Τρίτη 13 Αυγούστου 2013

O Μέγας Αύγουστος.



     Δουλεύω στο ξενοδοχείο με μια συμφέρουσα συμφωνία. Εξασκώ το επάγγελμά μου που μια από τις όψεις του είναι η ζωγραφική και το σχέδιο. Όλο το μεσημέρι ζωγραφίζω ήσυχος μες τη σιωπή.
    Λίγο μετά τις 4, την ώρα την πιο στυγνή, την ώρα του αποτρόπαιου μεσημεριού βγαίνω στον έρημο εξώστη που έχει θέα στις πισίνες. Φυσάει λίβας.
    Σείονται και τρίζουν οι χουρμαδιές στο πλησίασμα του παλιού τους Κυρίου. Είναι ο Χαμσίν της ερήμου. Το ηχητικό φράγμα που υψώνουν τα τζιτζίκια έχει την ιδιότητα παρόλο που  ξεκουφαίνει να περνάει απαρατήρητο. Μερικές φορές κάποιοι από τους ξένους μας όλο αφέλεια ρωτούν τι είναι αυτός ο περίεργος βόμβος. Τους είναι αδύνατον να καταλάβουν πως ένα ον τόσο εύθραυστο, που πρέπει να παραμένει αόρατο, μπορεί να εδραιώνει μια παρουσία τόσο ολοκληρωτική ώστε μόλις να γίνεται αντιληπτή.
     Είναι σαν να έχει μείνει ο χρόνος ακίνητος. Σαν τίποτα να μη συνέβη ποτέ και όλη η ζωή να υπήρξε όνειρο. Το καλοκαίρι στον Νότο αυτή η ώρα είναι η ώρα του Απείρου!

    Από το lounge έρχονται τα πρώτα σημάδια αφύπνισης. Ακούω να τακτοποιούν τις καρέκλες και να βάζουν μπροστά τη μηχανή του espresso. Μετά ο μπάρμαν βάζει την πρώτη μουσική της νύχτας που έρχεται. Παλιά τζαζ. Μια απ’ αυτές τις μουσικές που σε κάνουν να νοσταλγείς το καλοκαίρι… ενώ είναι καλοκαίρι. Σαν να τις παίζουν στη Καραϊβική  και να ακούγονται εδώ στη Ρόδο.
    Και σε μια στιγμή, σαν νεράιδα, αναδύεται η τρομπέτα του Miles. Καθαρή και διάφανη. Είναι η στιγμή του μαρτίνι. Δίπλα μου έρχεται και κάθεται ο Λουίς. Είναι ο πρίγκιπας αυτού του ποτού και όλων των χαμένων μπαρ. Κάποτε έγινε γνωστός, κάνοντας ένα-δύο καλά φιλμ, με το όνομα Μπονιουέλ. Και ύστερα ο Jimmy ενώ τραγουδά από τις παραλίες του Λος Άντζελες.  Summers almost gone λέει ο Jimmy.

    Σε λίγες μέρες, όταν μεσιάζει ο μήνας, στις 15 ακριβώς παίρνει τούμπα το καλοκαίρι!

    Παλιά τζιτζίκια μιας χαμένης δεκαετίας. Ζήσαμε ένδοξα στην εξορία!

    Ο Αύγουστος σαν τον Ηλιογάβαλο ενηλικιώνεται μές τη μελαγχολία!


                                                                                            Β.Η

6 σχόλια:

  1. Μένω )ξανά και ξανά) έκθαμβος Βασίλη με τη γραφή σου! Κείμενο που το γεύεσαι, γραπτό που το ακούς! Καλό δεκαπενταύγουστο φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γειά σπυ Αύγουστε με τα κοπάδια σου, τις δροσερές ραχούλες σου, τα λαμπρά πανυγήρια σου και την υπέρλαμπρη Κυρά σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το να περιγράφεις τον Αύγουστο, είναι σα να εξυμνείς το άπειρο.
    Αφού για το άπειρο εξύμνηση και (απόπειρα) περιγραφή(ς) ταυτίζονται!

    Αλώνια της Καρπάθου, οροπέδια του Αρτεμισίου, ακτές του Λιβυκού...

    Δεν είσαι μόνος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ναί είναι παντού,είναι Μέγας, τους εξαναγκάζει όλους σε περιπλάνηση!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. αφιερωνω εξαιρετικά
    σχετικό τραγούδι φίλε μου

    http://youtu.be/-ujBsVpvZOc

    ΑπάντησηΔιαγραφή

ΠΡΟΣ ΥΠΟΓΕΙΟ (με προσοχή να μη χτυπήσετε το κεφάλι σας!)

Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...