Ότι συνιστά παραβίαση του Συντάγματος η προληπτική επιστράτευση εργαζομένων πριν απεργήσουν, είναι κάτι που πολλοί επισήμαναν και κατήγγειλαν.
Ότι συνιστά παραβίαση ενός άλλου «συντάγματος» η προληπτική χειρουργική αφαίρεση υγιών ζωτικών ανθρώπινων μελών πριν εκδηλώσουν οιαδήποτε νόσο,πολύ φοβάμαι πως είναι κάτι που λίγοι θα καταγγείλουν και πως οι περισσότεροι,υπό τη διεύθυνση της προπαγάνδας, θα χειροκροτήσουν και θα δεχτούν σαν υπόδειγμα προς μίμηση.
Ο αέρας που αναπνέουμε,ολοένα και πιο πηχτός κι αρρωστημένος.
Μπροστά στα μάτια μας, με σημαία τις στατιστικές και τους αλγόρθμους, συντελείται η −όχι εντελώς ακούσια,δυστυχώς− αιχμαλωσία ανθρώπων και κοινωνιών στην τεχνοφασιστική δυστοπία.
Ειρωνία; Ίσως ποτέ πριν ο θάνατος δεν ήταν τόσο κραταιός κι ο άνθρωπος τόσο παροπλισμένος απέναντί του όσο σε αυτή την κοινωνία, που κήρυξε ως ύψιστο ιδανικό της την αμεριμνησία μιας υποτιθέμενα ακαταπόνητης νεότητας και λάτρεψε σαν θεό της το καινούργιο, το αρυτίδωτο και το γυαλιστερό.
Μα να: η ώρα που ο Μπρούνο οδεύει ολοταχώς προς το ψυχιατρείο, είναι η ώρα που αρχίζει ο θρίαμβος του Μισέλ.*
Σωστά ειπώθηκε λοιπόν:
Έτσι τελειώνει ο κόσμος∙
Έτσι τελειώνει ο κόσμος∙
Όχι μ’ ένα βρόντο
Μα μ’ ένα λυγμό.**
*Τα στοιχειώδη σωματίδια, του Μ. Ουελμπέκ.
** Οι κούφιοι άνθρωποι, του Τ.Σ. Έλλιοτ
κάτι δεν πάει καλά;
ΑπάντησηΔιαγραφήποιον πρέπει να αντικαταστήσουμε;
τον κόσμο;
τον άνθρωπο;
Αγαπητή katabran, δεν πρέπει -λέω- να αντικαταστήσουμε τίποτα και κανέναν. Ποιοί άλλωστε είμαστε εμείς, που θα το κάναμε; Είμαστε στον κόσμο και είμαστε, κι εμείς, άνθρωποι. Αν είναι κάτι να κάνουμε, ας ξεκινήσουμε βλέποντας τι τρέχει στον κόσμο και σ' εμάς τους ανθρώπους. Πώς φτάσαμε λχ να έχουμε παροπλιστεί απέναντι στο θάνατο; Ο φόβος θανάτου είναι φυσικός, είναι ανθρώπινος. Όμως εδώ, τώρα, δεν τον φοβόμαστε απλώς. Υπάρχει ένας πανικός. Θελήσαμε να τον κρύψουμε κάτω από το χαλί και (ξε)χάσαμε πώς είναι να παλεύεις μαζί του.
ΑπάντησηΔιαγραφήζωή μπορούμε να ονομάσουμε τη δυνατότητα της υλικής μας υπόστασης να μεταβάλλει την ενεργειακή της πυκνότητα...
ΑπάντησηΔιαγραφήως θάνατο, εάν συναρτήσουμε τον υλικό θάνατο με την αισθητή εξαφάνιση της ύλης, μπορούμε να διακρίνουμε δύο περιπτώσεις:
1.την ελαχιστοποίηση της πυκνότητας ενέργειας
2.τη μελανή οπή
το πρόβλημα είναι ο χρόνος, ο χρόνος των ρολογιών και των ημερολογίων μετράει τον ρυθμό της φθοράς της ύλης, δηλαδή της μεταβολής της διάστασης χρόνος και δεν ταυτίζεται με τον αληθινό χρόνο, αυτόν του αληθινού αλλά μη αισθητού σύμπαντος...
όπως κατάλαβες Hollowsky έλκομαι από την καμπυλότητα, είτε γεννιέται είτε πεθαίνει κάτι, έχω πλέον πειστεί ότι μαζί του
χάνεται ή εμφανίζεται η δυνατότητα να το αντιλαμβάνομαι με τις αισθήσεις μου...
κραταιός ο θάνατος;κραταιά και η ζωή!άσε με να τους βλέπω σαν μαθηματικό γεγονός...
τα "χειρυργεία" που πραγματοποιούνται καθημερινά,στηρίζονται στο εννοιολογικό περιεχόμενο αυτού που λέμε ύλη,θυσιάζοντας προς όφελός της το σύνολο των αξιών, των ιδεών και των "πιστεύω" μας...
φτάσαμε σε σημείο να εξευτελιστούμε για να μπορέσουμε να αποκτήσουμε την ύλη και τα επακόλουθά της...
σύντομα όμως η ύλη θα χάσει αυτόν τον αξιακό της χαρακτήρα, διότι δεν είμαστε ύλη πια!
θέλω να φανταστώ έναν άνθρωπο που έχει αντιληφθεί τον ανώτερο
χαρακτήρα του και το ανώτερο εγώ του, αν και αυτή η μεταστροφή είναι επώδυνη, αφού θα πρέπει να αλλάξουμε συνειδησιακό καθεστώς και μετά πολιτικοκοινωνικό...
ένας πολιτισμός καταρρέει, ένας άλλος γεννιέται... που γράφει κι ο Βενεγκέμ, και ίσως σύντομα παρακολουθήσουμε την αργή ανάδυση μιας κοινωνίας που όμοιά της δεν γνώρισε ποτέ η ιστορία...