Σχετικά με τη θεωρία των δυο άκρων ή όταν οι ηγεμόνες μωρολογούν

Είμαστε βαθιά χωμένοι μέσα σε μια  κοινωνική κρίση. Πολλοί πιστεύουν,ότι αυτή η κρίση είναι ως επί το πλείστον κρίση οικονομική και σε αυτήν την κατεύθυνση ασκούν την κριτική τους. Άλλοι πάλι την ονομάζουν κρίση αξιών, ενός συστήματος πού έχει εξαντλήσει την δυναμική του και έχει αρχίσει να τρώει τα ίδια του τα παιδιά. Κάποιοι λίγοι παρακολουθούν απαθείς αυτό πού συμβαίνει, κουνώντας στωικά το κεφάλι. Υπάρχουν και κάποιοι πού χαίρονται με αυτήν την κρίση, είτε γιατί επωφελούνται από αυτήν, είτε γιατί αυτό πού υπήρχε πριν δεν τους ήταν αρεστό. Όπως φαίνεται η νύκτα έχει πολλά χρώματα για όσους είναι κοινωνικά τυφλοί.

Στη κοινωνία της εξατομίκευσης, όλοι μας κατέχουμε το δικαίωμα να θεωρούμε ότι  μόνο εμείς βλέπουμε την αλήθεια και οι υπόλοιποι βλέπουν μόνο τα ψέματα. Είναι σαφές ,τουλάχιστον σε κάποιους από μας ,ότι μέσα σε αυτό το καζάνι πού σιγοβράζει στις ιδέες του ,έχει χαθεί  κάθε αίσθηση δικαίου και λογικής.

Δυστυχώς μια κοινωνία που δεν μπορεί να προχωρήσει δίχως το δίκαιο και την λογική, είναι καταδικασμένη να βυθιστεί μέσα στη οδύνη και στη στέρηση στοιχειωδών δικαιωμάτων της. Καθίσταται σταδιακά μια κοινωνία σκλάβων με προσωπική γνώμη ,έρμαιο των ηγετών της και των παρορμήσεων τους ή των συμφερόντων τους . Η κοινωνική έκρηξη μέσα στη θλιβερή κοινωνία μας –δεν χρειάζεται να είσαι πεφωτισμένος αναλυτής- είναι μια υπόθεση πού μετρά αντίστροφα των χρόνο της.

Ποιος έχει άμεσο πρακτικό συμφέρον  να  εμποδίσει αυτήν την έκρηξη; Οι ηγεμόνες της κοινωνίας. Γιατί; Διότι έφτιαξαν ένα πρόβλημα στο οποίο δεν μπορούν να δώσουν ούτε μια πειστική λογική εξήγηση, αλλά ούτε μια λογική πειστική λύση. Η προπαγάνδα των ηγεμόνων προσπαθεί να απαντήσει με ψέματα και μωρολογίες  σε υπαρκτά προβλήματα ,πού η λύση τους απαιτεί  την κατάργηση τους ως ηγεμόνες.

Μέσα σε αυτό το πολιτικό πλαίσιο η θεωρία των δύο άκρων –στη συγκεκριμένη περίπτωση ΣΥΡΙΖΑ, ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ- μόνο ως μωρολογία ή πολιτικό ανέκδοτο μπορεί να στηθεί. Γιατί; Διότι απλά ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι επαναστατικό κόμμα, άρα δεν αποβλέπει σε καμία ανατροπή ριζική ή μη της κοινωνίας και από την άλλη διότι η Χρυσή Αυγή δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα μάτσο αναχρονιστικών ηλιθίων ,οι οποίοι μπουρδολογούν  υστερικά, άσχετοι και ανιστόρητοι από την ουσία της ναζιστικής  ιδεολογίας. Το να καθιστά κανείς αυτούς τους δύο άκρα ,έστω και μέσα στα πλαίσια της ελληνικής κοινωνίας, μάλλον δείχνει ότι υποτιμά το κοινό του σε τέτοιο βαθμό πού κάλλιστα μπορεί να κατηγορηθεί για υπέρμετρη αλαζονεία, αμάρτημα βαρύτατο πού σύμφωνα με τον Δάντη στη Θεία Κωμωδία καταδικάζεται στις εσχατιές της κόλασης.

Επειδή δεν είμαστε ιερείς  δεν δικαιούμαστε να απαγγέλουμε τέτοιες κατηγορίες. Όμως μπορούμε στα πλαίσια των δυνατοτήτων μας να εξετάσουμε την πολιτική όψη του θέματος. Τι επιδιώκει η ηγεσία με την θεωρεία των δύο άκρων ; Να βγάλει εκτός νόμου την Χρυσή Αυγή; Όχι, αυτό είναι πανεύκολο, μάλιστα  μετά από την επαίσχυντη δολοφονία του Πέτρου Φύσσα. Τι ποιο εύκολο να βγάλεις εκτός νόμου ένα κόμμα  πού η γελοιότητα του περνάει στο φόνο. Μήπως να σταματήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ να επιδιώκει με βερμπαλισμούς να  "επαναστατικοποιήσει" την κοινωνία; Και πάλι δυστυχώς όχι, διότι γνωρίζουν πολύ καλά ,ότι το μόνο πού ενδιαφέρει το ΣΥΡΙΖΑ είναι το παιχνίδι μέσα στο κοινοβούλιο.

Τους ενδιαφέρει απλά να ποινικοποιήσουν οποιαδήποτε μελλοντική αντίδραση  ατόμων ή της κοινωνίας ,στερώντας τους τον πολιτικό μανδύα της αντίδρασης τους ,στιγματίζοντας τους ως εγκληματίες και όχι σαν πολιτικούς αμφισβητίες. Την ίδια τακτική ακολούθησε ο Κάμερον στα προ διετίας συμβάντα του Λονδίνου. Όταν στερείς από τον πραγματικό σου αντίπαλο τον πολιτικό λόγο για τον οποίον μάχεται, κερδίζεις σε δύο μέτωπα: τον απονευρώνεις από την μία και συνάμα μεταφέρεις αποκλειστικά την μάχη στο γήπεδο σου με αποκλειστικά δικού σου όρους. Τότε η κρατική βία μπορεί να είναι η μόνη νομιμοποιημένη βία και όποιος την αμφισβητεί ριζικά, θα ηττηθεί όχι σαν πολιτικός αντίπαλος, αλλά σαν εγκληματικό στοιχείο. Η εξουσία δεν ανέχεται αντιπάλους ,ανέχεται μόνο  σκλάβους  πού απλά θα τους ταΐζει με μωρολογίες και ψέματα.

"Αν ένας ηγεμόνας χρησιμοποιεί την εξουσία του εναντίον του λαού του, τότε ο λαός έχει το δικαίωμα να τον αντιμετωπίσει με Βία. Ο σωστός τρόπος για να αντιμετωπιστεί η παράνομη βία της εξουσίας είναι η ίδια η Βία." -

Δοκίμια περί διακυβερνήσεως, 
ΤΖΩΝ ΛΟΚ