Ευχαριστούμε ω Θεϊκά πλάσματα τη
Συμπόνιας και του Ελέους, για την ύπαρξη σας !!!
Ευχαριστούμε που μας δίνετε την
τρομακτική ευκαιρία να Σας υπηρετήσουμε και, μέσα από αυτήν την υπηρεσία προς Εσάς, να εξαγνιστούμε!!!
Ευχαριστούμε που κάνετε ό,τι είναι
δυνατόν για να βυθίζετε κάθε μέρα της ζωής μας μέσα στη ανασφάλεια
και τον πόνο. Γνωρίζουμε ότι πρόθεση Σας είναι να μας κάνετε
δυνατότερους!!!
Ευχαριστούμε που μας βοηθάτε με όποιο
μέσο μπορείτε, τις τηλεοράσεις, τα ραδιόφωνα, τις θεόπνευστες ομιλίες σας, να μην
σκεφτόμαστε τίποτα άλλο από το χρήμα και
την εξαπάτηση. Γνωρίζουμε ότι μας διαπαιδαγωγείτε, έτσι, για να επιβιώνουμε στον κόσμο του Θεάματος,
στον κόσμο της απόλυτης Ζούγκλας !!!
Ευχαριστούμε που όταν τυχαίνει να
αγανακτούμε, Σεις εκφράζετε την συμπάθεια,
την αγάπη Σας και την κατανόηση σε αυτό που περνάμε. Μας κάνετε να νοιώθουμε
μέσα στη καρδιά μας το πόσο πολύτιμοι είμαστε για Εσάς!!!
Ευχαριστούμε που μας εξαγνίζετε μέσα
από την Εργασία και την Αμοιβή μας. Όσο πιο λίγα μας προσφέρετε για τις ταπεινές
υπηρεσίες μας, τόσο πιο πολύ μας εξανθρωπίζετε.
Μάλιστα όταν από την μια μας τα
δίνετε και από την άλλη μας τα παίρνετε, τόσο πιο πολύ κατανοούμε ότι ο
άνθρωπος γυμνός ήρθε σε αυτόν τον μάταιο κόσμο και γυμνός θα φύγει από αυτόν!!!
Ευχαριστούμε που διαθέτετε τις ημέρες
Σας σκεπτόμενοι συνεχώς πώς θα βρείτε τρόπους να μας βυθίσετε στην απόγνωση.
Το κατανοούμε ότι μας εκπαιδεύετε στην έννοια της λιτότητας τονίζοντας και
διαστρέφοντας τα αναρίθμητα σφάλματα μας, όχι επειδή μας μισείτε αλλά αντιθέτως επειδή με αυτό τον τρόπο εκφράζετε
την αγάπη Σας και την πρόθεση Σας να μας δώσετε να αντιληφτούμε, ότι ο άνθρωπος
εδώ θα υποφέρει και αλλού θα εξαγνιστεί!!!
Μόνο που μερικές φορές, όταν μένω μόνος
και σκέφτομαι το Έλεος και την φροντίδα Σας, διερωτώμαι - και συγγνώμη κιόλας που
τολμώ να το σκέφτομαι: Είναι όλα αυτά αρκετά;
Μήπως θα έπρεπε να βρείτε ακόμα
πιο εκλεπτυσμένους τρόπους για να μας κάνετε να αισθανθόμαστε, λέμε τώρα, λίγο
περισσότερο σκλάβοι από ό,τι είμαστε;
Θα ήθελα να Σας δοξάσω ακόμα περισσότερο,
μα δεν θέλω να Σας κουράσω αλλά ούτε και
να καταχραστώ το χρόνο Σας. Ξέρω ότι είναι χρόνος πολύτιμος, που
τον αξιοποιείτε με τον καλύτερο και υψηλότερο τρόπο!!!
Ο ταπεινός
δούλος Σας,
Σας εύχομαι
ευημερία και μακροημέρευση,
Ο Θεός να Σας
φυλάει .
Το ξέρω ότι με αγαπάτε και Σας αγαπώ κι εγώ, το
ομολογώ.
κι εγώ, πίσω σας, όμοια τους αντεύχομαι...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠγάγματι πγέπει να επινοήσομε και να επεξεγ-γαστώμε πιο λεπτάς μεθόδους ούτως ώστε να αισθάνεσθε πεγισσότεγο δούλοι. Θα το πγάξομε πάγαταυα. Εντός των ημεγών έχομε Σύνοδον εις τον Ευγωγκγκούπ και θα ιδείτε τι σας πεγιμένει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤιρμπουζόν πεζ αλεύρι, η Αγκέλα ζε γκυρεύει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιασκεδαστικότατη η "ευχαριστήριος" επιστολή! Εικονίζει έναν κόσμο εντελώς ζοφερόν, εις τον οποίον σκληρότατοι αυθέντες τυραννούν σαδιστικώς δύσμοιρους υποτελείς των.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τολμήσω μία παρατήρηση; Οι αντισταθμιστικές ανταμοιβές, πάντως, που πρέπει να παρέχουν οι εν λόγω αυθέντες πρέπει να είναι εξόχως μεγάλες και να ικανοποιούν σε υψηλότατο βαθμό την μεγαλύτερη πλειοψηφία των υποτελών. Ειδάλλως δεν θα μπορούσαν να παραμένουν (οι αυθέντες) στην θέση τους. Διότι κανείς δεν παραμένει υποτελής βασανιζόμενος και μόνον. Θα εξεγείρετο συντομότατα. Οπωσδήποτε, επομένως, του παρέχονται αντισταθμιστικά "οφέλη". Μαστίγιο αλλά και καρότο.
Εάν, λοιπόν, τα βασανιστήρια είναι μεγάλα, το ίδιο μεγάλες πρέπει να είναι και οι αντισταθμίσεις. Μήπως θα πρέπει, επομένως, να τους απευθύνετε και μιαν εξίσου διασκεδαστική ευχαριστήριο επιστολή για τις αντισταθμίσεις αυτές, που παρέχουν στους υποτελείς (εμάς) και οι οποίες τους (μάς) κρατούν ήσυχους;
Αγαπητέ φίλε,
ΑπάντησηΔιαγραφήσας διαβεβαιώ ,ότι θα υπάρξει συνέχεια. Συμφωνώ με την παρατήρηση σας!!
Λυγκέας