικοιδομήματος. Μην εθελοτυφλούμε. Αυτό συμβαίνει ενώπιόν μας τώρα, με την επιταχυνόμενη εισαγωγή των μέσων και των μεθόδων του αυτοματισμού και της ηλεκτρονικής στο πεδίο της παραγωγής, όπως και με την επανεδραίωση της ιδέας του (δήθεν) "ελεύθερου εργαζόμενου" μέσω της βίαιης επιστροφής στις ατομικές συμβάσεις εργασίας ακόμα και σε τομείς όπου πριν ολίγων ετών φαινόταν εντελώς αδιανόητο να συμβεί κάτι τέτοιο.

    Ναι, είναι επανάσταση διότι ιστάμεθα μάρτυρες μιας επ-ανά-στασης του κεφαλαίου στην πλέον καθαρή, δηλαδή σκληρή κοινωνικώς, μορφή του παντού.

    Και απέναντί της, τι; Μοιρολόγια και ευχολόγια!

    Αλίμονο, το λεγόμενο "επαναστατικό κίνημα" μετά το 1968 απεδείχθη μικρό γατάκι απέναντι στο κεφάλαιο, αντί της ρωμαλέας τίγρης που φανταζόταν ότι είναι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάπως "προκλητική", θα έλεγα, η τοποθέτησή σου αγαπητέ "Ρεαλιστή".
      Η αλήθεια είναι ότι εμείς εδώ προερχόμαστε κάπως από ιδέες όπως αυτή που λέει "Είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το αδύνατον!".
      Ούτε μοιρολόγια, ούτε ευχολόγια.
      Η πραγματικότητα δεν είναι μόνο το άμεσο χειροπιαστό εμπειρικό παρόν.
      Μέσα της αντηχεί και εργάζεται και το μέλλον.
      Και το θέμα είναι, ποιο είναι το μέλλον!
      Ο καπιταλισμός απλώνει και μαζεύει ανά περιόδους το μέσον κυριαρχίας του, δηλαδή το χρήμα. Όταν το μαζεύει, επιστρέφει στον πρωταρχικό αυταρχισμό του. Αυτό δεν είναι επ-ανά-στάση.

      Διαγραφή
  2. Κι όμως, μέσα σε αυτό το επαναστατικό ρεύμα του '68 και στον απόηχό του που φτάνει μέχρι τις μέρες μας, κάποιοι ζήσαμε σε παρέες, σχολές, δρόμους, καταλήψεις, καταστάσεις αληθινά συντροφικές και αγαπητικές με ανθρώπους μοναδικούς, τέτοιες που δεν ξανάρχονται πια εύκολα και που μας έχουν στιγματίσει και τροφοδοτήσει ψυχικά για να αντέξουμε και στα πολύ δύσκολα...
    Χεσμένο τον είχαμε και τον έχουμε τον καπιταλισμό και τα πολλά του πρόσωπα, γιατί άλλα πράγματα είχαμε και έχουμε ανάγκη...
    Όσα ζήσαμε και ακόμη ζούμε με τα αδέλφια μας τα παλιά και τα νέα, φωτίζουν τη νύχτα του κόσμου, που εδρεύει μόνο στις ψυχές κι από κει απλώνεται στα συστήματα...
    Καλή χρονιά, Β.Η.!
    VENCEREMOS!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ΠΟΙΟΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΙΝΑΙ Ο WINETHORP MOLINA!

      Ραμίρεζ,
      το όνομα Winethorp Molina κάτι μου θύμισε και το εγκούγκλισα ... με αποτέλεσμα να βρω ποιος είναι! Μου το είχες εξηγήσει εσύ, γράφοντας τότε σαν "Σύλας Μάρνερ", σε σχόλιό σου σε μια ανάρτηση του dangerfew για τον Ελλύλ!

      Επειδή μου άρεσε πολύ, μα πάρα πολύ, η ... πληροφορία εκείνη, τη μεταφέρω εδώ όπως μας την αφηγήθηκες.

      "Ο Winethorp Molina ((5/3/1963-17/8/1964) ήταν το όνομα της πειραματικής προσωπικότητας με την οποία η "οικαστικός" Debora T. Pellie προσπάθησε να σπάσει τα διαφυλικά στεγανά μεταξύ 3ης και
      5ης μετά-ταυτότητας στο πεδίο Beckersmith. Δεν τα κατάφερε (εννοείται! εξαρχής δεν είχε υπολογίσει ότι το ρευστό Bechersmith θα απέκλειε τέτοιας δομής παραμορφώσεις των higgs σωματιδίων του) κι έτσι έμεινε παγιδευμένη σε μια "μέση κατάσταση" (fluxus/non-fluxus) για περίπου 10 χρόνια. Για να το πω τελείως ωμά: σταμάτησε να ποτίζει τους αγαπημένους της ιβίσκους!!!

      Τέλειος!

      Διαγραφή
    2. Παρατηρώ ότι ο/η Molina/Pellie εγκλωβίστηκε, λέει, κάπου για 10 χρόνια ενώ έζησε ενάμιση περίπου χρόνο...
      ??????????????

      Διαγραφή
  3. http://www.youtube.com/watch?v=l2WJqnK3gAY

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...