Gasterbeiter

    Χάθηκα για λίγο απ’ τον Πύραυλο γιατί έμπλεξα με τον βιοποριστικό εφιάλτη. Δουλεύω στα  «στρατόπεδα διακοπών», τα «στρατόπεδα διασκέδασης», τα μεγάλα ξενοδοχεία all inclusive. Παίρνω το τελευταίο λεωφορείο, τα μεσάνυχτα για να γυρίσω σπίτι. Ακούω τις λατζέρισες και τις καμαριέρες, μεγάλες γυναίκες, ταλαιπωρημένες, να παραπονιούνται -έχουν ανοίξει τα πόδια τους από την ορθοστασία. Νοιώθουν πάντως τυχερές που έχουν δουλειά.

    Απεκάλεσαν τον τουρισμό, βαριά βιομηχανία της χώρας. Έτσι είναι! Μέσω του τουρισμού, ο Έλληνας μετατρέπεται σε προλετάριο. Ποιος είπε ότι ο ανεξάρτητος και επιχειρηματικός Έλληνας δεν μπορεί να υποταχθεί στην εργοστασιακή πειθαρχία?

Και μάλιστα με μισθούς απόλυτης επιβίωσης. Αρχίζοντας από την Ελλάδα, η Κίνα ανατέλλει στην Ευρώπη.

    Εν τω μεταξύ παρά λίγο να καεί η Αρνίθα. Η φωτιά έφτασε μες τις αυλές και τραβάει απ’ τον Μεσαναγρό για το Βάτι. Δεν είναι κανείς κάτω και το μέτωπο της φωτιάς έχει αφεθεί ανεξέλεγκτο. Όλοι στα ξενοδοχεία- εξυπηρετούν τους τουρίστες! Η Ελλάδα απούσα! Δουλεύει! Οι Έλληνες δουλεύουν σε μια χώρα που τους έγινε ξένη. Η Ελλάδα μετανάστις!

    (Εξ ου και ελέγχεται σαν σωστό το σύνθημα: Είμαστε όλοι Μετανάστες. Και δεν χωνεύουμε τους ξένους διότι, αυτοί οι άνθρωποι δεν μας θυμίζουν απλά ένα απώτατο παρελθόν κάποιων προγόνων αλλά μας δείχνουν κατάμουτρα ότι έχουμε ένα κοινό παρόν κι ένα ακόμα πιο κοινό μέλλον! Όπερ έδει δείξαι!)

                                                                                                Β.Η